Sunday, December 19, 2010

ဆယ္မိနစ္ကေလး..

အသက္ရႈလိုက္တိုင္း ( ၃ ) မွာ ၾကည္ ့လို ့မထြက္၊ သိ ဘို ့ကိုေတာင္ခက္လြန္းလွၿပီး သိပ္ၿမန္လြန္းေနေသာ
ေၾကာင္ ့ ၾကာေနရပါသည္ဟု ထင္ေနရသည္ ့အခ်ိန္တို ့၏ သေဘာကို အေႏွးၿပကြက္မ်ားလို တထစ္ခ်င္း၊တဆစ္
ခ်င္း ခြဲ ဆန္ ့ထုပ္၍ ေဆြးေႏြးမိခဲ ့ပါသည္။

သညိပို ့(စ)ေလးက အသက္ရႈလိုက္တိုင္း ( ၄ ) ၿဖစ္ေပမဲ ့ ေခါင္းစဥ္ေလးၾကိဳက္လို ့ ေၿပာင္းမိတာၿဖစ္ပါသည္။

သည္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာလိုသည္ ့တစ္ခုကေတာ ့ ၿဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္သေဘာေတြ ၊ ဝင္ေလ ထြက္ေလ
တို ့ မွတ္ေနသည္ ့ အေၾကာင္းေတြကို ဆရာၾကီးေလသံႏွင္ ့ပင္ ေၿပာဆိုေနမိေပမဲ ့ တကယ္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္
ဆိုသည္ ့အေကာင္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဟု ေတာင္းပန္စကားေလးဆိုခြင္ ့ၿပဳေစခ်င္ပါသည္။

ေရွ ႔အပိုင္းေတြမွာ ေရးခဲ ့သလို ဘာသာေရးလင္ ့ကေလးေတြ ဝင္ၾကည္ ့ေလ ့လာမိရင္းမွ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား
၏ တရားေခြတို ့ကို တစ္ပုဒ္စ၊ ႏွစ္ပုဒ္စ နာ မိသြားရင္း ေအာ.. ဒီလိုေတာ ့လဲ တယ္ဟုတ္ပါလား .. ဟု ပီတိေလး
ေတြ ဂြမ္းဆီထိလိုက္သလိုၿဖစ္သြားရင္း ၾကြၾကြတက္တက္ ၿဖင္ ့ ေရးစရာၿပတ္တံုး ေရးအံုးမွ ဟု အၾကံ ရၿပီး ထေရး
ေနမိၿခင္းပဲၿဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခဏ နာ ေနမိသည္ ့ တရားေတာ္မ်ားကေတာ ့ ဘုန္းဘုန္းၾကီး အရွင္ေဇယ်ာပဏၰိတ(ပိုင္းေလာ ့
ဆရာေတာ္) ႏွင္ ့၊ဆရာေတာ္ အရွင္ဇဝန ( ေမတၱာရွင္ ) ေရႊၿပည္သာ တို ့ပဲၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက
တရားေဟာသည္ ့အခါတိုင္း သန္ ့ရွင္းစင္က်ယ္ၿပီးေအးၿမလွေသာေမတၱာ၊ေစတနာ၊ မဟာဂရုဏာတို ့ၿဖင္ ့ ၿဖန္ ့
ၾကက္ေဟာၾကားေလ ့ရွိေနေသာေၾကာင္ ့ လံုေသာနားၾကပ္အိမ္ထဲမွ ဆရာေတာ္ၾကီးတို ့၏အသံတို ့ၿဖင္ ့ဆူေန
ေနေသာကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ေတြ ၿငိမ္းေအးေနခဲ ့ရပါသည္။

