အသက္ရႈ လိုက္တိုင္း .... ( ၂ )

တေနကုန္သြားေအာင္ ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးရဲ ႔ အာရံု မ်ိဳးစံု တို ့ကို ဆင္ဆာၿဖတ္ေတာက္ၿခင္းမရွိပဲ အစိမ္း

သက္သက္ႏွင္ ့ဖြဲ ႔စည္းလက္ခံ လာမိခဲ ့တဲ ့အတြက္လဲ ကိုယ္ ့ႏွလံုးအိမ္တစ္ခုလံုး ပြက္ပြက္ဆူ ေနခဲ ့ရၿပီး
ကိုယ္ ့ရဲ ႔ ရင္ဂ်ိဳင္ ့ထဲမွာလဲ တေငြ ႔ေငြ ႔ တၿမိဳက္ၿမိဳက္နဲ ့ ေလာင္ကြ်မ္းေနရတယ္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာေလး
ခံစားၾကည္ ့လိုက္ရင္ေတာ ့သိသိသာသာ သတိၿပဳမိလာႏိုင္ပါလိမ္ ့မည္။

ဒါေၾကာင္ ့လည္း ကြ်န္ေတာ္အပိုင္း( ၁ )တြင္“ ၿပန္ထုပ္လိုက္မိေသာထြက္ေလ၊ထြက္သက္ တို ့က ပူေႏြး ေနတတ္
ပါသည္” ဟု ေရးခဲ ့မိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

ေလာကၾကီးရဲ ႔ သေဘာသဘာဝကိုက ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္သလို ဘယ္ေတာ ့မွ ၿဖစ္မလာတတ္ပဲ သူ ႔ သဘာဝအတိုင္း
ၿဖစ္ပ်က္ေၿပာင္းလဲေနတတ္ေလေတာ ့ ဘဝတစ္ခုႏွင္ ႔တူသည္ ့ ေန ႔ေလးတစ္ေန ႔ အတြင္းဝယ္ ကိုယ္တကယ္ပဲ
အသားတင္စုေဆာင္းေနခဲ ့မိတာေတြက မေက်နပ္မႈ ၊ မၿပည္ ့စံုမႈ ၊ မတင္းတိမ္ႏိုင္မႈ ေတြပဲ ၿဖစ္ေနတာ အေသခ်ာ
ပဲဟု ထင္မိပါသည္။

ၿဖစ္ခ်င္တာေတြမ်ားေလေလ ၿဖစ္မလာမွာ မၿဖစ္မွာတို ့အတြက္ ပူပန္ေသာက တို ့ ကိုယ္ ႔ရင္ဝယ္ ဖိစီး ႏွိပ္စက္
ေလာင္ၾကြမ္းရေလေလ ပါဟုလည္း မွတ္သားရဘူးပါသည္။


တစ္ေန ႔တာေသာအခ်ိန္တို ့ ကုန္ဆံုးလြန္ေၿမာက္ခဲ ့၍ ကိုယ္ ႔ေနရာ ၊ ကိုယ္ ႔အခန္းေလးထဲ ၿပန္ေရာက္လာခဲ ့ပါ
ေသာ္လည္း ၊ ေန ့လည္က ၾကံဳေတြ ႔ ခဲ ႔ရသည္ ့ ကိုယ္ ့သေဘာႏွင္ ့ မတိုက္ဆိုင္၍ မၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပဲ မုန္းတီးမိ
ခဲ ့သည္ ့ အာရံုတို ့ကို ၿပန္သတိရမိတိုင္း မေက်နပ္ေဒါသတို ့ တေငြ ႔ေငြ ႔ ၿပန္ၿဖစ္ေနတတ္သလို ၊ ကိုယ္ ့သေဘာ
ႏွင္ ့ တိုက္ဆိုင္ၿပီး ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိခဲ ့ရသည္ ့ အာရံုတို ့ကိုလည္း သတိရမိတိုင္း တေရးေရး တစ္သိမ္ ့
သိမ္ ့ ၿဖင္ ့ ၿပန္လည္ၿမင္ေယာင္ ၾကည္ႏူးေနမိတတ္ၾကမည္ဟုလည္း ထင္မိပါသည္။

တစ္ခါတေလမွာေတာ ့ ကိုယ္ ့စိတ္အစဥ္ဝယ္ ဘာဆို ဘာမွ ခံစားမႈ မရွိတတ္ပဲ ဝန္းက်င္အာရံုတို ့ကိုမွ် သတိ
မမႈ စိတ္တို ့ မေရာက္ပဲ ရွိေနတတ္ၿပန္ပါသည္ ။ ေန ့စဥ္လုပ္ေနက်ေလးေတြကို အေလ ့အက်င္ ့အရ အစဥ္
အတိုင္း လုပ္မိေနေပမဲ ့လည္း ကိုယ္ ့အေတြးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ႔ ခံစားမႈေတြက “ ဗလာ ” လို ၊ ဟင္းလင္ၿပင္ၾကီးထဲ
လြင္ ့ေၿမာေနတတ္သလို၊ စိတ္နဲ ့ ကိုယ္နဲ ့ ကပ္မေနသလိုလဲ ၿဖစ္တတ္ၾကမည္ၿဖစ္ပါသည္။

