Friday, December 4, 2009

ကြ််န္ေတာ္ ေရနံ အလုပ္သမား ဘဝ ( ၆ )

သူ နဲ ့ သာ ဆိုရင္
.............................

လွည္းကေလးက သူၾကီး အိမ္ေရွ ့ေရာက္လာေတာ ့ အီေရွာင္ က ထိုးရပ္ေပးလိုက္ပါသည္။
“ ဗ်ိဳ ့..သူၾကီး.. ဧည္ ့သည္ ေရာက္တယ္ဗ်ိဳး....” အီေရွာင္ ေအာ္လိုက္ေတာ ့ အိမ္ေပၚ မွ သူၾကီး က ၿပဴ တင္းေပါက္
မွ ေဂါင္းၿပဴ ထြက္လာၿပီး ငံု ့ၾကည္ ့ပါသည္။ သူၾကီးအိမ္ရွိ တီဗီမွ ည ရွစ္နာရီ သတင္း တီးလံုးသံကို ၾကားလိုက္
ရသည္။
“ ဟာ.. ေက်းဇူးရွင္ ေလး.. မင္းမလဲ အထုပ္အပိုးေတြနဲ ့ ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲကြ” သူၾကီးက ေၿပာတာပါ။
“ ထံုးစံ အတိုင္း ဇက္ေနာက္က်လို ့ေပါ ့ဗ်။ ဗိုလ္ သန္ ့ လာေသးလား” လွည္းေပၚကဆင္းလိုက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္တို ့
ဌာနမႈး S.M.E ဦးသန္ ့ဇင္ ကိုေမးလိုက္မိပါသည္။ မလာဘူးကြ၊ ေစ်းကားၿပန္ထြက္ၿပီး ဖယ္ရီ ဘုတ္ မခြာခင္ေလး
ကေတာ ့ V.H.F တက္လာတယ္၊ မင္းပါမပါ လွန္းေမးတာပါ.. ဟု သူေၿပာပါသည္။
“ ဝယ္တာ ကေတာ္ေလးကေတာ ့ အေခ်ာသားပါလားဟရို ့... အိမ္ေပၚၾကြ ခဲ ့ပါအံုး ၊ အက်ရည္ေလးနဲ ့လဘက္
ရွိတယ္ေနာ္.. လာ..လာ.သမီးေလး ”သူၾကီး ကေတာ္ ေဒၚစံအုန္း က မေဟသီ ့ ကို လွန္းေၿပာရင္း အိမ္ေလွကား
ၾကီး အတိုင္း ဆင္းလာပါသည္။

ၿမစ္နားဘို ့လယ္ ရြာေလးက ဧရာဝတီ ၿမစ္ၾကီး ေဘး ကမ္းနဖူးေပၚတြင္ပဲ ရွိေသာေၾကာင္ ့ ရြာတန္းရွည္
တေလွ်ာက္ရွိ အိမ္အားလံုးက ေၿခတံရွည္ အိမ္မ်ားသာၿဖစ္ပါသည္။ အိမ္ေအာက္တြင္ေတာ ့ ႏြား တင္းကုတ္မ်ား
ထားေလ ့ရွိပါသည္။

ေဒၚစံအုန္း က သူ ့ ဝဖိုင္ ့ဖိုင္ ့ ကိုယ္ၾကီးကို မႏိူင္မနင္း ထိန္းရင္းပဲ ဆင္းလာေသာေၾကာင္ ့ ကြ်န္ေတာ္ႏွင္ ့မေဟသီ
အေၿပးသြား၍ ကူထိန္းေပးရပါသည္။

အိမ္ေပၚေရာက္ေရာက္ၿခင္းပဲ အခ်ိန္မၿဖဳန္းေတာ ့ပဲ တစ္ဖက္ကမ္း ၿပရည္ အစမ္းတြင္းရွိ ဗိုလ္သန္ ့ ဆီကို V.H.F
လွန္းတက္ရေတာ ့သည္။ R.O ဦးထြန္းၿမင္ ့ႏိူင္ႏွင္ ့ ေတြ ့ေတာ ့ ဗိုလ္သန္ ့တစ္ေယာက္ ေရလည္ေခါင္ေရာက္ေန
ေၾကာင္း( မူးေနတာကိုေၿပာတာပါ)၊ ကြ်န္ေတာ္ႏွင္ ့ လဲမည္ ့ ဥာဏ္ထြန္း ႏွင္ ့ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာၿပီး သူမွာထား
ေသာေၾကာင္ ့ ဖယ္ရီ ဘုတ္ ကို သူပဲ စက္ ႏွင္ ့ လွန္းတက္ေပးလိုက္မည္ ဟု ေၿပာေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္လဲ
သက္ၿပင္း ခ် ၿဖစ္ေတာ ့သည္။