တစ္သက္နဲ ့တစ္ကိုယ္ တရားတစ္ပုဒ္ကို စိတ္ေအးေအး၊ စိတ္ရွင္းရွင္းၿဖင္ ့ၿပီးဆံုးသြားေအာင္ ဘယ္ေတာ ့မွ မနာ
ခဲ ့မိပဲ ကုန္လြန္သြားခဲ ့ေသာအခ်ိန္မ်ားကိုလည္း ၿပန္သတိရမိလာခဲ ့ပါသည္။ အင္းေလ.. လူဆိုတာ ခလုတ္ထိမွ
အမိကို “တ” တတ္မ်ိဳးဆိုေတာ ့ကြ်န္ေတာ္လဲ ထိခိုက္လာသည္ ့အခ်ိန္တို ့ေရာက္မွ အမိႏွင္ ့တူေသာ တရားတို ့
အနား ေရာက္မယ္လုပ္မလို ့ ရွိလာေသးတာပဲဟု ေတြးမိၿပန္ပါသည္။


ေကာင္းတာေလးမ်ားေတြ ႔ရ၊ သိရ ၊ ၾကားရ ၊ စားရ လိုက္လ်င္ ကိုယ္ ခ်စ္တဲ ့ခင္တဲ ့သူမ်ားကို အရင္ဦးဆံုးအၿမဲပဲ
သတိရလိုက္တတ္သည္ ့ လူတိုင္းတြင္ရွိတတ္သည္ ့အက်င္ ့ကေလးေၾကာင္ ့လဲ ကြ်န္ေတာ္ ့ဆီ ဝင္ေရာက္
ဖတ္ရႈ ႔ေနတတ္ေသာ လက္ခ်ိဳးေရလို ့ရသည္ ့ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ လက္တစ္ဆုပ္စာပရိတ္သတ္ေလးအတြက္
ကြ်န္ေတာ္ ့ လို တယ္ဟုတ္ပါလား.. ဟု ၿဖစ္ေစခ်င္ခဲ ့သည္ ့ေစတနာေလးပါပဲဟု ရိုးသားစြာေတာ ့ ဝန္ခံရဲပါ
သည္ စာဖတ္ေနသူမ်ားခင္မ်ား... လို ့ ။


ကြ်န္ေတာ္က အခုမွ ၾကားဘူးၿပီး အခုပဲ ဂေရာင္ေခ်ာက္ၿခား ထေအာ္လိုက္သလိုၿဖစ္ေနေပမဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ထက္
သိၿပီး ၾကားၿပီး လုပ္ၿပီးသားသူမ်ားရွိေနခဲ ့လ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေရးသမွ် အမွားမ်ား၊ အလြဲမ်ား၊ မေလ်ာ္မကန္
မ်ားပါေနခဲ ့သည္ရွိေသာ္ ခြင္ ့လႊတ္ေပးပါရန္အတြက္ေတာင္းပန္ရင္းက ေရးလက္စေလးကို ဆက္ေရးခြင္ ့ၿပဳေစ
ခ်င္ပါသည္။

လွဲ၊ေန၊ရပ္၊သြား အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင္ ့ ရႈတာေလးကို သိ သိ ေပးလို ့ရတယ္ဆိုေပမဲ ့ သတိရတံုးေလး
စကၠန္ ့ပိုင္းေလာက္အခ်ိန္ေလးေတြမွာ သိေပးခဲ ့ႏိုင္လို ့ ဟုတ္သလိုလိုရွိေနခဲ ့ၿပီး လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြက
အမ်ားသားဆိုေတာ ့လဲ ေမ ့ေလ်ာ ့သြားေနသည္ ့ အခ်ိန္ကမ်ားေနရသလို ၿမင္ေတြ ႔ ၾကားသိေနသမွ်အာရံုတို ့
ေနာက္သာတေကာက္ေကာက္လိုက္သြားေနမိကာ ေဇာ မ်ိဳးစံုၿဖင္ ့ တစ္ေနကုန္သြားမိရင္း အေမာတို ့ႏွင္ ့သာ
ကိုယ္ ့အခန္းေလးထဲ ၿပန္ေရာက္လာခဲ ့ရၿပန္ပါသည္။

ေဇာကေလး၊ အေမာကေလးႏွင္ ့ပဲ ေန ့ကေလးတစ္ေန ့( သို ့ ) ဘဝေလးတစ္ခု စုေဆာင္းမိသြားၿခင္း၊ ေနာက္
တနည္းေၿပာရလ်င္ အဆံုးသတ္သြားရၿပန္ၿခင္းပဲၿဖစ္ပါသည္။

