Saturday, July 2, 2011

ၿဖစ္၍ မပ်က္ၿခင္းမ်ား ( ၂ )

တရားရွာသည္ဆိုသည္ ့ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ့အထင္ေတာ ့ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား မိန္ ့ဖူးေနသည္ ့ “ သံေဝဂ ”
ဥာဏ္ေတာ ့ရွိဘို ့ လိုသည္ဆိုတာကို ၿပန္သတိရမိပါသည္။ သံေဝဂ ဥာဏ္ အေၿခခံပါမွ ယၡဳလို သမထ၊ ဝိပႆနာ
ဘာဝနာ အလုပ္မ်ားကို ပို၍ လုပ္ၿဖစ္ၾကမည္ဟု ဆိုသည္။ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္မိသြားၿခင္းဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါ၏။

ေလာက လူ ့ဘဝကို စိတ္ပ်က္ၿခင္း၊ ၿငီးေငြ ႔သြားၿခင္းကို “ သံေဝဂ” ရသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ေတာ ့ထင္ပါသည္။
လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အခ်စ္ေရး အိမ္ေထာင္ေရးတို ့မွသည္ ရ,ထားသည္ ့ ကိုယ္ ့ဘဝ၏ မဆံုးႏိုင္
မကုန္ႏိုင္ေတာ ့ေသာ ေန ့စဥ္ၾကံဳ ႔ေတြ ႔ ေၿဖရွင္းေနရမည္ ့ “ .... ရအံုးမယ္ ” ဆိုသည္ ့ ထူးမၿခားနားေတာ ့ေသာ
ကိစၥေတြအားလံုးကို ၿငီးေငြ ႔ စိတ္ပ်က္လာၿခင္းလည္း ၿဖစ္ႏိုင္သလို ေန ့တိုင္း မပ်ိဳပဲ အို, အို လာသည္ ့ ဇရာမီးကို
လည္း သတိ စ,ၿပဳမိ၍ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားၿခင္းလည္း ၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

တစ္ခ်ိဳ ႔က လူမႈစီးပြားအေရး အားလံုး အဆင္ေၿပ ေခ်ာေမြ ႔သည္ ့ၾကားမွ “ဘာဝနာေတာ” ကို တိုးဝင္လာေနတာ
ကြ်န္ေတာ္ေတြ ႔ရသလို၊ တစ္ခ်ိဳ ႔က်ေတာ ့လည္း ေလာကီလူ ့ေဘာင္မွာ မေနႏိုင္ေတာ ့ေလာက္ေအာင္ က်ရံႈး
လာၾကေသာေၾကာင္ ့ ရိပ္သာကို ကိုယ့္ရဲ ႔ ထာဝရ အိပ္ယာလို မွီခိုလာခဲ ့ၾကသည္။ တရား၏ အရိပ္ကို ခိုလံႈလာ
ၾကၿခင္း၊ ေနာက္ဆံုးလဲေလ်ာင္းရာကို ရွာလာၾကၿခင္း၊ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္အတြက္ အားကိုး အားထားရာ အစစ္အမွန္
ကို ရွာလာၾကၿခင္းပဲ ၿဖစ္ပါ၏။

သံသယာၾကီးကို စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ ႔ သြားၿခင္း .. လို ့ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္မသံုးလိုပါ။ စိတ္ကူးႏွင့္ေတာင္ ေညာင္းေန
ေအာင္ ၾကည့္ရမည့္ ရွည္ၾကာလြန္းခဲ ့သည္ ့ “ သံသယာခရီး ” ဆိုသည္ကကေတာ ့ကြ်န္ေတာ္ သံုးစြဲဖို ့ မတန္
လြန္းေသာေၾကာင္ ့ ၿဖစ္ပါသည္။

လုပ္ခ်င္တာအကုန္လုပ္လာခဲ ့ၿပီး ဆံပင္တို ့ ၿဖဴခ်ိန္၊ အသားအေရ တို ့ တြန္ ့လာခ်ိန္ ေရာက္မွ ဘာဝနာအလုပ္
ႏွင္ ့ ခ်မ္းသာရာအမွန္ကို ရွာပါေတာ ့မည္ဆိုလွ်င္ ပို၍ ခရီးမေရာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္းလည္း ကြ်န္ေတာ္ မွတ္သား
ထားမိပါသည္။ ဆံပင္တို ့နက္ေနေသးခ်ိန္၊ ဥာဏ္တို ့ ထက္ၿမက္ေနေသးခ်ိန္၊ ကိုယ္ ့ခႏၶာတို ့ သြက္လက္ေနခ်ိန္
တို ့တြင္ လက္ဦးေအာင္ စ,ထားမိပါမွ ဆံပင္တို ့ၿဖဴ၍ ကိုယ္ ့ကို အပစ္ခံ ရေတာ ့မည္ ့အခ်ိန္တြင္ ခ်မ္းသာရာ
အစစ္ႏွင္ ့ ႏွလံုးသြင္းေနတတ္မည္ဟု ဆိုလိုရင္းၿဖစ္ပါမည္။

“ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ” အလုပ္သည္ ဥာဏ္အလုပ္၊ ပညာအလုပ္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင္ ့ ဥာဏ္တို ့ ထက္ၿမက္ေနခ်ိန္
တြင္ လုပ္ပါမွ၊ စ, ထားၾကပါမွ ပို၍ အက်ိဳးမ်ားပါမည္ဟု ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက အၾကိမ္ၾကိမ္ မိန္ ့ဆိုေနၾကသည္။