မေဟသီ ႏွင္ ့ သူၾကီး ဦးေရႊ တို ့ မိသားစုကေတာ ့ ရာသီကုန္၊ေလွာင္ကုန္ေတြအေၾကာင္း ေၿပာရင္း အဖြဲ ့က် ေန
ေတာ ့သည္။ အီေရွာင္၏ လွည္း ကမ္းနားဖက္က ၿပန္တက္လာရင္း ကြ်န္ေတာ္ ့ ကို လက္ၿပ ႏႈတ္ဆက္သြားသည္။
ပစၥည္းေတြ ဆိပ္ခံ ေပၚမွာ ထားခဲ ့ေၾကာင္း ပါ ေအာ္ေၿပာသြားပါသည္။ သူ ထြက္သြားၿပီး မၾကာမွီပဲ ေမွာင္မဲေန
ေသာကမ္းတစ္ဖက္ဆီမွ လက္ ကနဲ လွန္းေတာက္လိုက္ေသာ မီးေရာင္ကေလးကို လွစ္ ကနဲ ၿမင္လိုက္ရပါသည္။
ဖယ္ရီဘုတ္ ၿပန္တက္လာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
..........................................................................................................................................

ဖယ္ရီဘုတ္ေပၚေရာက္ေတာ ့ စလင္ၾကီး ဦးေရဝိုင္း က “ ေဟ ့အေကာင္.. ေမာင္ေရာင္းတာ အရင္တစ္ေယာက္
တံုးကေတာ ့ အခုလို မိုးမခ်ဳပ္ပါဘူး” ဟု အခြ်န္ႏွင္ ့ စ ၿပီး မ ပါေတာ ့သည္။ မေဟသီက တစ္ခ်က္ေတာ ့ မ်က္ႏွာ
ပ်က္သလို ၿဖစ္သြားေပမဲ ့ သူတို ့ကို ၿပန္ၿပံဳးၿပလိုက္ပါသည္။ တစ္လမ္းလံုး သူ ့ကို ဟိုေရာက္ရင္ ဘယ္သူ ဘာ
ေၿပာေၿပာ မယံု ဘို ့ကို ၾကိဳတင္ၿပီး ဘိုကင္လုပ္ခဲ ့ရသည္ေလ။
ဘယ္လိုမွ မေဟသီ ့ ကို စ မရသည္ ့အဆံုးေတာ ့မွ ဦးေရဝိုင္း တို ့ အဖြဲ ့ လက္ေလွ်ာ ့သြားပါေတာ ့သည္။
သူတို ့မ်က္ႏွာေပးေတြကေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ဒီတစ္ခါလဲ မင္းႏိူင္ သြားၿပီေပါ ့ ဆိုသည္ ့ မ်က္ႏွာေပးမ်ားႏွင္ ့ပါ။

ၿမစ္ၿပင္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မဲ ညိမ္ဆိပ္ ေန ေပမဲ ့ တုန္ခါ ေနေသာ ေမာ္ေတာ္ အင္ဂ်င္အသံႏွင္ ့ ေမာ္ေတာ္ဦးခြ်န္မွ
ထိုးခြဲေနေသာ ေရပြက္၊ေရယက္သံတို ့ကေတာ ့ ၿဖင္ ့ တခြင္လံုး လွ်ံၾကေနေတာ ့သည္။
လက္ယန္းတန္းကို မွီၿပီး ေရွ ့တူရႈ ့ရွိ အေမွာင္ထု တြင္ ၿငိမ္သက္စြာပဲ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ေတာင္အထပ္ထပ္
ကို ေငးေနေသာ မေဟသီ ့ ပုခံုးေပၚသို ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္ကေလး အသာတင္လိုက္မိပါသည္။
“ ဘယ္ ရည္းစား ကို အလြမ္း ဆံုးလဲ ” ဟု ေနာက္လိုက္ေတာ ့ သူ ဟက္ ကနဲ ရယ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ဗိုက္ေၾကာ
လွန္းလိမ္ပါေတာ ့သည္။ ခပ္ဖြဖြ ပါ လို ့ ။

