Wednesday, August 19, 2009

စပ္မိစပ္ရာ....

တိုင္ဖုန္းဝင္ေမႊေနတဲ ့အခ်ိန္နဲ ့တိုက္ဆိုင္စြာပဲ နယ္ဆင္းရေတာ ့မည္ ့ အေရးေပၚလာၿပန္ေသာေၾကာင္ ့ နယ္ဘက္
ေတြမွာေမႊေနသည္ ့ တိုင္ဖုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေနထိုင္ရာ တိုင္ေပခရိုင္ထဲသို ့ ေရာက္မလာခဲ ့ေပမဲ ့ ေရာက္လာ
ခဲ ့သည္ ့ေနရာက ကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ထဲကိုပါ။
ကြ်န္ေတာ္တို ့ဆီမွ နာဂစ္မုန္တိုင္းကို မမွီေပမဲ ့မိသားစုေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ ကစင္ ့ကလ်ား ပ်က္စီးဆံုးရႈံးရမႈ
ေၾကာင္ ့ ရခဲ ့သည္ ့ေၾကကြဲမႈေတြကေတာ ့ဆင္တူပါလိမ္ ့မည္။ သမတ မာရင္းက်ိဳ၏ သူ ့ၿပည္သားမ်ားအေပၚ
သူ ့ရဲ ့ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာပမာ ကိုယ္တိုင္ပဲ ထဲထဲဝင္ဝင္ ေၾကကြဲခံစား၍ အစစ အရာရာ လိုအပ္သည္မ်ားကို လိုေလ
ေသးမရွိ ၿပဳစုေစာင္ ့ေရွာက္ၿဖည္ ့ဆည္းေပးေနသည္မ်ားကို သိၿမင္ေနရသည္ ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ၾကည္ႏူးဝမ္း
သာေနမိသလို တဖက္ကလည္း ေၾကကြဲ ဝမ္းနဲမိရသည္က အမႈိက္ပံုၾကီးထဲတြင္ ေနထိုင္ေနရသည္ႏွင္ ့တူေသာ
ၿမန္မာၿပည္သူၿပည္သားမ်ား၊ မေရတြက္ႏိူင္ေအာင္ပင္ သိန္းခ်ီသည္အထိ ေရထဲတြင္ ေပၚေလာေမ်ာ၍ ေပ်ာက္
ကြယ္ဖိတ္စင္ရွာခဲ ့ၾကရေသာ နာဂစ္ဒုကၡသည္ မ်ား အတြက္လဲရင္ႏွင္ ့အမွ်ပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ မနက္အလုပ္အသြား ကားေပၚတြင္ ဘယ္ေတာ ့မွ မရုိးႏိူင္ေတာ ့ေသာ
ၿမန္မာၿပည္က အေမာမ်ားကို ေဆြးေႏြးၿငင္းခံုေနၾကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဒီေန ့ စကားဝိုင္းတြင္ေတာ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့
ေဘာစိ မပါေတာ ့။ သူနယ္ကို ၾကိဳဆင္းသြားေသာေၾကာင္ ့ၿဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ပထမအသုပ္တြင္ထည္ ့မေခၚေတာ ့ပဲ ထားခဲ ့ရၿခင္းမွာ တစ္ေလာကကြ်န္ေတာ္ ့ရဲ ့ေက်ာ္မေကာင္း
ၾကားမေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ေရးတင္ခဲ ့မိေသာ ႏွလံုးသည္းပြတ္တို ့ တစ္စစီေၾကြသြားေအာင္ကိုပင္ တေၿမ ့
ေၿမ ့လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းလြန္းေသာ၊ ၾကိဳးမိန္ ့က်သြားေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္မ်ိဳးၿဖင္ ့ ဖြဲ ့ဆိုခဲ ့မိ
ေသာ မိုးလင္းသြားေသာ... တစ္ည စာစုေလးေၾကာင္ ့ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါသည္။
သူကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မေကာင္းၿခင္းၾကီးစြာၿဖင္ ့ ေကာမန္ ့(စ) ဝင္ေရးေပးခဲ ့ရွာသည္ေလ။ ဒါေပမဲ ့လာမဲ ့ရက္
ေတြမွာေတာ ့သြားရေတာ ့မွာမလြဲမေသြပါ။ လူဆိုတာ.. မဆံုးေသးေသာ အဆံုးတစ္ခုကို တေရြ ့ေရြ ့သြားေနရ
သည္မဟုတ္လားလို ့..။

