Sunday, December 20, 2009

ကြ်န္ေတာ္ ေရနံ အလုပ္သမား ဘဝ ( ၈ )

အၿမဲတန္းပဲ သတိရေနပါသည္။
...................................................

အခန္းဝေရာက္ေတာ ့ အခန္းထဲမွ မီးေ၇ာင္ေလးကို ၾကဴထရံ ၾကားမွ ၿမင္ေနရပါေသးသည္။
တံခါးကို အသာေလးတြန္းၾကည္ ့ရာ ပြင္ ့မလာပါ။ အထဲမွ ဂ်က္ထိုး ထား၍ ၿဖစ္ပါသည္။ မေဟသီ မအိပ္ေသး
တာေတာ ့ ေသခ်ာ သည္ဟု ယူဆ မိေသာေၾကာင္ ့ သြားကိုစိ၊ လွ်ာကို အေပၚသြားေနာက္ အသာေလးကပ္ၿပီး
“ ခ်ိ(စ).. ခ်ိ(စ).. ” ဟု လွန္းေခၚလိုက္မိၿပီး ၾကဴ ထရံ ေပါက္မ်ားၾကားမွ ကုတင္ေပၚကို လွန္းၾကည္ ့လိုက္ရာ
မေဟသီ တစ္ေယာက္ တစ္ေဆာင္းေလးေကြးၿပီး အိပ္ေနသလိုပါ။ ေခါင္းရင္းနားသြားၿပီး ထရံကို ခပ္နာနာေလး
ပုတ္လိုက္ေတာ ့မွ သူ လူးလြန္ ့လႈပ္ရွား လာပါေတာ ့သည္။ မ်က္ႏွာေတာ ့မေကာင္းပါ။

“ ေဆာရီးပဲ.မိန္းမေရ.. ကိုယ္ေနာက္က်သြားတယ္ကြာ..” သူ ဘာမွ ထပ္မေၿပာလာပဲ တံခါး ဂ်က္ ကိုလာဖြင္ ့ပါ
သည္။ တံခါး ဂ်က္ဖြင္ ့ေပးၿပီးၿပီးၿခင္းပဲ ကုတင္ေပၚ တစ္ဖက္လႊဲၿပီးထိုင္ေနပါေတာ ့သည္။ သူ ့မ်က္ႏွာကို ေကာင္း
စြာ မၿမင္၇ပါ။
“ သိပ္ေအးတာပဲကြာ.. ေဆာင္ေလး၊ဘာေလးေတာ ့ၿခံဳမွေပါ ့..” ဟုေၿပာၿပီး သူ ့ပုခံုးေပၚ မရဲ၊တရဲႏွင္ ့ လက္လွန္း
တင္ဘို ့ ၾကိဳးစားေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့လက္ကို သူဖယ္ခ်လိုက္ပါသည္။ ေအာ္... ဟုတ္ေပသားပဲ၊ ေသတၱာၾကီး ေတြ
ေတာင္မသယ္ရေသးပဲေလ။
“ ကဲပါကြာ.. ကိုယ္အခုပဲ စီစဥ္ လိုက္ပါ ့မယ္၊ ကိုယ္တကယ္ပဲ..ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...” ဟု ေၿပာၿပီး သူ ့ပုခံုး
ေလးကို ဖြဖြႏွင္ ့ သာသာေလး ပြတ္ေပးလိုက္မိေတာ ့မွ မေဟသီ ့ ပုခံုးေလးႏွစ္ဖက္တို ့ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း တသိမ္ ့ ့သိမ္ ့တုန္လာၿပီး “တအိ..အိ..” ႏွင္ ့ ခ်ံဳးပြဲခ် ၍ သူ ငို ပါေလေတာ ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကို ခ်က္ၿခင္းပဲ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္း ေထြးေပြ ့ ႏွစ္သိမ္ ့ထားလိုက္မိပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ့ ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး သူ ့မ်က္ရည္ေႏြးေႏြး တို ့ စြန္းထင္း ရႊဲစို ကုန္ပါေတာ ့သည္။
ခ်စ္၍ ေခၚလာေသာ မေဟသီ ့ကို ေၿမာက္ေဂါင္း ႏွင္ ့ အရွိန္လြန္ မိခဲ ့ေသာေၾကာင္ ့ ခဏတာ ၊တစ္ညတာ မွ်
ေမ ့ေလ်ာ ့မိခဲ ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ကြ်န္ေတာ္လည္း ခြင္ ့မလႊတ္ခ်င္ေတာ ့ပါ။
အၿပင္မွ ပိတ္ပိတ္ပိန္းေအာင္ က်ဆင္းေနေသာ ၿမဴ မႈံတို ့က ေရေပါက္ေရစက္ မ်ားအၿဖစ္ ဓနိ အမိုး ေပၚမွ
တေၿဖာက္ေၿဖာက္ တေပါက္ေပါက္ ခုန္ဆင္းလာေနသံ တို ့ကို ခပ္ဆိပ္ဆိပ္ပဲ ၾကားလာရပါေတာ ့သည္။