ၾကံဳသလို အသက္ရႈေနမိေတာ ့လဲ အာရံုတို ့က ၾကံဳသလိုပဲ ေရာက္ရက္ခတ္ခတ္ေနရၿပီးအလုပ္နားရသည္ ့တေန ့
တြင္ ဘုရားစင္ေရွ ႔ဝယ္ က်က်နနေလးပဲ ဘုရားဝတ္ၿဖည္ ့၍ တရားေတာ္တို ့၏ မႈလပိုင္ရွင္အစစ္ၿဖစ္ေတာ္မႈ
ေသာ ဘုရားရွင္ထံ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ႔ အသက္ႏွင္ ့ခႏၶာကိုယ္ကို ဝကြက္အပ္ရင္း ခ်စ္ေသာၾကည္ညိဳေသာစိတ္တို ့ၿဖင္ ့
ဘုရားရွင္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကို တဝၾကီးေမာ္ဖူးလိုက္ကာ အသက္ရႈၿခင္းၿဖစ္ေသာ အာနာပါနကမၼဌာန္းကို ေပး
သနားေတာ္မႈပါရန္ေတာင္းဆိုမိခဲ ့ပါသည္။

ထို ့ေနာက္ တင္ၿပင္ေခြထိုင္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေပါင္ေပၚတင္ရင္း ၾကည္ ့၍ၿမင္ေနေသာ အၿမင္အာရံုတို ့ကို
အရင္ဆံုးၿဖတ္ေတာက္ႏိုင္ရန္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို အသာပိတ္လိုက္ရပါသည္။

အာရံုအားလံုး၏ တံခါးဝက ၿမင္ေနေသာမ်က္လံုးအစံုတို ့ပင္ၿဖစ္ေနပါသည္။

ကိုယ္ ့မ်က္လံုးေတြရုတ္တရက္ပိတ္လိုက္ေသာေၾကာင္ ့ ကိုယ္ ့ေလာကေလးက ေမွာင္အတိက်သြားေသာ္လည္း
ဆက္လက္ၾကားေနရေသးသည္ ့ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး၏အသံမ်ိဳးစံုတို ့ေၾကာင္ ့ မွိတ္ထားမိေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားမွ
တဆင္ ့ ကိုယ္ ့အာရံုမွာ ပံုရိပ္မ်ား အထပ္ထပ္ထင္လာေနၿပီး မၿငိမ္ခ်င္ေသးေသာ ရင္ခုန္သံတို ့ႏွင္ ့အတူပဲ
ကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ထဲမွာ စကားေတြေၿပာေနပါေတာ ့သည္။

ေအာက္ဖက္လမ္းမၾကီးေပၚမွ ကားသံေတြ ၊ လူသံေတြ ၊ မေန ့က အလုပ္ထဲမွကိစၥမ်ား ၊ ညေန ဘာဟင္းနဲ ့ စားရ
ရင္ေကာင္းပါ ့မလဲ .. စ တဲ ့ အာရံုေတြ အစီစီ အထပ္ထပ္ေပၚေနေပမဲ ့လဲ သတိၿဖင္ ့ အသိစိတ္ကို ထိန္း၍ ရႈ ေန
တာေလးကိုပဲ သိ သိ ေပးေနမိပါသည္။

တစ္ဘဝလံုး လြတ္ခ်င္တိုင္းလြတ္၍လာေသာ ကိုယ္ ့စိတ္ကေလးကို ခ်ဥ္တိုင္ တစ္ခုတြင္ စ တင္ခ်ဥ္ေႏွာင္ၿခင္းလဲ
ၿဖစ္ပါသည္။