ေစာခ်မ္းက ေၿပာလာသည္။ အခုၿဖစ္ေနတဲ ့ ဗမာၿပည္ရဲ ့အေခ်အေနကဗ်ာ.. ေရနစ္ေနတဲ ့ခေလးေလးတစ္
ေယာက္ကို ကမ္းေပၚက ညြန္ ့ေနေအာင္ၾကည္ ့ေနတဲ ့ လူအုပ္ၾကီးက ဆင္းကယ္ဘို ့မလုပ္ဖဲ၊သတိမရၾကပဲ
ဝိုင္းေအာ္ေနၾကသလို ၿဖစ္ေနၿပီဗ်..။ အခု ဗမာၿပည္မွာ ဖဥထုပ္သံုးလံုး ( ဖ သံုးလံုး ) ေခတ္စားေနတယ္..။
ေအာက္ကလူကို ၿပားေနေအာင္ဖိထားတယ္ဗ်ာ၊ ခလယ္ကလူ ကိုယ္နဲ ့လယ္ပယ္လူဆို မရ ရေအာင္နည္းမ်ိဳး
စံုနဲ ့ဖယ္ပစ္တယ္ဗ်ာ၊ ေဟာ.... အထက္ကလူကိုမ်ားေတာ ့ ဖားေနၾကတယ္ဗ်ား...ေသာက္တလြဲေကာင္းခ်က္။

ကိုေၿပာင္ကဝင္ေၿပာလာသည္။ ငါ.. တိုင္းမဂၢဇင္း ထဲက ဘာသာၿပန္ ကာတြန္း တစ္ခုကို ဖတ္လိုက္ရတယ္ကြ၊
ေရလည္ ရီေနရတယ္ေဟ ့... ဟုေၿပာၿပီး ေမာင္းေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ ့ဘက္လွည္ ့လာ၍ ေရွ ့ၾကည္ ့ၿပီးေၿပာစမ္း
ပါဗ်ာ.....၊ ဟုသတိေပးရသည္။
သူက ေအးပါ..ဟု ဆိုၿပီး သူ ့စကားကို ဆက္သည္။ ထာဝရဘုရားသခင္ဆီကို..တဲ ့၊ အေမရိကန္သမတေဂ်ာ ့
ေဂ်ာ ့ဘု(ရွ)ရယ္၊ တရုတ္ၿပည္က အဖိုးၾကီး တစ္ေယာက္ရယ္၊ ဗမာၿပည္က အဖိုးၾကီးတေယာက္ရယ္ သံုးေယာက္
သြားၿပီး ဂါရဝၿပဳရင္း ေမးခြန္း တစ္ခု စီကို ေမးၾကတယ္တဲ ့။
ေဂ်ာ ့ဘု(ရွ)က.. အေမရီကန္က ကမၻာေပၚမွာ အာဏာအၾကီးဆံုး၊ အင္အားအၾကီးဆံုး၊ ဘယ္ေတာ ့မွၿဖစ္မလဲလို ့
ေမးေတာ ့ ဘုရားသခင္က ဘယ္ေတာ ့မွ ၿဖစ္လာႏိူင္မယ္မဟုတ္ပါဘူး..လို ့ေၿဖတယ္တဲ ့..။
ဒုတိယ တရုတ္ၿပည္က အဖိုးၾကီးကေတာ ့ သူတို ့ႏိူင္ငံသံုး ပိုက္ဆံ ယြမ္ေငြ ဘယ္ေတာ ့ကမၻာေပၚမွာ ေစ်းအၾကီး
ဆံုး၊ တန္ဘိုးအရွိဆံုးၿဖစ္ၿပီးေတာ ့ ကမၻာကို လႊမ္းမိုးႏိူင္မလဲ လို ့ ေမးၿပန္ေတာ ့.. မေမွ်ာ္လင္ ့ပါနဲ ့ေတာ ့တဲ ့..၊
ဘယ္ေတာ ့မွလဲၿဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ ့ပါ လို ့ေၿဖလိုက္တယ္တဲ ့..။
အဲ..ဒို ့ ဗမာၿပည္အလွည္ ့..၊ သူေၿပာေနစဥ္ပဲ မီးပိြဳင္ ့က ဝါေနရာမွ ရုတ္တရက္ နီသြား သၿဖင္ ့ ကိုေၿပာင္လက္ေတြ
ေခ်ေထာက္ေတြ အလုပ္ရႈပ္သြားရေတာ ့သည္။ ကားအရွိန္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ထိမ္းအုပ္လိုက္ရလို ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ္က ကဲ.. ဆက္ပါအံုးၿမန္မာၿပည္ ဆိုေတာ ့..ေအးပါကြ။ဆိုၿပီးဆက္ေတာ ့သည္။
ၿမန္မာၿပည္က အဖိုးၾကီးကလည္း အားကိုးတၾကီး၊ ေမွ်ာ္လင္ ့တၾကီးနဲ ့ ဘုရားသခင္နား တိုးကပ္သြားၿပီး ရုိရုိေသ
ေလးပဲ ေမးရွာတယ္..တဲ ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ၿမန္မာၿပည္မွာေလ... ဘယ္ေတာ ့မ်ားမွ၊ ေရေတြ..မီးေတြ.. ၿပည္ ့စံုႏိူင္
ပါေတာ ့မလဲ... လို ့လဲေမးေရာ.. ေရွ ့ကႏွစ္ေယာက္က သူ ့ကိုသနားစဖြယ္ပဲ ေငးၾကည္ ့ၾကေတာ ့တာေပါ ့။
သူတို ့ေမးခြန္းနဲ ့မတူလို ့ေလ..။
ဒါဆို.. ဘုရားသခင္ကေရာ..လို ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကို အေလာတၾကီးနဲ ့ေမးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီေတာ ့ သူက....
ငိုတယ္တဲ ့ဗ်ား။ဘုရားသခင္က ၿမန္မာၿပည္က ေမးခြန္းေၾကာင္ ့ ဝမ္းနဲစိတ္မေကာင္းစြာနဲ ့ပဲ ငိုၿပီးၿပန္ေၿဖရွာတယ္။
မင္းရဲ ့ ဒီတသက္မေၿပာနဲ ့ ေနာက္တစ္သက္ ေနာက္ဘယ္ေတာ ့မွ မင္းတို ့ဗမာၿပည္ ေရမီးမၿပည္ ့စံုႏိူင္ေတာ ့ဘူး
တဲ ့ဗ်ာ..။သူ ့ပံုၿပင္ ဆံုးသြားေတာ ့ တစ္ကားလံုးရယ္ၾကေပမဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ ့ ငိုရမလို၊ရယ္ရမလိုလိုပါပဲဗ်ာ။
ၿမန္မာၿပည္အေၾကာင္းလဲ ဆံုးေရာ မီးပြိဳင္ ့ကစိမ္းသြားေတာ ့သည္။

