Tuesday, April 20, 2010

စက္ ရုပ္ ပဲ ၿဖစ္ခ်င္ သည္ ။

ယၡဳတေလာ ရာသီ က တၿဖည္းၿဖည္း ေၿပာင္းလဲ လာေနပါသည္။
မႏွစ္က ဒီလို အခ်ိန္တြင္ ဒီေလာက္ မေအး ခဲ ့ေပမဲ ့ ဒီ ဘက္ႏွစ္ တြင္ေတာ ့ အေတာ္ေလး ေအးေနၿပီး
အေအး တို ့က ညိႈး ဖြဲ ့ တာရွည္ ေနခဲ ့ပါသည္။

ကမၻာ ့ ေနရာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား တြင္လည္း ၿဖစ္ၿပီး ပ်က္ခဲ ့ ရေသာ သဘာဝ ေဘးအႏၱရယ္ အားလံုး တို ့
သည္လည္း ၾကားမိသမွ် အၿမဲ တန္း ပဲ အလြန္ အကြ်ံ ၿဖစ္ေနခဲ ့ ရ ပါသည္။ ကမၻာ ၾကီး ပ်က္ေတာ ့ မယ္
ဆိုသည္ ့ အဆို ကို ေတာ ့ အၿမဲ တန္းပဲ ဆန္ ့က်င္ လက္မခံ ခဲ ့ သူ တစ္ေယာက္ အေနႏွင္ ့ ေတာ ့ နီးစပ္လာ
ေနသည္ ့ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အလြန္အကြ်ံ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေနသည္ ့ အခ်က္အလက္ မ်ားကို ကိုယ္ ့ဖာကိုယ္ အၿမဲတန္းပဲ
ခဏခဏ တြန္းလွန္ေနမိပါသည္။

ဘာေၾကာင္ ့ ဆို ကြ်န္ေတာ္တို ့ ၿဖစ္တည္ ေနထိုင္ေနရာ ကမၻာ ၾကီးက လူ ့ေဘာင္ အဖြဲ ့ အစည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး
ၿဖင္ ့ အခ်င္းခ်င္း ပဲ ရင္ခ်င္း ၊ ေက်ာ ၿခင္း အပ္၍ ဖြဲ ့ စည္း တည္ေဆာက္ ထားေသာ ေၾကာင္ ့ ပဲ ၿဖစ္ပါသည္။
ဒါေၾကာင္ ့လည္း ဘယ္အရာ မဆို အရမ္းမဲ ့ ၿဖစ္ခြင္ ့ မရွိ ပါဟု ကြ်န္ေတာ္ က မမွိတ္မသံု ယံု ၾကည္ ေနမိ
တာ ၿဖစ္ပါသည္။

ကမၻာ ့ အဖြဲ ့အစည္း၏ စည္းဝိုင္း အၿပင္ဘက္သို ့ ေရာက္လု ေရာက္ခင္ ၿဖစ္ေနေသာ အမိေၿမ ရဲ ့ အေခ် အေန
ကေတာ ့ “ ခြ်င္း ခ်က္ ” အေန ႏွင္ ့ ထား ၾကည္ ့ ခ်င္ပါသည္။ ( ခြ်င္းခ်က္ ၿဖစ္ ေနလို ့ပါပဲ။ )

ပူ ရင္လည္း ၊ ပက္ၾကား အက္၍ အလွ်ံ တညီးညီး ထ ေတာက္ ေလာက္ ေအာင္ ပူ ေနတာ ၊ ေအး လာၿပန္ရင္
လည္း အရိုး တို ့ အရည္ တို ့ ေၾကြက် သြားေလာက္ ေအာင္ကို ေအးေနတာေတြ၊တစ္ခါဘူးမွ မၿဖစ္ဘူး ခဲ ့
သည္ ့“ Accident ” ေတြ အို စံု လို ့ ပါပဲ။

ညစဥ္ပဲ အြန္လိုင္းေပၚ တက္မိေနရင္း ၿမင္သမွ် ၊ ဝင္ လာသမွ် သတင္း ေတြ အား လံုးကေတာ ့ မၿမင္ရက္
မၾကားရက္ ၊ မနာ ရက္ စရာ ေတြ ပါ ။ သိၿပီးၾက သည္ ့ အတိုင္း ၿမန္မာ ့ သၾကၤန္ ဗံုး ေပါက္ ကြဲ ခဲ ့သည္ ့
သတင္း ကလဲ သမရိုးက် မဟုတ္ခဲ ့သည္ ့ အဆိုး ထဲက အဆိုး တစ္ခုပါ လို ့ ။