ႏုငယ္စဥ္ ၿဖတ္လတ္ေသာ အေတြးအၿမင္တို ့ၿဖင္ ့ လတ္ဆတ္ေသာ ခ်မ္းသာၿခင္း အစစ္ တို ့ကို ဘယ္ေတာ ့မွ
မေမ ့မေလ်ာ ့ႏိုင္ေတာ ့ေအာင္၊ ေနာက္ဆံုးထြက္ရေတာ ့မည္ ့အခ်ိန္တြင္ ေနာက္ဆံုးပိတ္အၿဖစ္ က်န္ေနအံုးမည္ ့
“ဘဝင္စိတ္ကေလးအထိ ” စြဲေန ၿမဲေနေအာင္၊ ေလ ့က်င္ ့ပ်ိဳးေထာင္ထားဘို ့ပဲ ၿဖစ္ပါသည္။

အဲ .. တစ္ခ်ိဳ ႔က်ေတာ ့ သိခ်င္၊ စူးစမ္းခ်င္၊ စမ္းသပ္ခ်င္ သည္ ့ ဆႏၵ မ်ားၿဖင္ ့ တစ္စိုက္မတ္မတ္ ေလ ့လာအား
ထုပ္ေနၾကေတာ ့သည္။ သည္အုပ္စုတြင္ေတာ ့ လူငယ္၊လူရြယ္ေတြ အေတာ္မ်ားသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ဝင္ခဲ ့ေသာ
ရိပ္သာ သံုးခုတြင္ ေတြ ႔ခဲ ့ရပါသည္။ ေက်ာင္းတစ္ဖက္၊ အလုပ္တစ္ဖက္၊ စီးပြားတစ္ဖက္ႏွင္ ့ အားသည္ ့ ရ,သည္ ့
အခ်ိန္တိုင္း ရိပ္သာကို ေၿပးခိုေနၾကသည္။

မည္သည္ ့အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင္ ့ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ အထက္ပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုးသည္ ကိုယ္က်င္လည္ေနရေသာ
ကိုယ္ ့ဘဝ၊ ရ,ထားေသာ လူ ႔ဘဝကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ သတိၿပဳလိုက္မိသူမ်ားၿဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္
ႏွင္ ့ တစ္ေယာက္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ၿမင္သည္ ့ အတိမ္အနက္သာ ကြာမည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ ့မကြာႏိုင္ပါေပ။
ေအးခ်မ္းမႈ အစစ္ကို ရွာသည္ ့ေနရာမွာပဲ ၿဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ တကယ္ ့စစ္မွန္ၿပီး ၿငိမ္ၿပီးေအးေနသည္ ့
ေအးခ်မ္းမႈ ဆိုတာကိုေတာ ့ ဤေလာကဝယ္ “ သိ ” သူ နည္းလြန္းသလို တစ္ခ်ိဳ ႔က်ေတာ ့လည္း သိသလိုရွိေန
ေပမယ္ ့ လုပ္ရမည္ ့ ၿဖည့္က်င္ ့ရမည္ ့ ကိစၥေတြအတြက္ လက္တြန္ ့ေနၾကေသးသူေတြကလည္း အလြန္မ်ား
ေနပါေသး၏။ ေစာပါေသးတယ္၊ အခ်ိန္မတန္ေသး၊ “ .... လုပ္ရအံုးမယ္ ့ကိစၥေတြ ” က ရွိေသး၊ ပ်င္းတယ္၊
ေနာက္မွ ေနာက္မွ ... မ်ားစြာႏွင္ ့ပဲ ၿပကၡဒိန္အုပ္တို ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ေၿမခ, ေနခဲ ့ရသည္မွာလည္း ယေန ႔တိုင္ပဲ
ဆိုပါေတာ ့ ။

အဲ တစ္ခ်ိဳ ႔ ...၊ တကယ့္ တစ္ခ်ိဳ ႔ပဲ ဆိုၾကပါစို ့...။
ေတြ ႔ေန၊ ၿမင္ေနလို ့ပါပဲ ၊ ကိုယ့္ဘာသာ၏ အဓိက အဆီအႏွစ္ၿဖစ္ေနေသာ သည္ဘာဝနာအလုပ္ကို ကိုယ္က
ကိုယ္ ့မွတ္ပံုတင္၏ လူမ်ိဳးကိုး၊ ကြယ္သည္ ့ဘာသာေနရာမွာ ၿမန္မာလူမ်ိဳး၊ ဗုဒၶဘာသာဟု ၿဖည့္ထားခဲ ့ေပမယ္ ့
ကိုယ္ ့ဘာသာ မဟုတ္သလိုပါပဲ။ “ေသာက္ေတာ္ရည္” ေလးေတာင္မတင္မကပ္မိၾကပဲ ဖာသိဖာသာ ေန,ေနၾက
ၿခင္းပင္ ။ အဲ ့လိုလူမ်ိဳးက်ေတာ ့လည္း တတ္ေရာင္ကားပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ မတတ္တစ္တတ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ၾကံဳလို ့ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊
မၾကံဳလို ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ နဲနဲေလး ေယာင္လို ့မ်ား ဘာသာေရးအေၾကာင္း၊ ဘာဝနာတို ့အေၾကာင္းမ်ား စ,မိရင္ အမတန္
ထူးဆန္းအံၾသဖြယ္အၾကည္ ့ႏွင္ ့ အၾကည္ ့ခံရသလို၊ ကြယ္ရာတြင္လည္း လက္ကေလးကြယ္ၿပီး ေမးေငါ ့ၿပတတ္
ၾကၿပန္ပါသည္။ အား မ်ားသည္ ့ သူတို ့ၾကားတြင္ ကိုယ္က အေကာင္းကေန အရူးၿဖစ္ရေတာ ့သည္။ ေအာ္...ကိုယ္
ကိုယ္တိုင္ကလည္း တတ္ေရာင္ကားေပပဲကိုး ...။

..................................................................................................................