သည္ေန ့ေတာ ့ မိုး အလြန္ ၾကီးပါသည္။
ရွစ္ခြင္ လံုး အံု ့မိႈင္း ၍ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနေအာင္ကို ေရသီး ေရေပါက္မ်ားၿဖင္ ့ အညိႈး ၾကီးစြာ ရြာသြန္းေနသည္မွာ
မနက္ေလးနာရီ မွ၊ ရွစ္နာရီ ထိုးလာသည္ ့တိုင္ မရပ္ခ်င္ေသးပါ။
“ ကို ... ဒီေလာက္ မိုးၾကီး ေနတာ၊ ဘယ္သြားအံုးမလို ့လဲ..” မေဟသီက ေတာစီးဖိနပ္ ဝတ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ ့
ကို လွန္းေမးလိုက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မိုးကာ အက်ၤ ီ ကို လွန္းယူလိုက္ရင္း “ တြင္းမွာ အလုပ္ေပၚ လာလို ့
သြားရအံုးမယ္ကြာ၊ေန ့ခင္း ထမင္းပို ့တဲ ့ ကားနဲ ့ မွ ၿပန္လိုက္လာေတာ ့မယ္ေနာ္.. ” ဟု သူ ့ကို ၿပန္ ေၿပာလိုက္
ပါသည္။

တြင္းတူးစဥ္ ေ၇ာက္ေတာ ့ မိုးတို ့အရွိန္ေရာ ့စၿပဳၿပီ။
ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ႏွင္ ့ ေတာစီးဖိနပ္က ရႊံ ့တို ့ႏွင္ ့ကပ္ေနေတာ ့သည္။
အတင္းရုန္း၍ ေလွ်ာက္ၾကည္ ့ရာ ဖိနပ္က ရႊံ ့ေစးတို ့ႏွင္ ့ ကပ္ၿပီး က်န္ခဲ ့ေတာ ့သည္။ မိုးဖြဲ ထဲမွာပဲ ဖိနပ္ကို ၿပန္
ဆြဲ ခြာၾကည္ ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင္ ့ မ၇ေသာေၾကာင္ ့ လက္ေလွ်ာ ့ၿပီး က်န္တစ္ဖက္ပါ ခြ်တ္၍ တြင္းေပၚ ဒီတိုင္း
ပဲ တက္သြားလိုက္မိေတာ ့သည္။ တြင္းေပၚ တြင္ေတာ ့ တာေပၚလင္ မိုးကာစ မ်ား ယာယီ မိုးထားပါသည္။
ဆယ္ ့သံုးလက္မ သံုးမူး လံုးပတ္ရိွ တြင္းကာဗာ ပိုက္မ်ားကို ဝယ္လ္ဒင္ေဆာ္ရန္ ၿဖစ္ပါသည္။
တြင္းေပၚ ေရာက္မွ ရႊံ ့ခဲ တို ့ၿဖင္ ့ စီးပိုင္ ေလးတစ္ေနေသာ ေတာစီးဖိနပ္ကို ေရပရက္ရွာ ပိုက္ႏွင္ ့ ထိုးေဆးၿပီး
ၿပန္ဝတ္ရပါသည္။ မဝတ္ရင္လဲ ဓါတ္လိုက္တာ ့မည္ေလ။