ၿဖစ္ေနသည္ ့ အၿဖစ္ မ်ား တြင္ ဆိုး ေနသည္ ့ အၿဖစ္ မ်ားက ပိုပို မ်ားလာေနၿပီး ေကာင္း တာေလး ေတြ က်
ၿပန္ေတာ ့ လဲ ပ်က္ပ်က္ ၿပီး ေပ်ာက္ေပ်ာက္ သြား တတ္လိုက္ တာ အလြန္ ကို ၿမန္ ေန တတ္ ၿပန္ပါသည္။

လူ ့ သေဘာကလည္း ဆိုး တာေတြ က်ေတာ ့ ခါးခါး သီးသီး မုန္းတတ္ ေရွာင္ တတ္သေလာက္ ၊ ေကာင္း
တာ ေလးႏွင္ ့ ၾကံဳ လိုက္ရသည္ ့ ခဏ တာ ေလး ေတြ ကိုပဲ အမိ အရ ဆုပ္ဖမ္း ေနတတ္ ၾကပါသည္။
ခဏ ေလး ေတြ ပါ ဆို သည္ ့“ သေဘာ ” ေလး ကို မၿမင္မိ ၾက ေတာ ့ လည္း ၊ ၾကာ ေန အံုး မွာပါ .. ဆိုသည္ ့
မသိစိတ္ ကေလး မ်ား ၿဖင္ ့ အတင္း ကို ကုတ္ကပ္ တြယ္ တာ ေနပစ္ ၾက ပါ ေတာ ့သည္။

သဘာဝ ေလာက ၾကီး ထဲ အဆိုး ေတြ အၿဖစ္ မ်ား ေနသလို ၊ လူ တစ္ဦး ခ်င္းစီ တို ့ တြင္လည္း အဆိုး ေတြ
သာ တန္စီ ၿဖစ္ ပ်က္ ေနရ ပါသည္။ သတၱာ ေလာက ၾကီးက ဘယ္ေသာ အခါ မွ အလို ၿပည္ ့ လာ ဘြယ္
မၿမင္မိ ပါေတာ ့။

ေက်နပ္ လ်င္ ေနတတ္ စရာ ပါ .. တဲ ့။
အၿမဲ တန္း လိုအပ္ ေနတတ္ ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ လူသား ေတြ အတြက္ေတာ ့ ဘယ္ေသာ အခါ မွ ေက်နပ္
ႏိူင္ လာဘြယ္ မၿမင္ ေတာ ့ ပါ။

ဘဝ ရထား ၾကီး ကို စီး လာ မိ ခဲ ့ ၾက ရသူ မ်ား ပီ ပီ ခရီး ဆံုး မွတ္ တိုင္ ေလးေတြ အသီးသီး ေရာက္ ခဲ ့ၾက လို ့
လမ္းခြဲ ဆင္းက်န္ ေနခဲ ့ ၾက ရသူ မ်ား ကို မဆံုး ေသး ေသာ လက္က်န္ ခရီး ေလး ကို ဆက္သြား ေန ရသူ တို ့
က အၿပန္အလွန္ ေဂါင္း ငဲ ့ လက္ၿပ ႏႈတ္ဆက္ ေန မိ ၾက ရင္း ၊ တြယ္တာ မိခဲ ့ၾက ရ သေလာက္ က်ခဲ ့ ၊ ပူ ခဲ ့
ေဆြး ခဲ ့ ၾက ရသည္ ့ ပူေႏြး ေသာ မ်က္ရည္ ထု ၾကီး ေၾကာင္ ့ ဘဝ ရထား ၾကီး က ေစးကပ္ကပ္ ၾကီး ၿဖစ္
ေနခဲ ့ ပါသည္။