“ အင္း ေလ ... နဲေတာင္နဲေသးတယ္၊ ကိုေက်ာ္ကလည္း ...၊ သူ ့ဖာသာသူ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ ့၊ ကိုယ္ ့အလုပ္
ကိုယ္လုပ္ေလ၊ ႏို ႔ ... ေနပါအံုး ကိုေက်ာ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လုပ္ၿဖစ္ေနလို ့လဲ၊ ၿဖစ္ပ်က္ ( ၁ ) ကတည္းက
ဖတ္ၿပီး ေၿပာခ်င္ေနတာ .. လွ်ာကို ရွည္လြန္းတယ္၊ ၾဆာၾကီးေပါ ့ေလ ... ”
“ ေဒၚၾကယ္ ” ေခၚ “ ၾကယ္ကေလး ” က ကြ်န္ေတာ္ႏွင္ ့ေတြ ႔ စဥ္ ေၿပာလိုက္ၿခင္း ၿဖစ္သည္။
( အဆိုပါ ၾကယ္ကေလး သည္ ဟိုးအရင္ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ ့ဘူးသည္ ့ “ ၾကယ္ကေလး ” ပို ႔(စ) အေဟာင္းထဲမွ
ကြ်န္ေတာ္ ့ ဇာတ္ေကာင္ တစ္ဦးပဲၿဖစ္ပါသည္။ )
“ ဟ ... ေဒၚၾကယ္ရယ္၊ ေတြ ႔မယ္ေတာင္မၾကံေသးဘူး၊ ရန္ၿဖစ္ခ်င္ေနၿပီ.. ေသာက္ပါအံုး..၊ ေအးေတာ ့မယ္ ”
ကြ်န္ေတာ္က သူ ့ကို ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ေၿပာၿဖစ္သည္။
“ အမယ္ မွာကတဲက ေရခဲနဲ ႔ မွာၿပီးေတာ ့မ်ား...”
ကြ်န္ေတာ္ ၿပံဳးလိုက္သည္။ အမတန္ တည္ ့ခဲေသာ မိတ္ေဆြကို ကြ်န္ေတာ္ ေကာ္ဖီတငံုေလာက္ ငံု ရင္း ၾကည္ ့
ၿဖစ္သည္။ ပုလင္းဖင္ေလာက္ရွိသည္ ့ မ်က္မွန္ထူထူၾကီးတြင္ ဒီဂရီ အနည္းငယ္ တိုးလာသည္မွအပ အရင္
ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသံုး ဓါတ္ေလွကားေမာင္းစဥ္ကအတိုင္း “ စြာ ” ေနတံုးပင္။ ယခုေတာ ့ဆဲဗင္း
အလဲဗင္း ညလံုးေပါက္စတိုးဆိုင္တြင္ သူဝင္လုပ္ေနၿပီး သူ ့ညဂ်ဴတီ အထြက္တြင္ ဆံုမိၾကၿခင္း ၿဖစ္၏။