“ ဝယ္တာေလး.. ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန ့ ဟင္းစားတာဝန္ယူတယ္ဗ် ”
ကြ်န္ေတာ္ ့ရဲ ့ လက္ေထာက္ အကူ ေရနံေခ်ာင္းသား ဝင္းၿမိဳင္ က ေၿပာတာပါ။ မေဟသီ ကေတာ ့ အားတံု ့ အား
နာၿဖစ္ေနရွာ ပါသည္။ “ မိန္းမေရ.. အားမနာ နဲ ့ကြ၊ ဒို ့ ဒီမွာေတာ ့ ဒီလိုပဲကြ ” ဟု သူ့ ့ကို ကြ်န္ေတာ္က ဝင္ေၿပာ
ရပါသည္။ “ ဒီေန ့ မနက္ပဲ လယ္ ငခူေလးေတြ လာေရာင္းလို ့ ဝယ္ထားတယ္ ကိုဝင္းၿမိဳင္ ” ဟု မေဟသီက
ဆန္ေရြးေနရင္းက လွန္းေၿပာလိုက္ပါသည္။ သူလွန္းလွန္း ပစ္ ခ် ေနေသာ ဆန္ကြဲ ႏွင္ ့ စပါးလံုးမ်ားကို ေခါင္း
ေလးေတြ တလႈပ္လႈပ္ႏွင္ ့ လာလာေကာက္စားေနေသာ ေခါင္းရင္းခန္းရွိ အဘ သိန္းေအး၏ ၾကက္အုပ္ကို
ဝင္းၿမိဳင္ အၾကည္ ့တို ့ေရာက္သြား၍ ကြ်န္ေတာ္က သူ ့ကို လည္ေခ်ာင္းရွင္းသလိုႏွင္ ့ေခ်ာင္း တစ္ခ်က္ လွန္း
ဟတ္လိုက္ရပါသည္။ “ ဒါဆို.. ဝယ္တာေလး ညေန ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ လိုက္ခဲ ့ေလ ” ဟု ေၿပာ ၿပီး ဝင္းၿမိဳင္ လွည္ ့
ထြက္ သြားပါသည္။ သူ ့ ေနာက္ေၾကာ ကိုၾကည္ ့လိုက္ေတာ ့ ဒူး အထက္ ထိ တက္ဝတ္ထားေသာ တို လြန္းသည္ ့
ပုဆိုး ခါးၾကား ေနာက္ထဲတြင္ ထိုးထည္ ့ထားသည္ ့ ေလာက္ေလးဂြ ကို ကြ်န္ေတာ္ တို ့ ၿမင္လိုက္ရပါသည္။
“ ကို .. မလုပ္ နဲ ့ေနာ္၊ အဲ ့ဒီ ၾကက္ ဆိုရင္ ခိုင္ မစား ခ်င္ဘူးေနာ္..”
“ မလုပ္ ပါဘူးကြ ” ဟု သူ ့ကို ေၿပာရပါသည္။

ဝင္းၿမိဳင္က ေရနံေခ်ာင္းသားပါ။
စကားေၿပာတိုင္း “ အယ္.. အယ္..” ဟု စကား ေထာက္ ၿဖင္ ့ ေၿပာေလ ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ ့ သူတို ့ အရပ္
ေဒသ ဓေလ ့ ဟု ထင္ပါသည္။ ဆံပင္ နီေၾကာင္ေၾကင္ႏွင္ ့အသားက မီးေသြး ငို ႏိူင္ပါသည္။ မဲေသာ ပါးႏွစ္ဖက္
ေပၚ တြင္ ဝါညစ္ညစ္ ပါးကြက္ ႏွစ္ခု က အၿမဲ မပ်က္တန္း ရွိ ေနတတ္သည္ ့ သူ ပါ။ ကြမ္း ကလဲ ဘယ္အခ်ိန္
ၾကည္ ့ၾကည္ ့ ပါးစပ္ ၾကီးတစ္ခုလံုး ရဲ ပေတာင္း ခပ္ ေနေအာင္ကို ပလုပ္ပေလာင္း စားေနတတ္ပါသည္။
ရယ္စရာ ေပါက္ကရ စကား မ်ားလဲ မၿပတ္တန္း ေၿပာေနတတ္ေသာၾကာင္ ့ မေဟသီ ႏွင္ ့ အဖြဲ ့က်ေနေတာ ့
သည္။