ဆင္းက်န္ေနခဲ ့ ရမည္ ့ ဘူတာ ေတြ မေရာက္ ခင္အထိ ေတာ ့ ရႈ ့ ခင္းေလးေတြ ၾကည္ ့ ၊ တစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည္ ့ ပီတိ ဂြမ္း ကေလး ကို ဆီ ထိ ထား သလို ၊ ႏူးႏူး အိအိ ကေလး ၊ စြန္ ့စြန္ ့
ၿပန္ ့ၿပန္ ့ ကေလး ၾကည္ ႏူး ေနမိ ၾက သေလာက္ ရထား ၾကီး အရွိန္ ေလွ်ာ ့ လာၿပီး ဆင္း ရမည္ ့ ဘူတာ ေလး
လဲ ေရာက္ေရာ မၿဖဳတ္ ခ်င္ေတာ ့ သည္ ့ တြဲ လက္ မ်ား ကို ေၾက ေၾက ကြဲကြဲ စို ့စို ့ နင္ ့နင္ ့ ပဲ ၿဖဳတ္ ရ
ႏႈတ္ဆက္ ရ ပါေတာ ့သည္။

ေဝး ၍ က်န္ခဲ ့ သူ ကို ႏႈတ္ ဆက္ လို ့ မဝ ေတာ ့သလို ၊ က်န္ ခဲ ့ ေတာ ့ သည္ ့ သူ ့ ထိုင္ခံုက သူ ့ အေငြ ့ ႏွင္ ့
သူ ့ အရိပ္ ေလးကိုလည္း အဆံုး တစ္သက္ တိုင္ ပဲ သတိ ရ ေန မိ ၿပန္ပါသည္။ ေၿပာ ရလ်င္ ဝင္သက္၊ ထြက္
သက္ တို ့ ေၾကြ ေန သည္ ့ အခါ တိုင္း ေပါ ့ ဗ်ာ..။

ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ေန ့ က အေရး ၾကီး ကိစၥ တစ္ခု ၿဖင္ ့ ရုတ္တရက္ ၿပန္ သြား ခဲ ့ ေသာ မိတ္ေဆြ
တစ္ေယာက္ ရဲ ့ အခန္း ေလး ကို ဝင္ရွင္း ေန ရင္း ေတြး မိ ေတြး ရာ ေတြး ေနမိတာ ၿဖစ္ပါ သည္။ သူ ႏွင္ ့က
ခ်က္ ၿပဳတ္သည္ ့ ေနရာ တြင္ ဝါသနာ ၿခင္း တူ သလို သူ ခ်က္တာ ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းသေလာက္ ၊ ကြ်န္ေတာ္
ခ်က္တာ လဲ သူ က အၿမဲ ေကာင္း ေနတတ္ တာပါ။

ဗမာ ၿပည္ ၿပန္ ၾက လ်င္လည္း အၿမဲ ပဲ မ်က္ေစ ့ ေအး ၿပီး၊ သမာ အာဇီဝ အလြန္ က် သည္ ့ “ ကြမ္း ” ၿခံလုပ္ငန္း
ေလး တစ္ခု ထူေထာင္ ၾက ဘို ့ တိုင္ပင္ ေန တံုး လဲ ၿဖစ္ ပါသည္။ ညစဥ္ လဲ စိတ္ကူး ကိုယ္စီ ၿဖင္ ့ “ ကြမ္း ” ေတြ
ကို တစ္ေယာက္ တစ္လဲ စီ ခူး ေန လိုက္ ၾက တာ ေလ ၊ ေမာ လြန္းလို ့ ေတာင္ ေရ ေႏြး ၾကမ္း ကိုယ္စီ ေသာက္
ေန ခဲ ့ ရသည္ ့ အၿဖစ္ ပါ လို ့ ။ ကြမ္း ရြက္ ေတြ ကို ၿခင္း ထဲ ေရ စြတ္ ၿပီး ဝိုင္း ဝိုင္း ကေလး စီ ေန လိုက္ရတာ ေလ
ခါး မ်ား ေတာင္ ေညာင္း ကိုက္ လာ ေအာင္ပါပဲ ။