ၿမစ္ၿပင္ တေလွ်ာက္ လွ်ပ္တိုက္လာေသာ ေလႏုေအးတို ့က ကြ်န္ေတာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္ကို အတင္း တိုးေခြ ့ ၿဖတ္
ေက်ာ္ေနၾကပါသည္။ အၿမဲတန္း လတ္ဆတ္၊လန္းဆန္း ေနတတ္သည္ ့ ဧရာဝတီ ၿမစ္ေလ ကေလးပါ။
တၿဖည္းၿဖည္း နီးလာေနသည္ ့ ၿပရည္ အစမ္းတြင္း၏ ကမ္းနီ ForeShore မွ ဖြင္ ့ထားေသာ တြံေတး သိန္းတံ၏
သီခ်င္းက ေန နဲ ့ လ၊ေရႊ နဲ ့ၿမ တဲ ့။
..................................................................................................................................

ForeShore ကိုေရာက္ေတာ ့ ေရပန္ ့ေမာင္း ကိုၿမ တို ့ တစ္ဖြဲ ့လံုး သူတို ့ဗားတိုက္ ထဲမွ ထြက္ၾကိဳေနၾကပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ့ကိုေတာ ့ မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါဘူးမွ မၿမင္ဘူးေသးသည္ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ မေဟသီ ကိုပါ။ မေဟသီ ကလဲ
ခရီးပန္းလာေပမဲ ့ ပတ္ထားေသာ သဘက္ေလးႏွင္ ့ ႏွီး ဦးထုပ္ ဝိုင္းဝိုင္း ေလးေအာက္ရွိ မပ်က္ေသးေသာ
ပါးကြက္ အလွ ေလးႏွင္ ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ထဲ ၾကည္ႏူးေနသလိုလို၊ အူတို မိေနသလိုလို ေပါ ့ဗ်ာ။
ေသတၱာၾကီး ႏွစ္လံုးကလဲ သယ္ေပးမဲ ့သူ မ်ားလြန္းေတာ ့အေၿပဆင္၊အဆင္ေၿပ ေပါ ့။

ကမ္းနီ ForeShore မွ ၿပရည္ အစမ္းတြင္း ေရာက္သည္ အထိ ေတာင္ေပၚကို ေနာက္ထပ္ ခုႏွစ္မိုင္ တက္ရပါ
အံုးမည္။ ထို ခုႏွစ္မိုင္ ေဝးေသာ ၿပရည္ အစမ္းတြင္းရွိ တြင္းတူးစက္မ်ားႏွင္ ့ အလုပ္သမားေတြပါ သံုးဘို ့ဧရာဝတီ
ၿမစ္ေရကို ေရပန္ ့ေမာင္း ကိုၿမ တို ့အဖြဲ ့က ေရပန္ ့ေတြႏွင္ ့ သည္ ကမ္းနီ ရြာ ဆိပ္ခံ မွ ေတာက္ေလ်ွာက္ေမာင္း
တင္ေပးေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။တြံေတး သိန္းတန္ ကို အလြန္ၾကိဳက္တတ္ေတာ ့လဲ ေရပန္ ့တို ့ မရပ္သလို တြံေတး
သိန္းတန္ သီခ်င္းကလဲ မရပ္တတ္ပါ။ ေခါင္မိုးေပၚ ေလာ္ ၾကီးတင္ၿမစ္ၿပင္ဖက္လွည္ ့၍ ဖြင္ ့ေနတတ္သည္မွာလဲ
သူ ့ ဝါသနာပါ။ အညာ ဆန္ ေလွေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ ေတြ ၿဖတ္သြား လွ်င္လဲ ခုန္ေပါက္ၿမဴး တူး၊ပုဆိုးေတြ ပါေၿမွာက္
၍ ႏႈတ္ဆက္ တတ္ပါသည္။ သူတို ့ အဖြဲ ့က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနတတ္သည္ ့ လူေပ်ာ္မ်ား အဖြဲ ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ကေရာ..တဲ ့၊
ပို၍ ေပ်ာ္ပါသည္။
မေဟသီ ပါလာလို ့ပါ။
................................................................................................................................