ေမွာင္မိုက္သြားေနေသာ အၿမင္အာရံုတို ့မွတဆင္ ့ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသးေသာရင္ခုန္ေနသံတို ့က ကြ်န္ေတာ္ ့
နားထင္ႏွစ္ဖက္မွာ လာမည္ဟီးေနသလို ၿဖစ္ေနပါသည္။ တိပ္ဆိပ္ၿငိမ္သက္ၿခင္း၏ အေတြ ႔ မ်ားကို ပထမဦးဆံုး
စတင္ေတြ ႔ ရွိၿခင္းလဲ ၿဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ႏွလံုးခုန္ေနသံတို ့ကိုေတာင္ ၿပန္ၾကားမိေနသလိုပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္ ့ဘဝမွာ သည္လိုၿငိမ္သက္သြားၿခင္းကို ဘယ္တံုးကမွ မေတြ ႔ခဲ ့ဘူးတာကေတာ ့ အမွန္ပဲၿဖစ္ပါသည္။

ဝင္ေလ ထြက္ေလတို ့ၿဖင္ ့ အသက္ရႈေနေသးတာကို သတိေလးကပ္ကပ္ၿပီး သိသိေပးေနရင္းက မၿမင္ရေတာ ့
ေပမဲ ့ ၾကားေနရေသးေသာအာရံုမ်ိဳးစံုတို ့ေၾကာင္ ့ “ လုပ္ရအံုးမယ္၊ ရအံုးမယ္ ... ” ဆိုသည္ ့ တစ္သက္လံုးပဲ မၿပီး
ဆံုးႏိုင္ေသးေသာေခါင္းစဥ္ေတြအစီအရီေပၚလာၿပီး ပိတ္ေသာမ်က္လံုးတို ့ ပြင္ ့လာေအာင္၊ ၿငိမ္၍ထိုင္ေနမိေသာ
ကြ်န္ေတာ္ ့ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ခ်က္ၿခင္းလႈပ္ရမ္းၿပီး ခုန္ထ လာေအာင္ မသိစိတ္တို ့က အတင္းလႈံ ႔ေဆာ္လာပါ
ေတာ ့သည္။

ကိုယ္က်င္လည္ခဲ ့ရာ ဘဝတေလွ်ာက္လံုး၊ တသံသယာတေလွ်ာက္လံုး စြဲစြဲလန္းလန္း တြယ္တြယ္တာတာႏွင္ ့
အေရာင္မ်ိဳးစံုလွေသာ “ သံေယာဇဥ္ ” မ်ိဳးစံုတို ့ၿဖင္ ့ လိမ္းၾကံေနမိခဲ ့ေသာ သည္လိုအာရံုေတြကို အခုတစ္ထိုင္
ထဲႏွင္ ့ေတာ ့ ရုတ္ခ်ဥ္းၿဖတ္လို ့မရစေကာင္းဟု ကြ်န္ေတာ္ေတာ ့ ထင္မိပါသည္။

ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ထိုင္မိမွေတာ ့ ရသေလာက္ဆက္တိုးၾကည္ ့ဦးမယ္ဟု စိတ္ကို တင္း ထားၿပီး ရႈမွတ္ေနတာ
ေလးကို သတိေလး လြင္ ့မသြားေအာင္ ဆက္ကပ္ထားေနတံုးမွာပဲ ကိုယ္ ့စိတ္ထဲမွာ အေတြးမ်ိဳးစံုတို ့ၿဖင္ ့ ပံုေတြ
ဆက္တိုက္ေဖၚေနမိပါေတာ ့သည္။

မထိုင္လိုက္မီေလးတင္ေနာက္ဆံုးလုပ္ခဲ ့မိသည္ ့အာရံုပံုရိပ္ေတြ၊ မနက္က ၿဖစ္ၿပီးလုပ္ၿပီးသြားေသာကိစၥေတြ၊
ေနာက္မၾကာခင္လုပ္ရအံုးမည္ ့ အာရံုေတြ ၊ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးကြာလြန္းေနေသာေနရာတို ့မွ ပံုရိပ္ေတြအၿပင္
ကိုယ္ ့အနီးအနားမွာပဲရွိေနေသာပံုရိပ္ေတြ အိုစံုလို ့ပါပဲ ၊ ထိုမေရတြက္ႏိုင္ေတာ ့ေလာက္ေအာင္မ်ားၿပားလြန္း
ေသာအာရံုပံုရိပ္မ်ားႏွင္ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ထဲမွာ စကားေတြေၿပာေနလိုက္တာေလ..။