ေနာက္ ေန ့ ဘာခ်က္ ၾက မည္ ဆိုတာ ကို ေရာ အၿမဲ တိုင္ပင္ ေနၿဖစ္ၾက ပါသည္။
စား ဘို ့ က ၿမန္ ၿပီး လြယ္သေလာက္ ဘာဝယ္ ခ်က္ ရမည္ ကို ႏွစ္ေယာက္သား စဥ္းစား ၾက ရသည္မွာလည္း
မၿမင္ ရေသးသည္ ့ “ ကြမ္းၿခံ ” လုပ္ ငန္း ကို လုပ္ ရ တာ ထက္ကို ပင္ ပန္း ေနတတ္ ၿပန္ပါသည္။

မနက္ ၿဖန္ က စၿပီး “ သူ ” က မရွိ ေတာ ့ ပါ။
မနက္ၿဖန္ က စ ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ က တစ္ေယာက္ထဲပါ၊ မီး ဖို ေခ်ာင္ထဲ မွာ ေလ ။
မၿပီး ဆံုး ေသး ေသာ ကြမ္း ကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္ ပဲ ဆက္ ဆိုက္ ရ ေတာ ့မွာ ပါ။
သူ ့ ဆီက ရ လိုက္ သည္ ့ နည္း ေလး ၿဖစ္သည္ ့ “ ဆီ ထမင္း ” ထိုး သည္ ့ နည္း ေလး ၿဖင္ ့ ကြ်န္ေတာ္
တစ္ေယာက္ ထဲ ထိုး ရ အံုးမည္ေလ ။

ခင္ရ သည္ ့ မိတ္ေဆြ ႏွင္ ့ ရုတ္တရက္ ခြဲ ခြာ ရ တာက သမ ရိုး က် ခြဲ ခြာ ရ တာ ၿဖစ္ေပမဲ ့ မေမွ်ာ္လင္ ့ပဲ ခြဲခြာ
လိုက္ ရ၍ အရိႈက္ ကို ထိ သလို ေတာ ့ ၿဖစ္မိ ပါသည္ ။

မိတ္ေဆြ အဆင္ ့ ထက္ လြန္ၿပီး ပို၍ ခင္ ရ ၊ ခ်စ္ရ တြယ္ တာ ရ ခဲ ့ သူ မ်ား ႏွင္ ့မ်ား ေမွ်ာ္လင္ ့ ၿပီးပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊
မေမွ်ာ္ လင္ ့ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အခု လို ခြဲ ခဲ ့ ထားခဲ ့ ရမည္ မ်ား ဆိုပါ လ်င္ ... လို ့ ေတြး ၾကည္ ့ မိ တာ ႏွင္ ့ မြန္းက်ပ္
က်ပ္ ၿဖစ္ လာ ၿပန္ ေသာ ေၾကာင္ ့ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ကို ကၿပာ ပဲ ေဖ်ာ္ ၿပီး ၿမန္ၿမန္ ပဲ မ်ိဳခ် လိုက္ ရ ပါသည္။

မီးဖို ေလး ထဲမွ ဝါးရံ တာ ေလး ဖက္ ထြက္ လိုက္မိေတာ ့ ေမွာင္ရီ ပ်ိဳး စ ၿဖစ္ေနၿပီ။
ေအာက္ဖက္ လမ္းမ ေပၚ တြင္ ေရွ ့ က ေရးခဲ ့ မိေသာ “ ပိုး ႏွင္ ့ ၾကိဳး ” ထဲက ၿမည္း အဖိုး ႏွစ္ေယာက္ ကို
ေတြ ့ ရ ၿပန္ ပါသည္။

မ်က္ႏွာၿခင္း ဆိုင္ ေတာင္ထြတ္ တို ့ ကို တိမ္ညိဳ တိမ္မဲ တုိ ့ အံု ့မိုး ထား ေသာ ေၾကာင္ ့ ေကာင္းစြာ မၿမင္
ရ ေပ မဲ ့ အေအး ဓါတ္ တို ့ က ေတာ ့ တစစ ပဲ လႊမ္း မိုး လာ ေန ပါ သည္။

ေကာ္ဖီ ပူပူ ေလး ေၾကာင္ ့ ေႏြး ေသာ ရင္ က ခ်က္ၿခင္း ပဲ ကြယ္ ေပ်ာက္ ခဲ ့ရ ပါ ေတာ ့သည္။