S.M.E ဦးသန္ ့ဇင္မွ WA fourwheel drive ကားၾကီး လႊတ္ေပးလိုက္၍ မေဟသီႏွင္ ့ ကြ်န္ေတာ္ ေဂါင္းခန္း
ကပဲ လိုက္ရပါေတာ ့သည္။ ေနာက္မွာ တြင္းသံုးဘို ့ ပိုက္လံုး ေတြပါ တင္ထားေတာ ့ ေတာေတာင္ထဲမွာ သည္
ကားေတြပဲ ဗိုလ္ ဆြဲေနေတာ ့သည္ေလ။ လမ္းမွ အၾကံဳလိုက္ ရြာသားေတြလဲ တက္ခ်င္သေလာက္ တက္ေပါ ့။

လမ္းက ေၿမညိွစက္ ၾကီးၿဖင္ ့ထိုးညိွ ထားေသာ ေၿမသားလမ္း၊ေၿမနီ လမ္းၿဖစ္ေသာေၾကာင္ ့ မာဇဒါ ဂ်စ္ ကဲ ့သို ့
ေသာ ကားေလး၊ ကားေပါ ့ မ်ားဆိုလွ်င္ သည္ မိုးတြင္းဝယ္ စလစ္ၿဖစ္ၿပီး လာရာလမ္းကိုၿပန္လွည္ ့ရင္လွည္ ့၊
သို ့ မဟုတ္ ကပ္ေနေသာ ေတာင္ နံရံ ေတြကို တစ္လမ္းလံုး နမ္းေနတတ္ပါသည္။

လမ္းတေလွ်ာက္ ကားေရွ ့မီးၾကီးေအာက္ ၿဖတ္ၿဖတ္ေၿပး တတ္ေသာ ရွဥ္ ့ ကေလးေတြ၊ ေၿမြ ကေလးေတြ၊ ဂ်ီ
ကေလး ေတြကို ေတြ ့ ေတြ ့ ေနရေတာ ့ မေဟသီက ကြ်န္ေတာ္ ့ လက္ကို တစ္ဖြဖြ ဆုပ္နယ္ေနရင္း တအံ ့တၾသ
ၿဖစ္ေနေတာ ့သည္။ ကားၾကီး၏ ဂီယာ ေတြ အကုန္ ထိုးၿပီး တအိအိ တက္ေနရေသာ ေတာင္ေတြရွိသလို၊ ဦးဆိုက္
ထိုးဆင္းရေသာ ဂံုး ဆင္းမ်ားကို ေတြ ့ရေတာ ့လဲ မေဟသီ တစ္ေယာက္ ရင္တို ့ တဖိုဖို ႏွင္ ့ေပါ ့။

ပုဆင္းရင္ကြဲသံေတြ၊ ေလတိုးသံေတြ ေတာ သံ ေတြသာ ဖံုးလႊမ္းေနသည္ ့ မိုက္ေမွာင္လြန္းေသာ သည္ေတာ
ၾကီးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ တို ့ ေရနံ ကားၾကီးကေတာ ့ မီးခိုး တရဲရဲ ႏွင္ ့ ခရီးဆက္ ေကာင္းေနတံုး....။

................................................................................................................................

( ဆက္ရန္ )

6 comments:

kiki said...

မေဟသီက ဗိုက္ေခါက္လိမ္ဆြဲတာ စပါယ္ရွယ္လစ္နဲ့တူတယ္ေနာ္ ....
ဒါေၾကာင့္ ကိုၾကီးေက်ာ္ဗိုက္ေခါက္က တေတာင္ေလာက္ထူေနတာ ကိုး..