ေအာက္သူ ( ၿမစ္ဝကြ်န္းေပၚသူ ) မေဟသီ ႏွင္ ့ အထက္ အညာ သား စစ္စစ္ ဝင္းၿမိဳင္ တို ့ ပါးကြက္ ကြက္တာၿခင္း
တူၾကေပမဲ ့ သန္ ့ရွင္း လတ္ဆတ္ လြန္းေသာ မေဟသီ ့ ပါးကြက္ ေလးက ပို၍ နမ္းလို ့ေကာင္းမည္ဟု ထင္ပါ
သည္။ သို ့မို ့ေၾကာင္ ့လဲ မေဟသီ ့ ကို နမ္းတိုင္း ေၿပာခဲ ့သည္ ့ အၾကိမ္ အေရအတြက္ ၿပည္ ့ မွီ ေအာင္ကိုပဲ
မပ်က္မကြက္ နန္း မိေနခဲ ့ရပါသည္။

“ ကဲ.. ကိုဝယ္တာေလး.. အဲ ့ဒီမွာ ခဏ ေစာင္ ့ေန. အသံလံုးဝ မထြက္နဲ ့ေနာ္..” ဟု ဝင္းၿမိဳင္ ကေၿပာၿပီး ၿမင္ ့သူ
တို ့ အိမ္ဝိုင္း နား တိုးကပ္သြားပါသည္။ ပုဆိုး ေခါင္းၿမီး ၿခံဳၿပီး ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းႏွင္ ့ တိုးကပ္သြားေတာ ့ေမွာင္
မဲလြန္းေသာ သူ ့ဖင္ကို မၾကည္ ့ပဲႏွင္ ့ပဲ ၿမင္ေနရပါေတာ ့သည္။ညကလဲ လ မိုက္ေသာညပါေလ။
ၿမင္ ့သူ က S.M.E ဦးသန္ ့ဇင္၏ အကူ လုပ္သား ေလးပါ။ ဝင္းၿမိဳင္ ႏွင္ ့ တစ္ရြာ ထဲသား ၿဖစ္သည္။
အိမ္ေထာင္သည္လိုင္း မရ ေသာေၾကာင္ ့ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထပဲ ေတာထဲမွ ရသည္ ့ ေမ်ာတိုင္၊ ဝါးကပ္၊ အင္ဖက္
အမိုး တို ့ၿဖင္ ့ အိမ္ကေလး ေဆာက္လုပ္ ေနထိုင္ ၾကၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ သူ လို ေန ့စား ဝန္ထမ္း ေတြ အေတာ္
မ်ား သၿဖင္ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေရနံ ဝင္း ထဲဝယ္ ရြာတန္းရွည္ေလး တစ္ခုၿဖစ္ေနၿပီး လၻက္ရည္ဆိုင္၊ စားေသာက္
ဆိုင္ အစံုၿဖင္ ့အလြန္ကိုပဲ စည္ကားသည္ ့ ေနရာေလး အသိုက္အၿမံဳ ေလးတစ္ခုၿဖစ္လို ့ေနပါသည္။

ၿမင္ ့သူ တို ့အိမ္ထဲ ကြ်န္ေတာ္ လွန္းၾကည္ ့မိေတာ့ ၿမင္ ့သူ က သူ ့ မိန္းမ ကို တက္နင္းေပးေနတာ ေတြ ့ရပါသည္။
ဒီေကာင္က အၿပင္မွာေတာ ့ လူတစ္ကာေရွ ့တြင္ မိန္းမကို နားမခံ သာေလာက္ေအာင္ကို ေအာ္ဟစ္ဆူပူ ၾကိမ္း
ႏိူင္ၿပသေလာက္ အိမ္ထဲတြင္ေတာ ့ အေတာ ့ကို ၿငိမ္ဝတ္ ပိၿပား ေနတတ္ပါသည္။ ၿမင္ ့သူ ၿခင္ေထာင္ ေထာင္ေန
တာကို သူတို ့မီးဖိုေဆာင္ထဲ ေရာက္ေနေသာ ခပ္မဲမဲ ဝင္းၿမိဳင္ က ေခါင္းၿမီး ၿခံဳ၍ စိတ္ရွည္စြာပဲ ၾကဴ ထရံ ေပါက္
မ်ားၾကားမွ ေခ်ာင္းၾကည္ ့ေနပါသည္။ သူ ့ေခါင္းေပၚမွ ထုပ္တန္းေပၚမွာ အိပ္ငိုက္ ေနေသာ ဟင္းမ်ိဳး ၾကက္ ၾကီး
မ်ားရွိေနပါသည္။ သူတို ့လဲ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္၊ ဝင္းၿမိဳင္ လဲ မလႈပ္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ ့ တၿဖတ္ၿဖတ္ လႈပ္ေနရပါသည္။
ေၿခသလံုး ေတြကို ၿခင္ေတြ ဝိုင္း တုပ္ေနလို ့ပါ။
ၿမင္ ့သူ တို ့ အိမ္ မီးမွိတ္ သြားပါၿပီ။ ေတာင္းကုန္း ေပၚ ရွိ ကြ်န္ေတာ္ ့ အေဆာင္ေလးကို လွန္းၾကည္ ့ေတာ ့
ကြ်န္ေတာ္တို ့ေအာက္ကို လွန္း ၾကည္ ့ေနေသာ မေဟသီ ့ အရိပ္ကို ေတြ ့ရပါေတာ ့သည္။ သူေတြ ့သြားသလား
မေတြ ့ဘူးလားေတာ ့မသိပါ။ ေတြ ့ရင္ေတာ ့ သူ ့ေလာင္ေတာ္မင္ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို လွန္းေအာ္မွာ အေသခ်ာပါ။