အာဖားကလည္း စကားဝိုင္းထဲ ဝင္လာၿပန္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသားဘဝက ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ဖတ္ဖူးတယ္ဗ်..၊သိပ္ေတာ ့ မမွတ္မိဘူး၊ အတိုပဲေၿပာမယ္၊
သားအမိသားအဖသံုးေယာက္ရွိတယ္ဗ်ာ..၊အေဖလုပ္သူက ရုံးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္တဲ ့၊
တေန ့.. သူ ့သားေလး ငါးတန္းေရာက္ခ်ိန္မွာ အေဖလုပ္သူက သူ ့သား လက္ကေလးဆြဲသြားၿပီး သူတို ့ငွားေန
တဲ ့ အိမ္နားက သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္ကေလးတစ္လံုးကို ၿပၿပီး သူ ့သားကို အားတက္သေရာ ဂတိေလးတစ္ခု
ေပးလိုက္တယ္တဲ ့။ သား.. အေဖေလ.. သားတကၠသိုလ္ကဘြဲ ့ရတဲ ့ အခ်ိန္ေလာက္က်ရင္ အဲလိုအိမ္ကေလး
တစ္လံုးအေဖ ဝယ္ႏိူင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္၊ပိုက္ဆံေတြ စုမယ္လို ့သူ ့သားကိုေၿပာခဲ ့တယ္ေပါ ့။
တစ္ေန ့...သားၿဖစ္သူ အလုပ္ကအၿပန္၊ အေမၿဖစ္သူက သူ ့သားကို အသာေလးလက္ကုတ္ၿပီး မီးဖိုေဂ်ာင္ထဲ
ေခၚသြားတယ္တဲ ့။ သားက ဘာၿဖစ္လို ့လဲလို ့ေမးေတာ ့... ဟဲ ့..နင္ ့အေဖကို သတိမထားမိဘူးလား အခု
တေလာေလ..၊လို ့ေၿပာၿပီး အိမ္ေရွ ့ခန္းထဲက သူ ့အေဖကို ေမးေငါ ့ၿပတယ္တဲ ့။
သားၿဖစ္သူက သူ ့အေဖကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့မိေတာ ့မွ.. ေဖြးေဖြးၿဖဴေနတဲ ့ ဆံပင္ေတြနဲ ့ လက္မနဲ ့လက္
သန္းေလးကို သားေရကြင္းေလးတစ္ပင္နဲ ့ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး အိမ္ပံုစံေလး လုပ္ၿပီး ကစားေနတဲ ့ သူ ့အေဖကို ေဝဝါး
သြားတဲ ့ မ်က္ရည္ဥေတြၾကားထဲက ၿမင္လိုက္ရေတာ ့တယ္တဲ ့။