အဲ ့ဒီလို ဗလာက်င္းေနတတ္သည္ ့ ၿဖစ္စဥ္ကို “ ေမာဟ ” ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။
မွားတာ၊ မွန္တာမွ် မသိ ေဝခြဲ ပိုင္းၿခားႏိုင္ၿခင္းမရွိ ၿဖစ္ေနၿခင္းလဲ ၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

လူဆိုတာကေတာ ့ ခံစားမႈ တစ္ခုခုေတာ ့ အၿမဲတန္းၿဖစ္ေနရွိေနရမည္ပဲမဟုတ္ပါလား ။
ခ်စ္ၿခင္း၊ မုန္းၿခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း၊ေၾကကြဲၿခင္း၊ ေလာဘ ၊ေဒါသ တို ့ၿဖစ္ရၿခင္း ၊ တစ္ခါတရံမွာ ၿခေသၤ ့တစ္ေကာင္
လို ရဲရင့္ေနတတ္သေလာက္ အုန္းသီးေလး ေၾကြက်လာတာကိုေတာင္ ကမၻာပ်က္ေတာ ့မတတ္ ထိတ္လန္ ့သြား
တတ္သည္ ့ ယံုငယ္ေလးတစ္ေကာင္လို အားငယ္၊သိမ္ငယ္စိတ္တို ့ ၿဖစ္ေပၚေနၿခင္း ... စ သည္ ့ အဆံုးမရွိ မေရ
တြက္ႏိုင္ေသာ ခံစားတတ္သည္ ့ အာရံု တို ့တစ္ခုခု တြင္အၿမဲပဲ ေပ်ာ္ဝင္ေနရမည္ၿဖစ္ပါသည္။

ထိုကဲ ့သို ့ ခံစားတတ္သည္ ့အာရံု ၊ ခံစားလို ့ရသည္ ့ အာရံု မွန္သမွ်တို ့ကို ဆင္ဆာၿဖတ္ေတာက္ၿခင္းအလ်င္း
မရွိ အေထာမအသတ္၊ အဆံုးမရွိပဲ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ မ်ိဳခ်ခံစားေနမိခဲ ့ေသာေၾကာင္ ့လည္း ေန ့စဥ္ ကိုယ္ ့
ရင္ဝယ္၊ ကိုယ္ ့ဘဝ အခ်ိန္ေတြဝယ္ စုေဆာင္းမိေနတာေတြက အလွ်ံညီးညီး ႏွင္ ့ အမွ်င္တို ့တန္းၿပီး အမွ်င္မၿပတ္
ႏိုင္သည္ ့ အပူ ေတြ ပဲ ၿဖစ္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။

မေက်နပ္မႈ မၾကိဳက္မႈေတြေၾကာင္ ့ အလိုမက်ေဒါသ အပူေတြပဲ ရွိတာပါဟု ေစာဒကတက္စရာရွိေနေသာ္လည္း
ၾကိဳက္ခဲ ့ႏွစ္သက္ခဲ ့ စြဲလန္းခ်စ္ခင္ေနခဲ ့မိေသာေၾကာင္ ့လည္းကိုယ္ ့ရင္ဝယ္ အပူေတြ ပဲ ဖြဲ ႔ စည္းေနခဲ ့တာပါဟု
ဆိုလိုက္လ်င္ရုတ္တရက္လက္ခံလိုက္ဖို ့ေတာ ့ ခဲယဥ္းေနပါလိမ္ ့မည္ ။

ကိုယ္ႏွစ္သက္မိခဲ ့ေတာ ့လဲ ႏွစ္သက္စြဲလန္းမိသည္ ့အရာကို အၾကိမ္ၾကိမ္ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈ ၊ ထိုစြဲလန္းေနေသာ
အရာကို ၿပန္လည္ မဆံုးရံႈးရလိုမႈ ၊ ကြဲကြာ ဆံုးရံႈးသြားရမွာကို အခ်ိန္နဲ ့အမွ် အရိပ္တၾကည္ ့ၾကည္ ့နဲ ့ပဲ ပူပန္ေသာ
က ေရာက္ေနရမႈ ေတြက လည္း အပူေတြ ပါပဲ ဟု ေၿပာလ်င္မွားႏိႈင္ဖြယ္မၿမင္ပါ လို ့။