“ ဘယ္ေလာက္ နားလည္ေနလို ့လဲ .. ေဝၚတို ့ေတာ ့ သိပ္မသိဘူး၊ ကိုေက်ာ္ေၿပာသလိုေတာ ့ အသက္ရႈၿဖစ္
ပါတယ္၊ ဒါေပမယ္ ့ အၿမဲတန္းလည္း မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ေမ ့ေနတာမ်ားတယ္ေလ ..၊ ကိုယ္အသက္ရႈေနတာကို..”
“ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီလိုပါပဲ၊ အဲ .. သတိရရင္ေတာ ့လုပ္မိတယ္၊ အခုဟာက ဟိုတုန္းကလိုပဲ အဲ ့ဒီ အာနာပါန
အလုပ္ကေန တဆင္ ့ဒီဘက္ကို တြဲၾကည္ ့မိတာ ..”
“ ဒါနဲ ့ ... မီးေလာင္ေရာ .. ဆိုပါေတာ ့ ...”
ေဒၚၾကယ္က ေကာ္ဖီ ငံုရင္း ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ေနာက္၏။
“ အင္းေလ .. လုပ္တိုင္း ေလာင္ေတာ ့တာ..”
“ ဒီေတာ ့ .. ”
“ ကြ်န္ေတာ္ ဘာသာေရးလင္ ့ေတြကို ဝင္နားေထာင္တယ္၊ နဲနဲေတာ ့ သိလာသလိုလို ရွိလာတယ္၊ သီအိုရီ
ကို ေၿပာတာေနာ္...”
“ အင္း .. ”
“ ေဝဒနာကေတာ ့ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ ေပၚလာမွာပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္က အဲ ့ဒီေဝဒနာေပၚမွာ “ ငါ ” ထပ္မိေနတာကိုး”
သူ လွည္ ့ၾကည့္လာသည္။
“ အမွန္က ခြာရႈ ႔ ရမွာပါတဲ ့၊ ေဝဒနာကို သိလိုက္တဲ ့စိတ္ က သတ္သတ္၊ နာက်င္ကိုက္ခဲပါတယ္လို ့ ခံစားပစ္
လိုက္တဲ ့ ေစတသိတ္က သတ္သတ္ပါ ”
“ ဟင္ .. ဘာလဲ၊ စိတ္ နဲ ့ ေစတသိတ္ မတူဘူးလား .. ”
“ မတူဘူး ... ေဒၚၾကယ္ရ၊ စိတ္ ကေတာ ့မ်က္ေစ ႔ႏွစ္လံုးပြင္ ့ကတည္းက ကိုယ္ ့ဝန္းက်င္က အာရံုအားလံုးကို
သိ ေနလိုက္တာပဲေလ၊ အဲ ... ေနာက္စိတ္ ၊ ေစတသိတ္က ၾကိဳက္မႈ၊ မၾကိဳက္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ၊ မႏွစ္သက္မႈတို ့ကို
ခြဲၿခားပစ္လိုက္တာပါ ..၊ ကဲ ... အခုေသာက္ေနတဲ ့ ေကာ္ဖီဗ်ာ..၊ အမွန္က ေကာ္ဖီလို ့ ေခၚေစလို ့ အမည္တြင္လို ့
ေခၚေနရတဲ ့ ေကာ္ဖီကို ၿမင္တာနဲ ့ ေကာ္ဖီလို ့ သိလိုက္ခ်ိန္မွာ ခဏေလးရပ္..၊ အဲ ... အဲ ့ဒီ အၿမဳပ္ကေလးေတြ
ေဖာင္းတက္ေနတဲ ့ ေကာ္ဖီကိုပဲ ၾကိဳက္ခ်င္၊ ေသာက္ခ်င္လိုက္တာ၊ ေမႊး လိုက္တာ ... စ တဲ ့ ခ်င္ၿခင္း၊ ၿဖစ္ခ်င္ၿခင္း
ေတြ ၿဖစ္လာတဲ ့ ေနာက္စိတ္ ေစတသိတ္က သတ္သတ္ေလ၊ ေရွ ႔က သိစိတ္ေတြကို ေနာက္စိတ္ၿဖစ္တဲ ့
ေစတသိပ္က အေရာင္ဆိုးလိုက္တာ ေၿပာတာပါ။ ဒီလိုပဲ ၾကိဳက္မႈ၊ မၾကိဳက္မႈေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေလာဘေတြ၊
ပ်င္းတာ၊ ေပ်ာ္တာ၊ လြမ္းတာ၊ ေဆြးတာ၊ ေလတာ၊ ခ်စ္တာ ၊ မခ်စ္တာ .... ”
“ အမယ္ေလး ... ကိုေက်ာ္... ေတာ္ေတာ္..၊ အခု ေကာ္ဖီကို က်မပဲ တိုက္ပါ ့မယ္၊ တတ္ပဲ တတ္ႏိုင္လြန္း ...”
“ ကဲပါ .. ဆက္ေၿပာပရေစ၊ အရွိန္တက္လာလို ့၊ အဲ ့ဒီ စိတ္ေစတသိတ္ကိစၥကို ခဏထားၿပီး၊ အလုပ္စခန္းၿဖစ္
တဲ ့ ၿဖစ္ပ်က္ ကိစၥကို ၿပန္သြားမယ္၊ ဘာေၾကာင္ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့မွာ ေဝဒနာေတြ ၿဖစ္လာသမွ် မပ်က္ပဲ တက္တက္
လာေနရတယ္ဆိုတာက ..... ”
“ အင္း ....ၾဆာၾကီး ...ဆိုပါအံုး ”
“ ခႏၶာ ငါးပါးအေၾကာင္းကို လံုးဝ နားမလည္ေသးလို ့ပဲ၊ ရိပ္သာေတြသာ ေရာက္ခဲ ့ေၿပာင္းခဲ ့ေပမယ္ ့ ဥာဏ္အား
နည္းလြန္းေတာ ့ လိုက္မမွီ၊ လိုက္မမွီေတာ ့ မသိပဲ ရမ္းလုပ္၊ရမ္းလုပ္ေတာ ့မရ၊ မရေတာ ့ မရေကာင္းလားဆိုၿပီး
ခါးေတာင္းက်ိဳက္ .. ”
“ ဟင္ .. ကိုေက်ာ္က ရိပ္သာထဲမွာ ခါးေတာင္းက်ိဳက္တယ္ .. ”
“ ဟာ.. ေနစမ္းပါအံုး၊ တင္စား ေၿပာတာပါဗ်၊ ခ်မ္းသာကို တိုက္ပြဲဆင္ၿပီး ရွာခဲ ့မိတာ၊ ၿဖစ္ပ်က္ကို ေဒါသနဲ ့ ရွာခဲ ့
မိတာ ေၿပာတာပါ .. ”
“ ဆက္ပါအံုး .. ”
“ အမွန္က အဲ ့ဒီ ခႏၶာငါးပါးဆိုတာ ေဟာဒီ ့ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ ့ အေမက ေမြးေပးထားတဲ ့ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို
ေၿပာတာမဟုတ္ပဲ၊ ေကာ္ဖီကို ေကာ္ဖီ ...လို ့ သိ ၊ အဲ ့လို သိ ၿပီးေတာ ့ ၾကိဳက္သြားတဲ ့ အထိ ၿဖစ္ေပၚခဲ ့ရတဲ ့
တစကၠန္ ့ အတြင္း၊ မ်က္ေစ ့တစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ၿပက္ အတြင္း ၿဖစ္ေပၚ ေၿပာင္းလဲ သြားတဲ ့စိတ္ေစတစ္သိတ္၊
ရုပ္နာမ္တို ့ ဖြဲ ႔စည္းထားတဲ ့ ခႏၶာငါးပါး ပါပဲတဲ ့ဗ်ား... ”
“ ေကာ္ဖီ ေသာက္လိုက္ဦး .. ေအးေတာ ့မယ္ ”
သူက ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ၿပန္ေနာက္သည္။ သူ ့ေခါင္းကို လက္ႏွင္ ့ ထု မည္ရြယ္ေတာ ့ သူ ေခါင္းကေလး ပု သြား၏။
“ အဲ ့ဒီ ခႏၶာငါးပါးထဲမွာ ရူပေကၡႏၶာ၊ ေဝဒနာကၡႏၶာ၊ သညာကၡႏၶာ၊ သခၤါရကၡႏၶာ၊ ဝိညာဏကၡႏၶာ တို ့ ေပါင္းစပ္
ဖြဲ ႔စည္းထားပါတယ္တဲ ့။ အမွန္ကေတာ ့ စိတ္၊ ေစတစ္သိတ္ ၊ နာမ္၊ ရုပ္ လို ့ ေၿပာရင္လည္း ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔က
ခႏၶာငါးပါးဖြဲ ႔ၿပီးရွင္းမွ ရမွာမို ့ ခႏၶာငါးပါးလို ့ သီးသန္ ့ထပ္ခြဲရတာပါတဲ ့။ အမွန္ကေတာ ့ တစကၠန္ ့မွ်ေလာက္ေသာ
အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာပဲ ၿဖစ္ၿပီးပ်က္သြား၊ ေၿပာင္းလဲသြားေနတဲ ့ ရုပ္၊ နာမ္ ေတြရဲ ႔ သေဘာကို ရႈ ႔ေန၊ သိေန၊
မွတ္ေနရင္လည္း အတူတူပါပဲ တဲ ့.. ”