ဒီတစ္ခါလဲ ေမာသြားရၿပန္ေသာေၾကာင္ ့ မင္းတို ့ကြာ..ေစာေစာစီးစီး စိတ္ညစ္လာၿပီ..။ရယ္စရာေလးမ်ားေၿပာ
ဘို ့ မစဥ္းစားၾကဘူး၊ ငါေၿပာမယ္ကြ ရယ္စရာ..ဟု သူတို ့ကို ေအာ္မိေတာ ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္က ၾကားဘူးတဲ ့ ဟာသေလးကို ဇာတ္လမ္းဆင္ၿပီးေၿပာတာပါ။

ကြ်န္ေတာ္ နတ္ေမာက္စက္မႈေက်ာင္းသားဘဝက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်းရုပ္ရွိတဲ ့ ေက်ာင္းေရွ ့က ကန္ေတာ္ၾကီးပန္းၿခံ
ထဲမွာ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း သြားထိုင္တတ္၊စာေတြဖတ္ဖတ္ေနတတ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရွိသလို စံုတြဲေတြလဲ
မ်ားေနတတ္တယ္ေပါ ့။
တေန ့ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုက ခံုတန္းလ်ားေလး တစ္ခုမွာ ခဏလွဲေနတံုး ေရွ ့နားကၿခံဳထဲက အတြဲ
တစ္တြဲစီ မ်က္လံုးေရာက္သြားမိတယ္။ ၿခြဲေနလိုက္တာမ်ားဗ်ာ..။နားေထာင္ၾကည္ ့ပါအံုး..။
ေကာင္မေလးက ေၿပာတယ္၊ အကို ့... ဟင္ ့. လည္ပင္းက သိပ္ယားေနၿပီ... လုပ္ပါအံုး..၊အဲဒီေတာ ့ေကာင္ေလး
က ေကာင္မေလး လည္ပင္းကို ရွက္ေသြးၾကီး ၿဖာေနတဲ ့ အခြက္ၾကီးနဲ ့ နမ္းလိုက္တယ္ဗ်ာ၊
ေနာက္ခဏၾကာေတာ ့ ေကာင္မေလးက တစ္ခါထပ္ၿပီး အကိုး... မ်ားရဲ ့ ဂုတ္ေလးက ယားလာၿပန္ၿပီ..
ဒီတစ္ခါလဲ.. သေကာင္ ့သား စပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင္ ့ နမ္းလိုက္ၿပန္သည္။
ေနာက္ လက္ေမာင္းေလး..တဲ ့။ ငတ..လုပ္လိုက္ၿပန္ၿပီ၊ ရႊတ္ကနဲ..၊
ကြ်န္ေတာ္.. ထိုင္ရာက လွဲေနရာမွ ထ လိုက္မိသည္။ ၿမင္ၿပင္းကပ္လာ၍..။
ေနာက္.. လုပ္လာၿပန္ေတာ ့သည္။ ညေလးရဲ ့..လက္ဖ်ံေလး..၊ဒီတစ္ခါ ကြ်န္ေတာ္ အထ....
ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ ေက်ာင္းေစာင္ ့ အဖိုးၾကီးက ကြ်န္ေတာ္ ့ေနာက္မွ ကြ်န္ေတာ္ ့ကိုေက်ာ္
ၿပီး ေဟ ့ေဟ ့.. ငါ ့မွာလဲ.. လိပ္ေခါင္းရွိေနတယ္ေဟ ့၊ငါ ့လဲ..လုပ္ေပးပါအံုး... ဟု ေအာ္လိုက္ေလသတဲ့။

...................................................................................................................................................