ရႈေနဆဲ ၊ ထုပ္ေနဆဲမွာပဲ ထိုအာရံုပံုရိပ္ေတြကလည္း အတြဲလိုက္ၾကီးလိုက္လိုက္ပါေနသလိုပါပဲ။
စိတ္ေတြ ၊ အာရံုေတြကို ပထမဆံုး စ တင္ သတိၿပဳမိၿခင္းလဲ ၿဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ အၿမဲတန္းနစ္မြန္းေနရသည္ ့
သံေယာဇဥ္အာရံုတို ့မွ ကိုယ္က ပထမဆံုး ကုန္း ထပစ္ဖို ့၊ ရုန္း ထပစ္ဖို ့ ၾကိဳးစား ၾကည္ ့မိတာကိုး ..။

နာမည္ေက်ာ္ “ GHOST ” ရုပ္ရွင္ထဲကလို ကိုယ္ ့ကိုယ္မွ ခြာ၍ ကိုယ္ ့ကိုယ္ကို ၿပန္ၾကည္ ့မိၿခင္းလဲ ၿဖစ္မည္ဟု
ေတြးလိုက္မိပါသည္။

ေအာ္... ေစးကပ္လြန္းေသာ သံေယာဇဥ္ပင္လယ္ၾကီးထဲမွာ ကမ္းမၿမင္၊ လမ္းမၿမင္ ကူးခတ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္ ့
ကို ၿမင္လိုက္ရေပမဲ ့ထိုပင္လယ္ၾကီးကိုပဲ မလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ ့ေသာေၾကာင္ ့ ထိုေန ့က ကြ်န္ေတာ္အေဆာတလ်င္ပဲ
“ ထိုင္ ” ေနၿခင္းမွ “ ထ ” လိုက္မိခဲ ့ရပါေတာ ့သည္။

ရေတာ ့ရခဲ ့မိပါသည္။
ဆယ္မိနစ္ကေလးေသာအခ်ိန္ကေလးမွ်သာပဲၿဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ့ဘဝရဲ ႔ ပထမဦးဆံုးေသာ“ အခ်ိန္ထူး ” ကေလးလဲၿဖစ္ခဲ ့ပါသည္။
မႏိူင္လို ့ ရံႈး သြားသလို ၿဖစ္ခဲ ့ေပမဲ ့ထိုဆယ္မိနစ္ေလးေသာအခ်ိန္တို ့မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ခုန္သံတို ့ကို
အေတာ္အတန္ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ခဲ ့ပါေတာ ့သည္။ ကိုယ္ေတြ ႔ ေလးပါပဲ။
ၿငိမ္းေအးသြားၿခင္းႏွင္ ့ မၿငိမ္းေအးေသးၿခင္းကို “ လွစ္ ” ကနဲ ေတြ ႔ လိုက္မိသလို ၿဖစ္ပါသည္။
ရႈ တာေလးကို သတိေလးကပ္၍ သိသိ ေပးလိုက္ႏိုင္ေသာေၾကာင္ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ရင္ဝယ္သိသာစြာၿငိမ္ခဲ ့ရၿပီး
ၿပန္ထုပ္ေနမိေသာ အၿမဲေႏြးသည္ ့ေလတို ့ပါ ေအးေနခဲ ့ရပါေတာ ့သည္။ ထိုေန ့ကေလးကပါပဲ...။

..................................................................................................................................





11 comments:

Beauty Studio USA Branded Store said...

ေကာင္းတယ္ ကိုေက်ာ္ေရ။ တရားထိုင္တာ ဆက္သာထိုင္ေပး။ ေရးတားတဲ့ စာသာေလးေတြ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ အကိုေတာင္ စိတ္နစ္စီးေျမာသြားတယ္။ တရားထိုင္တယ္လို႔ေတာင္ မထင္မွတ္မိလိုက္ဘူး။ ေသခ်ာစဥ္စားမိမွ တကယ္အဖိုးတန္တဲ့ ဆယ္မိနစ္တာေလးပဲဗ်ာ။

SHWE ZIN U said...