“ ........ ”

“ ပါဠိလိုေတြ သိပ္မေၿပာခ်င္ေတာ ့ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ပါဠိလို မရ၊ နားမလည္ေတာ ့ ရိုးရိုးပဲ ေၿပာၾကပါစို ့”
“ ရုပ္ဓါတ္ကေတာ ့ တစ္စကၠန္ ့အတြင္းမွာ ကုေဋ ငါးေထာင္ ့ရွစ္ရာရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ၿဖစ္ပ်က္ေနၿပီး၊ နာမ္က
ေတာ ့ တစ္စကၠန္ ့အတြင္းမွာ ကုေဋ တစ္သိန္းေက်ာ္ေအာင္ ၿဖစ္ၿပီးပ်က္ေနပါတယ္တဲ ့ဗ်ာ၊ သိပ္ၿမန္လြန္းေတာ ့
မပ်က္ပဲ တည္ေနသလို၊ ၿမဲေန၊ ရွိေနသလို ၿဖစ္ရ၊ ထင္ေနရတာပါပဲ။ ခုန ေၿပာတဲ ့ ရုပ္၊ နာမ္ အေရအတြက္က
ကြ်န္ေတာ္တို ့ ဥာဏ္မ်က္ေစ ့ေတြနဲ ့ လိုက္ေရ လို ့မရေပမယ္ ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ၿမင္ခဲ ့ေတြ ႔ ခဲ ့တဲ ့အရာေတြ
ၿဖစ္ေနလို ့ အၾကြင္းမဲ ့ လက္ခံ ၾကရပါမယ္ေနာ္၊ ကမၻာ ့ေၿမပံုေပၚမွာေထာက္ၿပီး ဒီေနရာကေန၊ ဟိုကို ဒီလိုသြား
ရင္ ေရာက္ပါတယ္ဆိုရင္ အၾကြင္းမဲ ႔ လက္ခံရတဲ ႔ အရွိတရား၊ အမွန္တရား ေတြလိုပါပဲ ..”
“ အဲ ့ဒီ တစ္စကၠန္ ့အတြင္းမွာ ၿဖစ္ပ်က္ ေၿပာင္းလဲေနတဲ ့ ၿဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတတ္တဲ ့ ရုပ္ဓါတ္၊ နာမ္ဓါတ္၊သေဘာ
ေတြကို နီးစပ္ရာ ေလာက ဥပမာမ်ားနဲ ့ ထပ္ရွင္းထားပါတယ္၊ ၿမဲေနတယ္လို ့ ထင္ေနၿမင္ရသေလာက္ မၿမဲဲတတ္
တဲ ့ သေဘာေတြကိုေပါ ့ေနာ္... ”
“ အင္း ... အခုမွ၊ ေကာင္းခန္းေရာက္ၿပီ .. ” သူ က ေထာက္ေပး၏။
“ ဥပမာ ... တီဗီြဗ်ာ...၊ ခလုတ္ဖြင္ ့ဖြင္ ့ လိုက္ခ်င္းပဲ ဖန္သားၿပင္ေပၚမွာ ၿဒဗ္အမႈန္ေလးေတြက အစက္အေၿပာက္ ေလးေတြအၿဖစ္ သူတို ့အားလံုးအခ်င္းခ်င္း ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ရိုက္ခတ္လာရၿပီးမွ ဖန္သားၿပင္ေပၚမွာ ေရာင္စံု ရုပ္သံ
တို ့ၿဖစ္ေပၚလာရသလို .... ”
“ အမယ္.. ေဝၚတို ့ အိမ္က လိုင္းေကာင္းပါတယ္...”
“ ဟာ.. မေနာက္နဲ ့ဗ်ာ..”
“ ကဲပါ ..၊ ဆက္ပါအံုး ”
“ မီးသီး၊ မီးေခ်ာင္းေတြကို ၾကည္ ့အံုးေလ..၊ မတူညီတဲ ့ ၿဒဗ္ဝတၳဳအမွန္ေတြက တန္စတင္နန္းၾကိဳးေပၚမွာ လ်င္
ၿမန္လြန္းေသာ အဟုန္ေတြနဲ ့ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာရိုက္ခတ္ ၿဖစ္ပ်က္ေနၿပီးမွ တဆက္ထည္း “လင္း” ေနသလိုမ်ိဳး ၿဖစ္
ေနတာေလ..၊ အမွန္က အဲ ့ဒီထဲမွာ ၿဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္ စ,တဲ ့အေဟာင္းအေဟာင္းေတြကို အစားထိုးေနတဲ ့
အသစ္သစ္ေတြ အမ်ားၾကီး... ကို ၿဖစ္ပ်က္ေနတာ၊ သာမန္မ်က္ေစ ့နဲ ့ မၿမင္ႏိုင္ပဲ ဥာဏ္မ်က္ေစ ့နဲ ့မွ ၿမင္ႏိုင္သိ
ႏိုင္တဲ ့ ဝိပႆနာ အလုပ္ ၊ ၿဖစ္ပ်က္အလုပ္ကို ... အဲ ့လို ဥပမာေတြနဲ ့ အနီးစပ္ဆံုး ခိုင္းႏိႈင္း ရွင္းၿပခဲ ့တာ ... ”
“ ဒါဆို .. အသက္ရႈတာကေရာ .. ”
“ အဲ ့ဒီ အာနာပါနက တကယ္ေတာ ့ သမထ အုပ္စုဝင္အလုပ္တစ္ခုပါပဲ၊ ဒါန၊သီလ၊ အာနာပါနဘာဝနာအလုပ္
ေတြက ေကာင္းတဲ ့ သမထအလုပ္ေတြ ဆိုေပမယ္ ့ သံသယာအတြက္၊ အနီးစပ္ဆံုး မၾကာခင္ကြ်န္ေတာ္တို ့
ရင္ဆိုင္ရေတာ ့မယ္ ့ ေသလြန္ၿပီး ဒုတိယဘဝ ေရာက္ရ၊ လားရမဲ ့ လားရာဂတိေတြအတြက္ လံုးလံုး စိတ္ခ်လို ့
မရ ေသးတဲ ့ အလုပ္ေတြမို ့လို ့ပါ ... ”
“ ဒီအလုပ္ေတြရဲ ႔ အက်ိဳးေပးကေတာ ့ လုပ္သေလာက္၊ ထက္သန္သေလာက္ အက်ိဳးေပးမယ္ ့ အဖို ့ရွိေပမယ္ ့
ေနာက္ဘဝ လူ၊ နတ္ၿပန္ၿဖစ္ပါမွ အက်ိဳးေပးခြင္ ့ ၾကံဳမွာပါ ... ”
“ တကယ္လို ့ .. လူမၿဖစ္ဖူးဆိုရင္ေရာ ... ”
“ ေဒၚၾကယ္.. တကယ္မလို ့နဲ ့၊ ၿဖစ္ကိုမၿဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ လက္သည္းခြံေပၚက ေၿမမႈန္ ႔ေလးနဲ ့ ဒီပထဝီေၿမၾကီးပမာဏ
ကို ႏိႈင္းၿပခဲ ့တဲ ့ ဘုရားရွင္ရဲ ႔ လူ ့ဘဝ ရခဲတဲ ့ ဥပမာကို မေမ ့နဲ ့ေလ ”
“ ဟင္ ... ဒါဆို ၊ ေဝၚတို ့ အခု အသက္ရႈေနတဲ ့ ... ”
