မေဗဒါ ( သို ့)....

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ၿပီတဲ ့ ။

သတင္းက ေတာ္လည္းမည္သံ လိုၿပန္ ့ႏွံ ႔ တႈန္ဟီးသြားပါသည္။ ကမၻာအႏွံ ႔ ၊ေနရာအႏွံ ႔ ၊ ၿပည္ၿမန္မာတြင္ေတာ ့
အတိုင္းထက္အလြန္ပဲ ဆိုပါေတာ ့။ ေဖ ့(စ)ဘုတ္ေပၚတြင္ေရာက္ေနတံုး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ တင္လိုက္ေသာ
လင္ ့ကေလးကို ဝင္ၾကည္ ့မိရာမွ ၊ တဆင္ ့ၿပီးတဆင့္ လင္ ့ခ်င္းခ်ိတ္၍ နာရီႏွင့္အမွ် တက္တက္ လာေနေသာ
သတင္းမ်ားကို ဝင္ဝင္ၾကည္ ့မိေနရင္း မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို ့ကိုေတာင္ ေမ ့ေလ်ာ ့ေနမိပါေတာ ့သည္။

သတင္းဝက္ဆိုက္တစ္ခုထဲတြင္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ ႔သား လူရြယ္ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္က အေမစု လြတ္လာၿပီ
ဆိုေသာ သတင္း ၾကား၍ ခ်ံဳးပြဲခ် ငိုရပါသည္ဟု ဖတ္လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ပါ ဖတ္ေနရင္း
စာလံုးတို ့ေတာင္ မပီၿပင္၊ ဝိုးတဝါး ၿဖစ္ခဲ ့ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ ့ရင္ဝယ္ ေႏြး လာသလို ပါပဲ။ ဆို ့ လာေသာ
ရင္ ၿဖင္ ့ပဲ ဆက္ဖတ္ေနၿဖစ္ပါေတာ ့သည္။

တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ လံုၿခံဳေရး တပ္သားမ်ားက အတားအဆီးအကြယ္အကာမ်ားကို တစ္ထပ္
ခ်င္းၿဖဳတ္သြားၿပီး လမ္းပိတ္ထားေသာ သံပိုက္လံုးေမာင္းတံၾကီးကို မ ဖြင္ ့ေပးလိုက္လ်င္ပဲ အခ်ိန္ၾကာၿမင္ ့စြာ
ေစာင့္ဆိုင္းေနရေသာ လူထုၾကီးလည္း ဝမ္းသာၾကည္ႏူးစြာၿဖင္ ့အေမစုအိမ္ရွိရာဖက္သို ့ အတင္းတိုးေခြ ႔ ေၿပး
ဝင္သြားသည္ ့ ဗီဒီယို ေခြကို ၾကည္ ့ေနမိရင္း ကြ်န္ေတာ္ပါ သူတို ့ႏွင္ ့ အတူ ေရာပါ သြားရပါေတာ ့သည္။
ေအာ္... ၁၆ ႏွစ္ၾကာေအာင္ အေမႏွင္ ့ ခြဲ ခဲ ့ၾကရတာကိုး... လို ့ ။

၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လ ၄ ရက္ေန ့မွာ သူ ့ကို ေနာက္ဆံုးေတြ ႔ လိုက္ရၿပီးကတဲက အၾကိမ္ၾကိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ၿဖင္ ့
ေနခဲ ့ရသည္မွာ ယေန ့ ၂၀၁၀ ၿပည့္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၃ ရက္ အထိ ေရတြက္ၾကည့္လ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၆ ႏွစ္ ေက်ာ္
ၾကာၿမင့္ခဲ ့ရပါသည္။ လူထုၾကားမွ သူ ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ ့ရသလို၊ ၿပည္သူ လူထုၾကီးလဲ သူမရွိပဲ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္
အားငယ္စိတ္မ်ား ႏွင့္ပင္ သည္ ၁၆ ႏွစ္ခရီးကို ဆက္ခဲ ့ရပါသည္။္

ေလွာင္ဂ်ိဳင္ ့ထဲက ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လိုပဲ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသြားေလာက္ေအာင္ သူခ်စ္ခင္တြယ္တာ

သံေယာဇဥ္ၾကီးခဲ ့ရသည္ ့ သူ ့မိသားစုေလးကို စြန္ ့ခြာၿပီး ၊ သူ ့အိမ္အိုေလးထဲမွာပဲ ေနခဲရသည့္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ အခ် ခံရေသာ အၾကိမ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္မိသေလာက္ၿပန္တင္ၿပခ်င္ပါသည္။