ပမာဆိုရလ်င္ အၿဖစ္မ်ားလြန္းသည္ ့ သမုဒယ ေႏွာင္ၾကိဳးတင္းလြန္းေသာ ခ်စ္ၿခင္းတစ္ခုတြင္ ကိုယ္က ခ်စ္မိ
ခဲ ့ေတာ ့လဲ ခ်စ္ရတဲ ့ “ သူ ” ကို အၿမဲတန္းေတြ ့ေနခ်င္သည္ ့စိတ္၊ နီးနီးေလးနဲ ့ေတာင္ လြမ္း ေနတတ္သည္ ့
စိတ္ ၊ အၿမဲ ေမွ်ာ္ေနတတ္သည္ ့စိတ္၊ သူ ့ ေရွ ႔ ေရာက္တိုင္း အလိုလို အားငယ္လာတတ္သည္ ့ စိတ္ တို ့ကို နဲနဲ
ေလာက္ခံစားၾကည္ ့မိလ်င္ေတာ ့ ကိုယ္ ့ရင္ဝ မွာ မီးစ ကေလး လာကပ္ထားသလို “ တမွ်င္မွ်င္ ” ႏွင္ ့ ေလာင္
ၿမိဳက္ေနတာကို ေတြ ့ရမည္ဟု ထင္ပါသည္။

ထိုထိုေသာ အာရံုမ်ိဳးစံုတို ့ေၾကာင္ ့ ကိုယ္ ့ရဲ ႔ စိတ္ ကေလးက အၿမဲညစ္ႏြမ္း ၊ ပင္ပန္းေနရသည္ကသာ မ်ားေနမွာ
အေသခ်ာပဲ ၿဖစ္ပါမည္။ “ စိတ္ေထာင္းေတာ ့ ကိုယ္ေၾက ” တဲ ့။ တကယ္ပဲ ေၾကခဲ ့ၾကမည္ ့၊ ေၾကေနၾကမည္ ့
ကြ်န္ေတာ္တို ့ကိုယ္ ေတြ ၊ စိတ္ေတြ ပါ လို ့။ စဥ္းစားၾကည္ ့ၾကေစခ်င္ပါသည္။ အလိုၿပည္ ့ေနခဲ ့ရသည္ ့ အခ်ိန္
ေတြ ၊ အၾကိမ္ ေတြ ဘယ္ေလာက္ ရွိခဲ ့၊ မ်ားေနခဲ ့လို ့ပါလဲ .. လို ့။

တစ္ခ်ိဳ ႔က်ေတာ ့လဲ အစစအရာရာ ေၿပလည္ၿပည္ ့စံု ၿပီး ၊ အရာရာမွာ အလိုက် ေပ်ာ္ရႊင္ ၊ အေပ်ာ္လြန္ေနတတ္
ၾကေပမဲ ့ အထက္မွာ ေဆြးေႏြး မိခဲ ့သလို ေလာကၾကီးရဲ ႔ အေၿပာင္းအလဲ သဘာဝ တစ္ခုကို ၊ တေကြ ႔ေကြ ႔
တြင္ မေမွ်ာ္လင္ ့မိပဲ “ ၿဗဳန္း ” ကနဲ ရင္ဆိုင္ လိုက္ရ သည္ ့အခါတြင္ေတာ ့ ေထာက္တည္ ေဆာက္တည္ရာတို ့
မဲ ့သြားၿပီး ေရာက္ရက္ခတ္ရေလေတာ ့သည္။ အရုပ္ၾကိဳးၿပတ္သြားသကဲ ့သို ့ဘုန္းဘုန္းလဲက်ရပါေတာ ့သည္။
သူ ့ အတြက္ကမၻာပ်က္သြားရသလိုၿဖစ္သြားရပါေတာ ့သည္။

ေအာ္... ကြ်န္ေတာ္တို ့ အားလံုးက အဆင္သင္ ့ မၿဖစ္ခဲ ့ ၾကတာကိုး လို ့ ...။
သူ ့သေဘာအတိုင္းပဲ သူသြားေနတတ္ေသာ ေလာကၾကီးထဲမွာ က်င္လည္ေနရေသာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ကေတာ ့
ဘယ္ေတာ ့မွ ေလာကၾကီးကို မယွဥ္ႏိုင္ ၊ အႏိူင္မယူ ႏိုင္ခဲ ့သည္မွာ အခုမွ မဟုတ္ ၊ ၾကာေညာင္းခဲ ့ေသာ
သံသယာတစ္ေလွ်ာက္လံုးပါပဲ ဆိုတာကိုလည္း မွတ္သားခဲ ့မိပါသည္။

ဒါဆိုဘယ္လို ဆင္ဆာၿဖတ္ေတာက္ရပါ ့မလဲ၊ ဘယ္လိုေလးမ်ား ၿပင္ထားရရင္ေကာင္းပါမလဲ ဆိုတာေလးေတာ့
နဲနဲ ေဆြးေႏြးၾကည္ ့ခ်င္ပါသည္။

“ အသက္ရႈေနၿခင္းၿဖင့္သာလ်င္ ကိုယ္ ့ရင္ကို တစပ္စပ္ထိမွန္လာေနေသာ အာရံုမ်ိဳးစံု တို ့ကို ဆင္ဆာၿဖတ္
ေတာက္၍ ၿပင္ဆင္ေနရပါမည္ ” လို ့ပါပဲ ဟု။


...........................................................................................................................................


( ဆက္ပါအံုးမည္ )