“ ေန .. ေနပါအံုး ....၊ ေဒၚၾကယ္ရယ္..၊ ဆက္ေၿပာပရေစ၊ အာနာပါန အလုပ္က စကၠန္ ့ေလာက္ေတာင္မၿငိမ္လြန္း
တဲ ့ စိတ္ကေလးကို ခ်ဥ္တိုင္မွာ ၿငိမ္ေအာင္ခ်ဥ္တဲ့ သမထအလုပ္ေလ၊ သိပ္လုပ္သင္ ့တာေပါ ့၊ စိတ္ၿငိမ္သြားၿပီး
ၾကည္လင္ေနမွ ပထမဆင္ ့ ေအးခ်မ္းေနမွာေလ၊ အဲ ့လို ၿငိမ္ၿပီးေအးခ်မ္းေနပါမွ ခုန ဥာဏ္စခန္း ၿဖစ္တဲ ့ ၿဖစ္ပ်က္
ဝိပႆနာရႈ ႔တဲ ့ဖက္ကို ၾကည့္ရ၊ သိရ မွာ ၊ သမထ အားေကာင္းမွ ရႈ ႔လို ့ပိုေကာင္းတဲ ့ သေဘာဆိုပါေတာ ့ ၊
ဒါေပမယ္ ့ မ်ားေသာအားၿဖင္ ့ လူဆယ္ေယာက္မွာ ကိုးေယာက္ေလာက္က အဲ ့ဒီသမထအလုပ္ဖက္မွာပဲ အား
သန္ေနၾကၿပီး၊ ဝိပႆနာဘက္ကို မကူးၿဖစ္ခဲ ့ၾကတာ မ်ားပါတယ္တဲ ့ ”
“ ဟုတ္လား ... ဘာၿဖစ္လို ့လဲ .. ”
“ ဝိပႆနာက ဥာဏ္စခန္း၊ ပညာစခန္း ၿဖစ္ေနလို ့ပဲတဲ ့၊ ခက္တယ္လို ့ ဆိုခ်င္တာေနမွာ..၊ သမထအလုပ္ေတြနဲ ့
ဟိုး... ၿဗဟၼၿပည္ထဲထိ ေရာက္ႏိုင္ေပမယ္ ့၊ သမထလမ္းနဲ ့ေတာ ့ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္၊ နိဗၺာန္ ကို မရႏိုင္၊ မေရာက္ႏိုင္ဘူးလို ့ ဆိုတယ္..၊ ဝိပႆနာအလုပ္ ဘုရားတို ့ ေလွ်ာက္ခဲ ့ လုပ္ခဲ ့ လုပ္ေစခ်င္တဲ ့ အလုပ္မွသာလွ်င္
မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ကို ရႏိုင္၊ ေရာက္ႏိုင္္တယ္လို ့လည္း ဆိုထားတယ္ ေဒၚၾကယ္ရ ... ”
“ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္ေလ .. သမထ အလုပ္ကိုမလုပ္ပဲ ဝိပႆနာကို တိုက္ရိုက္ရႈ ႔လို ့လည္း ရတယ္တဲ ့၊
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အဲ ့ဒီနည္းနဲ ့ ဝိပႆနာအလုပ္လုပ္တာကို ပိုၿပီး အားေပးေတာ္မူခဲ ့တယ္ဆိုပဲ ”
“ ဘယ္လိုနည္းမို ့လို ့လဲ ... ”
“ တရားနာရင္း သစၥာေလးခ်က္ ၿပီးေအာင္ တစ္ပါးေသာအာရံုေတြကို မပ်ံ ႔လြင္ ့ေစပဲ နာေနတဲ ့တရားမွာပဲ စူးစူး
စိုက္စိုက္ နာယူေနတတ္တဲ ့နည္းပါပဲ .. ”
“ ဟင္ ... လြယ္ပါ ့မလား၊ ဒီေလာက္ ...”
“ ၿဖစ္ႏိုင္လို ့ ၿဖစ္ခဲ ့လို ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြက တိုက္တြန္းေတာ္ မူေနတာေပါ ့၊ ဘုရားဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ
တရားတစ္ပြဲၿပီးသြားတိုင္း လူေပါင္းသိန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ေတြ ရ ရင္း ေသာတပန္တည္သြားၾကတယ္
လို ့ အခိုင္အမာ ၿပဆိုထားၾကတာပဲ .. ”
“ ပါရမီ ပါၾကလို ့ေနမွာပါ .. ”
“ မဆိုင္ပါဘူးဗ်ာ .. တကယ္ေတာ ့ ပါရမီဆိုတာလည္း အေလ့အက်င့္ တစ္ခုပါပဲ၊ ေဟာတဲ ့ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း
ရုပ္၊နာမ္ေတြေပၚမွာ စြဲကပ္ေနတဲ ့ “ ငါ ” ဆိုတဲ ့ ဒိတၳိ အယူကို ခြာႏိုင္ေအာင္ ေဟာသလို၊ နာသူဖက္ကလည္း
အဲ ့ဒီ သစၥာတရားေတြကို စူးစူးစိုက္စိုက္ပဲ နာၾကားေနရင္ ၿပီးတာပဲ ...၊ ကဲ .. ဒါဆို၊ ေဒၚၾကယ္ ့ တစ္သက္မွာ စိတ္
ရွင္းရွင္း ေၿဖာင္ ့ေၿဖာင္ ့ နာခဲ ့ဘူးတဲ ့ တရားတစ္ပြဲေလာက္ရွိခဲ ့ဘူးလို ့လား ”
“ ကိုေက်ာ္ေနာ္ ... ” ဟု သူေၿပာၿပီး စားပြဲေပၚရွိ ဆလင္းဘတ္အိပ္ၾကီး၏ ဇစ္ကို ဆြဲဖြင္ ့ေနသည္။
ၿပီး ... မ်က္မွန္ကို ၿဖဳတ္၍ ဆလင္းဘတ္အိပ္ၾကီးထဲမွ တတစ္ရႈးစ ကိုထုပ္ရင္း သုတ္ေနသည္။
“ ဟား.... ေဒၚၾကယ္လည္းၿပန္ရအံုးမယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၿပန္ရအံုးမွာပါလား ... ”
“ အင္းေလ.. ေဝၚတို ့အားလံုး အခ်ိန္တန္ အိမ္ၿပန္ရမွာပဲ မဟုတ္လား ... ”
သူ ကပင္ဆက္ၿပီး ...
“ ေတြးရင္း ..၊ ၾကံ ရင္း ..၊ ေၿပာရင္း ..၊ ဆိုရင္း ... နဲ ့ပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားၿပန္ၿပီေလ ကိုေက်ာ္ရဲ ႔ .. ”
“ အမယ္ ... သံေဝဂ ရ, လာၿပီ ဆိုပါေတာ ့ .. ”
“ လွ်ာရွည္ၿပန္ၿပီ ေနာ္ ...”