အျဖဴေလး ေရ

တန္ဘိုးရွိတဲ႕ ဆယ္မိနစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ရပါေစ
ကိုယ္႕ အက်ဳိးရွိသလို တျခားလူမ်ားကိုလည္း ေစတနာ နဲ႕ မွ်ေဝတဲ႕ အတြက္ ေက်းဇူးပါ

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

ကိုေဇာ္ said...

အျမင္တမ်ိဳး ရပါတယ္ ကိုျဖဴေရ...

ကုိေအာင္ said...

ဆယ္မိနစ္ကေန ဆယ္နာရီအထိ ျဖစ္လာပါေစ ...

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ..သေဘာၾကတယ္..အလုပ္တရား မ်ားလာရင္ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္..လမ္းမလြဲဖို႔ေတာ့ လိုမယ္..

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကိုယ္တိုင္က ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ေပမဲ႕ လုပ္ႏိုင္သူကိုေတာ႕ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ အားေပးပါတယ္ သတိေလးနဲ႔ဆို ဘယ္အရာအတြက္ျဖစ္ျဖစ္ သိပ္ေကာင္းပါတယ္..
လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္ ကိုအျဖဴေလး

sosegado said...

အခ်ိန္ထူးေလးေတြမ်ားစြာရရွိပါေစ၊ ကုိအျဖဴေလးက ပါရမီပါတယ္ထင္ပါရဲ႕၊ ၿငိမ္းေအးသြားၿခင္းႏွင္ ့ မၿငိမ္းေအးေသးၿခင္းကို “ လွစ္ ” ကနဲ ေတြ ႔ လိုက္မိသလို ဆုိတာကုိပါ၊
သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ရႈိက္ႀကီးတငင္ငုိေၾကြးမိတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။

အေနာ္ said...

ဆယ္မိနစ္တာ ကာလေလးမွာ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈရလာတာ အင္မတန္ေကာင္းတယ္ အကုိအျဖဴေလးေရ.. တခါတေလမွာ အသက္ရႈလုိ႔ ရႈမိမွန္း မသိတဲ့ ေန႔ေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ လူေတြမွာ အတၱေတြ မာန္မာနေတြ ပူေလာင္မႈေတြ မ်ားလာတယ္.. တခါတေလ အသက္ေတာင္ ရႈမိရဲ႕လား မသိတတ္ဘူး..
ဆယ္မိနစ္တာမွသည္ စိတ္ေအးခ်မ္းေစမယ့္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာအထိ ေအးခ်မ္းပါေစ အကုိ

မိုးယံ said...

ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္နဲ႕ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္တို႕ရဲ႕ တရားေတြ ၀ိပႆနာေတြလဲ အင္မတန္မွ ေကာင္းမြန္လွပါတယ္.. ပ်ဥ္းမနား မဟာၿမိဳင္ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားထိုင္နည္းေလးေတြ စိတ္မွတ္နည္းေလးေတြလဲ ေဟာၾကားပံုအရမ္းေကာင္းပါတယ္.ခင္ဗ်ာ..

အခုတစ္ေလာေတာ့ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ရဲ႕ တရားေတြပဲ ဖိနာျဖစ္ေနတယ္...

ကိုအျဖဴေလးလဲ အေတာ္အတန္ေအးခ်မ္းေနတာ ျမင္ရလို႕ မုဒိတာ ပြားမိပါတယ္..အခုလို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးတာေလးေတြကိုလဲ သာဓု သာဓု သာဓု ပါခင္ဗ်ာ.

ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ

အုပ္ႀကီး said...

၁၀ မိနစ္ေလး
အထင္ေတာ့မေသးေစလို
"ဘဝနာ" မပါ ဘဝ နာ မယ္
ဆိုတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးေဟာတာ
ျပန္ၾကားေယာင္မိပါတယ္....

kiki said...

ဪ... တရုတ္အားထားေနျပီကိုး..
သာဓု ..သာဓု... သာဓု .. ပါ ..