အၾကိဳက္ ကေလး ေတြ ႏွင္ ့ေတြ ့ေနသည္ ့ အေကာင္း ေလး ေတြ ကို္္ု့ု့ု့ လက္ခံ တတ္လ်င္ မၾကိဳက္ တာ ေလး
ေတြ ႏွင္ ့ ေတြ ့ လာ တတ္သည္ ့ အဆိုး ေလး ေတြ ကို လည္း ေက်ေက် နပ္ နပ္ နွင္ ့ လက္ခံ တတ္ေအာင္
အၿမဲ ေလ ့က်င္ ့ ႏုလံုး သြင္း ေနပါမွ အခု လို အဆိုး တို ့ သာ ၾကီး စိုး လာေန ေသာ ေလာကၾကီး တြင္ ေက်ေက်
နပ္နပ္ ႏွင္ ့ ေနတတ္ လာမည္ဟု လည္း ထင္မိ ၿပန္ ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ ့ ဘာ တစ္ခု မွ မတင္ က်န္ ႏိူင္ ေတာ ့သည္ ့ “ စက္ ရုပ္ လူသား ” ပဲ ၿဖစ္ ခ်င္ ပါေတာ ့
သည္ လို ့။

( တြယ္ တာ ၿပီး မွ ခ်စ္ ခင္ လာၿပီးမွ ခ်စ္ရာ ရွ ရာ တို ့ ရ လာ တတ္သည္ ့ ခ်စ္ ရ သည္ ့ ဒဏ္ ရာ တို ့ ပါ
ေဝး ေအာင္ ပါပဲ ။ )

....................................................................................................................................

14 comments:

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ အရိပ္ကို အတူတကြ လြမ္းဆြတ္လ်က္ပါပဲ။ သံေယာဇဥ္အတိမ္အနက္ ရိွသေလာက္ ခြဲခြာျခင္းက ပူေလာင္ရတယ္။
ခုထိေတာ့ သတိတရ ရိွေနဆဲပါပဲ။
ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း သတိရ ေနရအံုးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

... အဆင္ေျပပါေစ

သုေျဒၷ said...

ျဖစ္ပ်က္ ေတြ ့ဆံုျကံုကြဲေတြဟာ ေလာကရဲ ့ ဓမၼတရားဘဲလို ့ သိရွိနားလည္ထားေပမဲ ့ က်ေနာ္လည္းေလေလာကီသားေပမို ့ဆိုသလို ထပ္တူခံစားမိပါတယ္ အကယ္၍မ်ား ခင္ဗ်ားေျပာသလို စက္ရုပ္လူသားျဖစ္ခဲ ့ရင္????? ရင္ထဲကိုျကမ္းျကမ္းတမ္းတမ္းတိုး၀င္ေစတဲ ့ ခံစား မွု မ်ားနဲ ့ကင္းေ၀းခ်င္ပါေတာ ့တယ္ဗ်ာ သုေျဒၷ

အေနာ္ said...

လူရယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခ်စ္တတ္ မုန္းတတ္ တြယ္တာတတ္ ၾကင္နာတတ္ ဒါေတြကေတာ့ မရွိလဲ မေကာင္း ရွိလဲ မေကာင္းပါဘူး အကုိေရ..
ခဲြခြာျခင္းကလဲ သူကပဲ ခဲြခဲြ ကုိယ္ကပဲ ခဲြခဲြ ခဲြရပီဆုိရင္ေတာ့ ထားခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္အတိမ္အနက္အရ ခံစားရတာပါပဲ.. :(

kiki said...

အင္းး ေလ.
သံေယာဇဥ္ တြယ္မိေတာ့လည္း ျဖတ္ရခက္သား..
ေလာကၾကီးမွာ ျဖစ္ပ်က္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရား တခုပဲ တည္ျမဲ ေနမွာပါ ။ က်န္တာေတြကေတာ့ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ ျဖစ္လိုက္ နဲ့ ..သံသရာ လည္ ေန မွာ မို ့ ၊ သခၤါရ ပါပဲ အျဖဴေလး ေရ ။

စက္ရုပ္ ေတာင္မွ အခ်ိန္တန္ရင္ ပ်က္ရအံုးမွာ ....
( ဒီက ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ မိန္းကေလး ေတြ ကို ဟိုေရာက္ေတာ့ ကြမ္းစိုက္ရင္း သတိေတြ ရေနမွာလား ....ဒါဆို လည္း မဆိုး ဘူး .. အလုပ္ ျဖစ္မယ္ .. )

ခင္တဲ့ မကိ..

shwezinu said...