ကြ်န္ေတာ္ ဆိုင္အၿပင္ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ သူ ့ဆိုင္ကယ္ေလးကို အသာတြန္း၍ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ ခ် ေပးလိုက္
သည္။ သူ ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လိုက္လာရင္း ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ၾကည္ ့၍ ေၿပာသည္။
“ အင္း .. ကိုေက်ာ္လည္း စာေတြ ေတာ္ေတာ္ဖတ္၊ တရားေတြ ေတာ္ေတာ္ နာ ၿဖစ္ပံုရတယ္ ၊ အသိနဲ ့ အက်င္ ့
ေရာ တစ္ထပ္ထည္း က် ေနၿပီလား ”
“ မက်ေသးဘူးေလ ..”
“ ဟင္ .. ဒါဆို ဘာလို ့ ဘေလာ ့ေပၚမွာ ေလွ်ာက္ေရးေနလဲ ၊ ဒါမ်ိဳးေတြ .. ”
“ ကြ်န္ေတာ္ သိ သေလာက္ေလးေတြကို ၿပန္မွ်တဲ ့ သေဘာ ေဆြးေႏြးတဲ ့သေဘာပါ၊ သူမ်ားကို ေၿပာေနၿဖစ္
ေတာ ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း မေမ ့ေတာ ့ဘူးေပါ ့ေနာ္... ”
“ အင္း... ေဝၚ တို ့လည္း တစ္ခါတစ္ခါ ေတြ ႔ဘို ့မလြယ္ဘူးေလ၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုေမးခ်င္တာက ... ဒါန၊ သီလ၊
ဘာဝနာ အလုပ္၊ သမထ အလုပ္ေတြရဲ ႔ ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးေတြက ေနာက္ဘဝ ခံစားစံစားရဖို ့ မေသခ်ာဘူး
ဆိုရင္ ....”
“ အနည္း ဆံုး လူၿပန္ၿဖစ္မွ ေပါ ့ ... ”
“ သိပ္မရွင္းဘူး ... ကိုေက်ာ္ ... ”
“ အဟဲ ... ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေရးမယ္ေလ၊ ကိုယ္တိုင္ လည္း နားလည္ေအာင္ ဖတ္ရ၊ နာရအံုးမယ္ေလ ..”
“ ကဲ ကဲ ... ၿပီးေရာ၊ ေဝၚ ... သြားေတာ ့မယ္ေနာ္ ... ”
“ အင္းအင္း ... ဘိုင္ ... ”