“ လာ..လာ. ဝယ္တာေလး.. သြားၾကမယ္” အသံေၾကာင္ ့လွည္ ့ၾကည္ ့မိေတာ ့ ပုဆိုးၿခံဳထဲမွ ၿပံဳးၿပေနေသာ
ဝင္းၿမိဳင္ကို ဘြား ကနဲ ေတြ ့လိုက္ရပါသည္။ “ ေဟ ့ေရာင္.. ဘယ္..ဘယ္မွာလဲကြ ” ဟု သူ ့ကို ေမးေတာ ့
ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားသည္ ့ သူ ့ပုဆိုးကို လွပ္၍ သူ ့ဂ်ိုင္းေအာက္ကို ခြာၿပပါသည္။ လား လား ဇက္ၾကိဳးေနေသာ
ၾကက္ၾကီးပါေလ။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလိုက္သလို၊ဘာသံမွလဲ မၾကားလိုက္ရပါ။ လက္ ရင္ တာကိုပါ။
သူ ့ အိမ္ကို ယူသြားၿပီး အကုန္လုပ္ၿပီးမွ ဝယ္တာ ကေတာ္ေလး ကို လာေပးေတာ ့မယ္ဟု ေၿပာၿပီး ေရွ ့က ၾကိဳ
လစ္သြားပါေတာ ့သည္။

ဘာပဲပဲ ေၿပာေၿပာေလ။ ဟို တုန္းက ထိုေန ့က စားခဲ ့ရေသာ ေတာၾကက္၊အိမ္ၾကက္ စစ္စစ္ ဟင္းကေလးကို
ယေန ့တိုင္ပဲ ကြ်န္ေတာ္ မေမ ့ႏိူင္ေတာ ့ပါေလ။ ၿပန္ေတြး ၾကည္ ့မိတိုင္း ဝင္းၿမိဳင္ ရွာေပး ၍ မေဟသီ ခ်က္ေပး
ခဲ ့ေသာ အလြန္ပဲ ခ်ိဳလြန္းၿပီး သင္းၿပန္ ့ေမႊးၾကိဳင္လြန္းေသာ ေတာၾကက္သားဟင္း အရသာေလးကို တသသပဲ
ၿဖစ္ၿဖစ္ေနတတ္သလို ထိုၾကက္သား ဟင္းေလးကို ဟင္းအိုး မေအးခင္ ေဆးလိုက္ရသည္ ့ အၿဖစ္ေရာက္ေအာင္
ဝိုင္း အား ေပးခဲ ့ၾကေသာ တစ္ခ်ိန္က ၿပရည္ ေရနံ အစမ္းတြင္းမွ S.M.E ဦးသန္ ့ဇင္ႏွင္ ့ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဖြဲ ့လံုး
ကို လည္း ယေန ့ အခ်ိန္ေရာက္သည္ အထိ၊ သည္ ပို ့(စ) ေလးကို အဆံုး သတ္ၿပီးခ်ိန္ အထိ သတိ တရ ၿဖစ္ေနရ
ပါေၾကာင္းၿဖင္ ့.......။

........................................................................................................................................