( ၿပီးပါၿ႔ပီ )

8 comments:

ဧပရယ္၈၄၇၇ said...

လုပ္ပါ ကိုယ္႔လူရဲ႕ ဒီလို ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ေလးေတြ...............

kiki said...

ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ..
ဒါေပမဲ ့ မေမာဘူး းးး

အေမာဆို ့ျပီး ျပန္ျပီ ။
(အလုပ္ လုပ္ေနတံုးေတာ့ စပ္မိစပ္ရာေတြ သိပ္မေတြးပါႏွင့္ဟု သတိေပးစကား ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္ ...)

အေနာ္ said...

ကိုအျဖဴေလးေရ မသြားျဖစ္ေသးဘူးဆုိလုိ႔
ေပ်ာ္စရာႀကီးေဟ့
အေပၚပိုင္းေတြ ဖတ္လာလုိက္တာ ရင္ထဲနင့္ေနမိသမွ်
ေအာက္ေရာက္မွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုိင္ေတာ့တယ္
အဲ့လုိ အေတြးမ်ဳိးေလးေတြပဲ ေတြးပါ အကုိ အျဖဴေလးေရ
ေနာက္ သြားျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ ခရီးလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ခရီးေလးပဲျဖစ္ပါေစေနာ္
ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ရွင္

Unknown said...

ေမာင္ေက်ာ္ ...... ဒါမ်ိဳးေတြလဲရတယ္ေနာ္
ေလာကႀကီးကိုဒီလိုေပ်ာ္စရာေတြၿဖစ္ေအာင္ အၿမဲေတြးယူ သိၿပီလား

ညီမေလး
သံမဏိ

သုေျဒၷ said...

အဲဒီ အဖိုးျကီးရဲ ့ လိပ္ေခါင္းျပသနာကို အနီးဆံုးမွာ ရွိေနတဲ ့ ကိုအျဖဴေလးကဘဲ ၇ွင္းေပးလိုက္ပါဗ်ာ ဟိုမွာသူမ်ားေတြ ပြဲေကာင္းေနတာ ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ လုပ္ေနျကတယ္ ဒါနဲ ့ဟိုအတြဲက ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္လဲ ေ၇းဦးေလဗ်ာ ရီေတာ ့ရီရသလိုဘဲ ေနဦးစဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္ ရီရမလားလို ့ ခင္တဲ ့ ကိုသုေျဒၷ

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

ေက်ာင္းေစာင့္အဖိုးၾကီးက ဘယ္အခ်ိန္ထဲက တြယ္ခ်င္ေနလို႕ ေစာင့္ေနတာလဲမသိ..ဟဲ..
ရယ္ရတယ္..
ေပ်ာ္ပါေစ

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အျဖဴေလးလိပ္ေခါင္းကိစၥကို ရွင္းေပးျဖစ္လိုက္လား...။

အခုေရာ ဘယ္နယ္ေရာက္ေနလဲ....။

နားပူမယ့္နယ္ေရာက္ေနမယ္လို႔ထင္တယ္ ဟဲဟဲ..။

thawzin said...

လိပ္ေခါင္းၾကီးဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ေျပာင္းျပီး ေစာင့္ကန္ထိမွာပဲဗ်ာ... ဒီအစ္ကိုၾကီး အဲလို ေခ်ာင္းေနက်လားမသိဘူးေနာ္...
အရယ္အေမာေလးေတြနဲ႕ ဇတ္သိမ္းထားေတာ့ ရယ္ေမာမိတာေပါ့ ကြယ္.. အကိုလဲ ခ်ိန္းေတြ႔မယ္ဆုိရင္ အေစာင့္အဘိုးၾကီးေတြမလာနုိင္တဲ့ေနရာမွာ ခ်ိန္းေနာ္.. ေတာ္ၾကာ လိပ္ေခါင္း အာဘြားေပးခုိင္းေနမွျဖင့္...
ခင္မင္လွ်က္