သူ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေလကာမွန္ကို ဆြဲ ခ် လိုက္သည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ရွိရာသို ့ ထြက္လာခဲ ့ေတာ ့သည္။
ဖားေအာ္သံ တို ့ ၾကားေနရၿပန္သည္။ တိုင္ဖုန္း ထြက္သြားေပမယ္ ့ မိုးက မကုန္ခ်င္ေသးပါ ။

ေအာ္ ... ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကို ေၿပာဖို ့ တစ္ခု ေမ ့သြားၿပန္သည္။
ေနာက္ဘဝ လူ ၿပန္ၿဖစ္ဖို ့ ....။


.......................................................................................................

( ဆက္ရန္ )



9 comments:

လရိပ္အိမ္ said...

ေဝဒနာတက္တဲ့ေနရာေလးကိုဘဲမွတ္ေနရင္ သူ႕ဘာသာသူေပ်ာက္သြားမွာေပါ့မဟုတ္ဘူးလားဟင္။

ေမာ္ကြန္းသစ္ said...

ေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...။

IDIOT-Ki said...

အင္း ဆရာမ ပုလင္းဖင္ေဒၚၾကယ္ေတာ့..
ၾဆာၾကီး ေက်ာ္ နဲ့ ေတြ ့မွ ပဲ ကၽြတ္ေတာ့မယ္...
ဒီမွာေတာ့ ဝိပႆနာ မေျပာနဲ့ သမာဓိအားေတာင္ မေကာင္းနိုင္ေသးဘုူး..
ဟုတ္ပါ့.. ငယ္စဥ္ ဥာဏ္ထက္စဥ္ကတည္းက ေလ့က်င့္ရမဲ့ တရားေတြ ပါ.. ခုေတာ့ ေဝဒနာေတြ နဲ့တင္ ခ်ာလပတ္လည္ ေနလို့.. ေရွ ့မတက္နိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္.
ေက်းဇူးပါပဲ..ပညာ နဲ့ ဥာဏ္ စခန္း ထိေရာက္ေအာင္သြားဖို့ အသိေပးထားတာေလး မွတ္ထားပါတယ္..
လူကေတာ့ ေျဖးေျဖးေပါ့ နဲ့ ..ကီးမကိုက္ေသးဘူး..း)))

မကိ..

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ကိုယ္တိုင္ သိပ္ၿပိး အၿဖစ္ေၿမာက္ေအာင္ မလုပ္နိဳင္ေသးေတာ့ ဖတ္ရံုပဲ ဖတ္သြားတယ္အကို....:):)
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစလို႕..

mstint said...

ျဖစ္-ပ်က္ အစဥ္ ရႈျမင္ျခင္းျဖင့္ တရားထူးတရားျမတ္မ်ား ရွာေဖြေတြ႔ရွိႏိုင္ပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

အေနာ္ said...

ဒီကုိ မလာျဖစ္ခင္က သႀကၤန္တြင္းဆုိ အေမက တရားစခန္းပုိ႔တယ္... တရားထုိင္စဥ္အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ စိတ္ေအးခ်မ္းတယ္.. စိတ္ၿငိမ္တယ္ေပါ့.. ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘဝထဲကုိ ျပန္ဆင္းလာရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ လႈပ္ရင္း ျမွုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ စိတ္ေတြက ျပန္ပီး ပ်ံ႔လြင့္ေနေတာ့တာပါပဲ.. အခုေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနပါေစ ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္မွာပဲ ဆုိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္တရားကုိသာ အာရုံရေနမိေတာ့တယ္... ကုိအျဖဴေလး ေျပာသလုိ ဆံပင္မျဖဴခင္ အသိဥာဏ္ေတြ မလြတ္ခင္ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ရွာႏုိင္ပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းရမွာပါပဲ.. ဆုေတာင္းတုိင္းေတာ့ မျပည့္ဘူးေပါ့.. လက္ေတြ႕ေလးလဲ ဖက္ရဦးမယ္ေလ..

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဘုရားတရားအလုပ္က လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို တကယ္ေအးခ်မ္းေစပါတယ္။ ပူေလာင္မႈေတြကင္းတဲ႔ ျငိမ္းေအးရာကို ေအးခ်မ္းစြာ ခိုလႈံခြင္႔ရတာ ကံထူးတယ္ေျပာရမယ္ေနာ္။ ကၽြန္မလည္း အခ်ိန္ရတိုင္း တရားထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။

sosegado said...

ျပည္မႀကီးထဲေရာက္ေနလုိ႔ မဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ ခုမွအားလုံးဖတ္သြားတယ္
သမထပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝိပသာနာပဲျဖစ္ျဖစ္လုပ္ၾကည့္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ဘုိ႔ လုပ္ႏုိင္ခြင့္ေတြကမလြယ္ပါဘူး၊ ျပည္မႀကီးထဲက တရုတ္ေတြကုိၾကည့္ၿပီး တရားပုိနားလည္ိလာသလုိပဲ။

SHWE ZIN U said...

အျဖဴေလး ေရ

မကိ ကေတာ႔ ကီးမကိုက္ေသးဘူးတဲ႕ ဘယ္ေတာ႔မွ ကိုက္မယ္ မသိဘူး

ေအာက္တိုဘာထဲမွာ တခါ သြားအုန္းမယ္ ေသခ်ာျပန္လုပ္အုန္းမယ္