ကိုအျဖဴေလး

စက္ရုပ္ဆိုတာ ပ်င္းစရာ ႀကီးပါ..

လူသား ခံစားခ်က္ ရွိတဲ႔ လူသားတေယာက္ အေနနဲ႔ ဘဝမွာ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ

ခင္တဲ႔
ေရႊစင္

ခ်ိဳက် said...

ျဖစ္ပ်က္သေဘာတရားေတြ ေတြၾကံဳဆံုကြဲ တတ္တာေတြ နဲ႔ေရဖြဲ႕ထားတဲ့ စက္ရုပ္ေလးကို ခံစားသြားပါတယ္ ကိုအျဖဴေလးေရ...၃၁ ဘံုထဲမွာ လည္ေနရင္ေတာ့ ဘဝေတြက ဒီလိုပါပဲဗ်ာ.....

Flower said...

ေရးတတ္သလို ေတြးလဲေတြးတတ္ပါေပတယ္...
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္
တြယ္မိျပီဆိုရင္ ျဖတ္ရခက္တာမို႕
ေ၀းေ၀းကသာ ေနခ်င္မိပါတယ္.. ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းကင္းတဲ႕ အရပ္တစ္ခုမွာေပါ႕ ကိုအျဖဴေလးေရ..
ႏွစ္သစ္မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစရွင္..

Anonymous said...

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္မက္ဆိုးက ႏိုးထခ်င္တယ္။

winnie pooh

sosegado said...

ဒိ႒ပဲတြက္ထားလည္း လြဲတတ္ေပ၊
ေစာင့္စားရတိုင္းလဲ မျပည့္တတ္ေခ်၊
လူတို ့အျဖစ္ ပုိနားလည္နိုင္ေပ၊
အရွင္ဘုရားကုိ ပုိနားလည္နိုင္သေလ။
မခံစားနုိင္ေအာင္ တျခားနည္းလမ္းရွာပါလား၊ စက္ရုပ္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔၊ စက္ရုပ္က ကြန္ထရုိ လုပ္ထားတာ၊ ေလာ့ေတြနဲ႔ အျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္၊ မွတ္ဥဏ္ေတြကုိလည္း လုိအပ္သလုိ ေျပာင္းခံရတယ္၊ မလြတ္လပ္ဘူး၊ ပ်က္လည္းပ်က္တတ္တယ္။

ညလင္းအိမ္ said...

တြယ္ တာ ၿပီး မွ ခ်စ္ ခင္ လာၿပီးမွ ခ်စ္ရာ ရွ ရာ တို ့ ရ လာ တတ္သည္ ့ ခ်စ္ ရ သည္ ့ ဒဏ္ ရာ တို ့ ပါ
ေဝး ေအာင္ ပါပဲ ...

ေၾသာ္ ... ကိုျဖဴေလးေရ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လူသားေပပဲမို႔ လူသားလို ခံစားခ်က္ေတြ ထားမိတယ္တဲ႔လားဗ်ာ ..

ၿမတ္မြန္ said...

ငိုခ်င္တာ အကိုရာ..ထပ္တူထပ္မွ် ဝမ္းနည္းပါတယ္..

chocothazin said...

ေၾသာ္ သံေယာဇဥ္ရယ္... ေလးၿဖဴသီခ်င္းစာသားလို ... ေနၿမင့္လို ့အရူးရင့္ရပါေပါ့လား။

အင္မတန္ၿဖတ္ဖို ့ခက္ပါေရာလား။

သက္ၿပင္းရွည္ၾကီး ခ်လိုက္မိပါတယ္။

မိုးခါး said...

အဲဒီခံစားခ်က္ၾကီးက တကယ္ ဆိုပါတယ္
ဒါေပမယ့္
အခ်ိန္က ကုစားေပးသြားလိမ့္မွာေပါ့ ..

Talkii said...

တစ္ခာ တစ္ခာ စက္ရုပ္လူသားလိုေနရင္းက တိုက္ဆိုင္မွုရွိလာမွပဲ အတိုးခ် ကြဲေတာ့တာပဲ။