လိုရာ ခရီးေတာ့ ေရာက္ျပီ ..
အလုပ္ စလုပ္ ရေတာ့မယ္ေပါ့ ...
အၾကံ အဖန္ေတြ မ်ားလည္း ရွိေပမေပါ့ ေနာ္ ။
လွ်ိဳ မ ထား နဲ ့ ။ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေလးေတြ အကုန္သာေရး ..
( လက္ထိပ္ ေစာ္ နံ ေနျပီလား ... ဟီးဟီး )။

အေနာ္ said...

အကုိအျဖဴေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ေရနံေျမအလုပ္သမား ၁ ကန ၆ အထိ ဖတ္သြားပါတယ္
ေရွ႕ဆက္ရန္ေတြလဲ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္
အေနာ္ အခုတေလာ စာေမးပဲြေတြ ဆက္တုိက္ျဖစ္ေနလုိ႔
အလည္မေရာက္ရင္ ခြင့္လႊတ္ေနာ့္
အားရင္ စုပီး အကုန္လာဖတ္မယ္ေနာ္ :)

Beauty Studio USA Branded Store said...

တြံေတးၾကီးၾကိဳက္သူေတြကေတာ့ တြံေတးမွ တြံေတးပဲဗ်ာ။

mysterysnow said...

အေပၚက ေအာ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂါၾကီး အန္ကယ္ခ်မ္းလဲ
ခဏခဏ ဗိုက္ေခါက္ဆြဲခံရတယ္သိလား...
ခုဆို ဗိုက္ၾကီးက တစ္ေတာင္ေလာက္ထြက္ေနျပီ...
စိတ္ဝင္စားစရာ ဇာတ္လမ္းေလးကို ေစာင့္ေနတယ္ေနာ္..

ႏွင္း

thawzin said...

ဟယ္လို.... မလာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုတေလာ တစ္ေက်ာင္းလုံး ကြန္နက္ရွင္ပ်က္ေနတယ္ဗ်ာ။ ၂ရက္ရွိျပီး။ ေက်ာင္းအင္တာနက္က ဖရီးေလးဆုိေတာ့ သည္းခံရတာေပါ့ဗ်ာ။ အရင္က ပိုက္ဆံေပးသုံးရတာလဲ သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ အခုလာတာကလဲ ဖုန္းထဲပိုက္ဆံထည့္ျပီး ဘေလာ့ အိမ္ေတြ လိုက္လည္နုိင္ေအာင္ ဆင္းျပီးထည့္ထားရေသး။ မလာဘူးဆုိျပီး ဖေနာင့္ေပါက္ ႏွပ္တရႊဲရြဲနဲ႕ ထုိင္ငုိေစာင့္ေနမွာ စိုးလို႔လာလည္ရပါသည္။ မလြယ္ေၾကာပါပဲဗ်ာ။ မေဟသီက ခရီးၾကမ္း ဒင္းၾကီး အၾကိဳက္ေတ႔ြေနမယ္ထင္ပါ။ သူက ကိုယ့္လက္ကုိ ဆုပ္ကိုင္ကလုိက္ ကိုယ္က သူကိုေပြ႔ထားလိုက္နဲ႕ ခရီးကၾကမ္းေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အရမ္းလန္း၊ အရမ္းဂြမ္းေနမယ္ထင္ပါ့ဗ်ာ။ ဆက္ပဲ ဆက္နုိင္လြန္းတယ္ဗ်ာ။ ကိုးရီးယားကားေတြကိုေတာင္ ေက်ာ္တတ္မယ္ပုံပဲေနာ္။ ေရးသေလာက္ဖတ္၊ ဖတ္သေလာက္ မန္႔ေနပါ့မယ္ဗ်ဳိ႕
ခင္မင္စြာျဖင့္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေနာက္တခန္းဆို တြင္းတူးေလာက္ျပီ(ေရနံတြင္း)
အလကားစတာပါဗ်ာ း)

ေအးေအးေဆးေဆးသာတူး အဲ ေအးေအးေဆးေဆးသာ ေရး ေျပာတာ

နယ္ေျမဗဟုသုတရပါတယ္

ခ်စ္ခန္းေလးေတြေလ်ာ့ျပီး(ေလ်ာ့မယ့္ပံုလည္း မေပၚပါဘူး ဗိ္ုက္ေၾကာျမန္ျမန္ျပတ္မွေအးမွာ)
ဗဟုသုတကို ပိုျပီးေရးေပးရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ း)