ပထမအၾကိမ္ ----- ၁၉၈၉ခု၊ ဇူလိုင္လ ၂၀ ရက္မွ ၊ ၁၉၉၅ခု၊ ဇူလိုင္လ ၁၀ ရက္ ။
ဒုတိယအၾကိမ္ ----- ၂၀၀၀ခု၊ စက္တင္ဘာ ၂ ရက္မွ ၊ ၂၀၀၀ ခု ၊ စက္တင္ဘာ ၁၄ ရက္ ။
တပ္တိယအၾကိမ္--- ၂၀၀၀ခု၊ စက္တင္ဘာ ၂၂ ရက္မွ ၊ ၂၀၀၂ ခု၊ ေမလ ၆ ရက္ ။
စတၳဳထအၾကိမ္ ---- ၂၀၀၃ ခု၊ ေမလ ၃၀ ရက္မွ ၊ ၂၀၁၀ ခု ၊ႏိုဝင္ဘာလ ၁၃ရက္ ။

အထက္ေဖၚၿပပါရက္စြဲမ်ားကေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ၿမန္မာၿပည္ၾကီး မိုးေမွာင္က်ေနေသာ ရက္စြဲမ်ားပဲၿဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့ အမိေၿမၾကီးကေတာ ့ အမွန္တရားတို ့ ဆိပ္သုန္းေနခဲ ့သည္မွာ ၾကာၿမင္ ့ခဲ ့ပါၿပီ။ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာပါပဲ။ မွန္တဲ ့တရားတို ့ ဆိပ္သုန္းရာေနရာမွာ ၊ မွန္တာကိုေၿပာတဲ ့ လုပ္တဲ ့ သူ တို ့ က်ဆံုး၊ ေပ်ာက္ဆံုး ေန
ခဲ ့သည္မွာလည္း ၾကာၿမင္ ့ခဲ ့ပါၿပီ လို ့။

အခုေတာ ့ ၿပည္သူေတြ ၾကားထဲမွာ အေမစု ၿပန္ေပၚလာၿပီ ၿဖစ္ပါသည္။
ဆိတ္သုန္းေနေသာအမွန္တရားတို ့လည္း တိမ္ဖံုးေနရာမွ ၿပန္ေပၚလာသလို လင္းလက္လာေတာ ့မည္ၿဖစ္ပါ၏
ၿပည္သူေတြရဲ ႔ ေမွ်ာ္လင္ ့ခ်က္ ကေလး ၊ ၿပည္သူေတြ ရဲ ႔ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကေလး ဟုဆိုလ်င္လဲ မွားအံ ႔ မထင္ပါ။

သည္ေနရာမွာ ေမတၱာတရား ဆိုတာကို ေၿပာရမလိုၿဖစ္ပါသည္။ ေရာင္ၿပန္ဟပ္တတ္သည္ ့ သေဘာ ဟုဆိုခ်င္
ပါသည္။ “ သူ ” က ၿပည္သူတစ္ရပ္လံုးကို သူ ့ေဖေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ၊ တကယ္ပဲ ေအးၿမ စစ္မွန္သည္ ့
ေမတၱာထားတတ္သူမို ့ ၿပည္သူတစ္ရပ္လံုးကလည္း “ သူ ့ ” ကို ၿပန္ၿပီး ေမတၱာ ထားမိေနတာပဲ ၿဖစ္ပါသည္။
သူ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၊ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ၿပည္သူေတြ မ်က္ေစ ့ ထဲမွာေတာ ့ သူ မွ သူ ၿဖစ္လို ့ေနတာပဲ ၿဖစ္ပါသည္။

“ သူ ” အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ ၊ စတင္လြတ္ေၿမာက္သည္ ့ ေန ့ ညေနတြင္ ေဗဒါေရာင္ ဝမ္းဆက္ကေလးကို ၿမန္မာ
ဆန္ဆန္ကေလးပဲ ေရြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္ခဲ ့တာကို သတိၿပဳမိခဲ ့ပါသည္။ ( အေမစုကေတာ ့ အၿမဲတန္းဗမာဆန္ေန
ေတာ ့တာပဲ ၿဖစ္ပါသည္။) “ သူ ႔ ” ဆံထံုးေလးေဘးတြင္လည္း လူထုထဲမွ ကမ္းလိုက္ေသာ အၿဖဴေရာင္ႏွင္ ့အနီ
ေရာင္ပန္းႏွစ္ပြင္ ့ကို ဖူးဖူးေလး ပန္ထားသည္ကိုပါ ၿမင္မိခဲ ့ပါသည္။

မ်က္ေစ ့တဆံုးေသာ လူပင္လယ္ၾကီးကို သူ ့ၿခံတံခါးေနာက္မွ ေမွ်ာ္ၾကည္ ့မိေနရင္း၊ ရုတ္တရက္ သူ စကားမေၿပာ

ႏိုင္သလို ၿဖစ္ေနခဲ ့ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာၾကာ ၊ လူထုၾကီးကေတာ ့ ဘယ္ေတာ ့မွ စိမ္းသြားမွာ

မဟုတ္သလို ၊ ၁၆ ႏွစ္လံုးလံုးလဲ မေမ ့ႏိုင္ေသာ အိမ္မက္မ်ားၿဖင္ ့ “ သူ ့ ” ကို ေမွ်ာ္လင္ ့ေနခဲ ့ၾကတာပဲၿဖစ္သည္။