( ၿပီးသြားပါၿပီ )

6 comments:

thawzin said...

ေဖ်ာင္း... ရႊီး... ရႊီး...။
“ျပီးသြားျပီးကြ”
ၾကက္နဲ႕က်မွပဲ အဆုံးသတ္သကိုးဗ်ေနာ္။
ၾကက္သား။ အရမး္ေကာင္းဗ်ာ။ ေတာၾကက္ေတြဆုိ ပုိလို႔ေကာင္း။ သူမ်ားေတြခ်က္တာပါ။ ဒီမွာေတာ့ ေရခဲ့ရုိက္ေပါ့။ ခ်က္နည္းကလဲ ဆီ၊ၾကက္သြန္နဲ႕သတ္။ ၾကက္သားလွီး၊ ခ်ဳိမႈန္႕၊ ဆားျဖဴး၊ ျပီးရင္ ေရအျပည့္ထည့္ျပီး၊ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေသာ၊ဟင္းခ်က္နည္းျဖင့္ စားလာတာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ျပီးဗ်ဳိ႕။မေဟသီပါးေလး နမ္းတာပဲဗ်။ ေယာက္်ားပါးၾကီးနဲ႕ေတာ့ မယွဥ္နဲ႕ေလ။ သဲနဲ႕ ေဆးသၾကားကြာသလိုျဖစ္သြားမွာေပါ့။ မိန္းမေတြ အဲလိုမ်ဳိး ကုတင္ေပၚမွာ စိတ္ဆုိးတယ္ေပါ့။ ယုံပါဘူး အဲလိုေလးနဲ႕ တစ္ညလုံး ျဖတ္ေက်ာ္လာမယ္လို႔။ ဟာသပါဗ်ာ။ ပုိ႔စ္ေလးေကာင္းပါတယ္။ ေရနံလုပ္သားေတြရဲ႕ ဘ၀ကို တေစ့တေလာင္းဗဟုသုတမွတ္သားရတာေပ့ါဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

shwezinu said...

ဖတ္လိုက္ရတာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ၾကက္သားဟင္း ေလးစားခ်င္တယ္

Beauty Studio USA Branded Store said...

အခုမွ လာဖတ္ရတယ္ဗ်ာ။ အပိုင္း(၆)အထိဖတ္လာျပီးမွ အြန္လိုင္းမတက္ႏိုင္တာ ၂ပတ္ရွိသြားလို႔ အခုမွ လာတာ ဇာတ္သိမ္းသြားျပီကိုး။ အဆံုးသတ္ ေတာၾကက္သားဟင္းကေတာ့ လူတကာေျပာစမတ္ျဖစ္က်န္ခဲ့ျပီဗ်ာ။ဖအဆံုးသတ္မွ ဖတ္ရင္းနဲ႔ သေရက်လာလို႔ ေမးေအာက္မွာ ဖလားခံထားရတယ္။ =)

သုေျဒၷ said...

ေတာျကက္ဆီျပန္ခ်က္ေလးစားခ်င္လာျပီ
ဒါ ့ေျကာင္ ့အကို ့ကို ( အယ္သဲဆြဲ)ခ်စ္တာ စာဖတ္ပ၇ိတ္သတ္ျကီးခင္ဗ်ား အနွီ အျဖဴေလးတြင္ ( အယ္သဲဆြဲ) အခ်စ္ဇတ္လမ္းေလးက်န္ရွိေနေသးေျကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါသည္ ဖတ္ခ်င္သူမ်ား ေကာမန္ ့မ်ားမ်ားေပး၍ေတာင္းဆိုနိုင္ပါသည္ ခင္မင္မႈမ်ားစြာျဖင္ ့ သုေျဒၷ

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

သိမ္းေတာ့လည္း ဇြတ္ပါပဲလားဗ်ာ
ထပ္ဆက္ရင္ ရေသးတယ္လို႔ ျမင္မိတာပဲ
ၾကက္သားဟင္း လက္ရာေတာ့ အျဖဴေလးက မေဟသီထက္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေနာက္ဇတ္လမ္းေလးေတြ ဆက္ေလဗ်ာ
ဘာညာေလးေတြ ၇ိွေသးတယ္ဆို ဟဲဟဲ