ဗမာတစ္ၿပည္လံုးတြင္ေတာ ့ ၿပည္သူတစ္ရပ္လံုးက အိမ္မွာ စားစရာမရွိရင္ေနပါေစေတာ ့ ၊ ေန ့စဥ္ပဲ အေမစု
ဘယ္သြားမလဲ ၊ ဘာေၿပာမလဲ ၊ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတာပဲ ေစာင္ ့ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ ့မွာ ၿဖစ္ပါသည္။ ထူးမၿခားနားပဲ
ၿပီးဆံုးသြားသည္ ့ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွင့္ဆန္ ့က်င္ဘက္ၾကီးလဲ ၿဖစ္လို ့ေနပါၿပီ လို ့ ။

ကြ်န္ေတာ ့အထင္ေတာ ့ ယေန ့ ၿမန္မာၿပည္ၾကီးတြင္ မုန္တိုင္းတစ္ခု အစၿပဳေနၿပီဟုထင္ပါသည္။
ၾကားၾကသည္ ့အတိုင္းပဲ နယ္စပ္တိုက္ပြဲ မ်ား ၿပန္ စ ေန ၾကၿပီ ၿဖစ္ပါသည္။
ဗမာ ဗမာခ်င္း ၊ ၿမန္မာၿပည္သားခ်င္း ၿပန္လည္ တိုက္ခိုက္ၾကမည္ ့ တိုက္ပြဲေတြပဲ ၿဖစ္ပါသည္။
ၿပည္သူမ်ားလဲ အိုးပစ္၊ အိမ္ပစ္ ထြက္ေၿပးေနရပါသည္။
ထိုတိုက္ပြဲ မ်ားက လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာၿပီးကတဲက ေသနပ္သံ တို ့ စ ခဲ ့ သည္မွာ ယေန ႔ အခ်ိန္အထိ
ဆိုေတာ ့ အေၿဖ တစ္ခုေတာ ့ ရွိေန၊ ရွာေနရေတာ ့မွာ ၿဖစ္ပါသည္။ တိုင္းၿပည္ၾကီးလဲ အခြံ ပဲ က်န္သြားပါေတာ ့
သည္။ ထိုအေၿဖက အေမစု ဆီမွာ ရွိမည္ၿဖစ္ပါသည္။

ဆရာၿမတ္ထန္၏ ႏုေသာတိုင္းၿပည္ ဝယ္ မုန္တိုင္းက ထန္ခ်င္ေနပါၿပီလို ့။
အေမစုက ေဗဒါေရာင္ေလးဝတ္ၿပီးထြက္လာေတာ ့ “ မေဗဒါ ” သီခ်င္းကေလးကို ပဲ သြားသတိရမိပါသည္။
ထိုသီခ်င္းကေလးၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ပုခက္ထဲတြင္ အိပ္ခဲ ့ၾကဘူးမည္ၿဖစ္ပါသည္။
သီခ်င္းရဲ ႔ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကေလးထဲကအတိုင္း ...
“ ေဗဒါၿပန္ အံ ကိုခဲ .. ပန္း ပန္လ်က္ ပဲ..... ”
ေရဆန္ကို ဆန္တက္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ခ်စ္ေသာ အေမစု ကို သူ ေရြးခ်ယ္ခဲ ့ေသာ အေရာင္ၿဖစ္သည္ ့
ေဗဒါပန္းကေလးႏွင့္ပဲ သည္ပို ့(စ) ေလးတြင္ ခဏေလာက္ေတာ ့ ခိုင္းႏိႈင္း ၾကည္ ့ခ်င္ပါသည္။
ဘာၿဖစ္လို ့ဆို အေမစု လုပ္ႏိုင္လိမ္ ့မည္ဟု ထင္လို ့ပါပဲ ။
အေမစုမွ တပါး ....... ။
မေဗဒါ မွ လြဲ၍ ......။

( သည္စာစုေလးကို မိတ္ေဆြ ဘေလာ့ကာတစ္ေယာက္ႏွင္ ့ တိုင္ပင္ၿပီး ေရးခဲ ့မိပါသည္၊ ေလာေလာဆယ္
ဝမ္းသာလြန္းေနေတာ ့လဲ ဘာေရးရမွန္းမသိ၊ အေမစုကို ၿပည္သူတစ္ရပ္လံုးကို ဂုဏ္ၿပဳခ်င္ေနတာလဲ ပါေန
တာေၾကာင္ ့ ခပ္ေလာေလာေလးပဲ ေရးလိုက္မိလို ့ မွားတာရွိခဲ ့ရင္လဲ ဝန္တာမိ ပါပဲ လို ့ ။ )

..................................................................................................................................


( အေခ်အေနေပးလ်င္ ဆက္ၾကည္ ့ပါအံုးမည္ )