သံေယာဇဥ္ တို ့ၿဖင္ ့ ေစးကပ္လ်က္ရွိေသာ ဤကမ ၻာ

ၻ.... ခဏ ခဏ ေလးေတြနဲ ့ တၿဖည္းတၿဖည္း ဖြဲ ့စည္းလာၿပီး ခ်စ္တတ္လာယင္ ခ်စ္တဲ ့သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္ေတာ ့တာပဲ။
အမ်ွင္တန္းၿပီး အၿမစ္မၿပတ္တဲ ့သေဘာ;အၿမဲတန္းပဲ ေတြ ့ေနခ်င္တာ။ နီးနီးေလးနဲ ့ေတာင္ သတိတရၿဖစ္ေနတတ္တာပါ။
....ခ်စ္တာတခုထဲမဟုတ္ပဲ မုန္းရင္( စိတ္နာရင္) လဲ မုန္းတဲ ့သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္တတ္တယ္လို ့ထင္တာပဲ။ မုန္းလြန္းေတာ ့
မုန္းတဲ ့စိတ္၊ အခဲမေက်၊ နာက်ဥ္းစိတ္တို ့နဲ ့ၿဖစ္ေၾကာ ရွည္ၿပီး မေတြ ႔ခ်င္ေတာ ့ေပမဲ ့၊ သတိရတိုင္း မုန္းေနတတ္တာကိုေၿပာတာ။
....လူ ့ဘဝသံသယာၾကီးမွာလဲ ထိုခဏ၊ခဏေလးမ်ားက အၾကိမ္သိန္းသန္းမက ၿဖစ္လိုက္၊ၿပက္လိုက္နဲ ့တစ္ခုနဲ ့တစ္ခု ခ်ိတ္ဆက္
အမွ်င္တန္း၍ ဘယ္ေတာ ့မွမၿပီးဆံုးႏူိင္ေအာင္ၿဖစ္ေနရေတာ႔တယ္။
အဲဒီလို အက်ယ္ေၿပာေၿပာနဲ႔ အနက္စူးရွတဲ႔ သံသယာၾကီးကို ဖြဲ႔စည္းေနသည္႔ ...ေရပြက္ကေလးေတြ၊ ေရၿမဴပ္ကေလးေတြလို
တေဖာက္တေဖာက္နဲ႔ ပလံုစီေနေသာ၊ ကြ်န္ေတာ္ရွိေနသည္႔ ' ဘဝခဏ' ေလးတစ္ခုကို ထုပ္ယူၾကည္႔မိလိုက္ေတာ႔ .......
အဲဒီ' ဘဝခဏ 'ေလးထဲမွာကိုပဲ သံေယာဇဥ္ေရာင္စံုတို႔နဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ရစ္ပတ္ဖြဲ႔ေႏွာင္ေနတာကို ေတြ႔ရၿပန္တယ္။
....ကိုယ္႔ကို လာမွန္ေနတဲ႔ ကိုယ္႔မွာၿဖစ္ေပၚေနတဲ႔ အထိအခိုက္ အရွအနာတို႔ကိုေတာင္ သတိမၿပဳမိပဲ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနတာကိုပဲ
ခံုမင္ေနတာကို ရင္ေမာစြာ ေတြ႔ၿမင္ေနရပါတယ္။
....အဲဒီ ရပြက္ကေလးထဲမွာ မေမာပန္းႏူိင္ေအာင္ ကူးခတ္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို လူပ္ႏူိးခ်င္လိုက္ တာ။
.........................................................................................................................................................................
.....အမွန္ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဘယ္ကိုသြားရမွန္းမသိတဲ႔ ခရီးသယ္ေတြနဲ႔တူတယ္။
....ခရီးစဥ္အဆံုးက ဘယ္မွာဆိုတာမသိ၊ ဘယ္လိုေၾကကြဲရမွန္းမသိ၊ သြားေတာ႔သြားေနၾကတာပါပဲ။
....ေၿပာခ်င္တဲ႔ သံေယာဇဥ္ေရာင္စံုဆိုတာက.. အေရာင္ေရာင္အကန္းကန္းသြားေနၾကၿပီး ကြ်တ္ေတြ၊ ေမွ်ာ႔ေတြလို တြယ္မိတြယ္ရာ
တြယ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ကခ်စ္ခဲ႔ရသူ၊ သူကခ်စ္လိုက္ရသူ၊ မသိပဲနဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔ရသူ၊ ခ်စ္ေနတာကို သိရက္နဲ႔ မသိခ်င္ေရာင္ေဆာင္ခံခဲ႔ရသူ၊
ခ်စ္၍ ဆံုဆည္းၾကရၿပီးမွ ခဲြခဲ႔၊ ထားခဲ႔ၾကရသူ၊ ခ်စ္ၿပီးမွ ေစာစီးစြာ သစၥာေဖာက္ခံခဲ႔ရသူေတြ၊လူေတြက ကိုယ္ရရွိပိုင္ဆိုင္
ခဲ႔ဘူးတဲ႔ လက္ကိုင္ပုဝါေလးတစ္ခု၊ ေဘာလ္ပန္ေလးတစ္ေခ်ာင္း၊ ဟန္းဖုန္းကေလးတစ္လံုးကစၿပီး၊က်င္လည္ဘူးခဲ႔ရတဲ႔ ဝန္းက်င္ေတြ
အားလံုးကို မလြတ္တန္း ဆုပ္ကိုင္ေတာ႔တာပါပဲ။
....'ဆုပ္ကိုင္ ' ၿပီဆိုကတဲက လံုေလာက္တဲ႔ အားထုပ္မူ တစ္ခုက္ို ၿပဳရေတာ႔မွာပါ။
....ကိုင္ဆုပ္ထားတာေလးကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးၿပီး၊ ပို၍ညွစ္ထုပ္ေလ ဘဝင္မွာအပူဒါတ္က စိမ္႔ထြက္လာေလေလပါ၊
...............................................................................................................................................................................အမွန္ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ က်င္လည္ေနရတဲ႔ ဘဝၾကီးက ခဏ၊ခဏ ေလးေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားလို႔ အၾကာၾကီး
ထင္ရေပမဲ႔ ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ ေတြခဲ႔၊ ၾကံဳခဲ႔၊ၿဖစ္ခဲ႔ၿပီးတာေတြ အားလံုးဟာ....မေန႔တေန႔ကလိုပဲ ၿဖစ္ေနတာ
ေတြ ႔ ရပါမယ္၊တစ္ခုၿပီးတစ္ခုၿဖစ္လာခဲ႔တာ ၿမန္လိုက္တာေလ၊အဲဒီခဏေလးေတြဟာ၊ေနာင္လဲထပ္ၿဖစ္ေနအံုးမွာပါပဲ။ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ခဏေလးက မၾကာခင္မွာပဲ ၿပီးဆံုးၿ႔ပီးခရီးဆံုးတစ္ခုကိုေရာက္ရေတာ႔မယ္။
....ေမွ်ာ္လင္႔တြယ္္တာမူေတြၾကီးသေလာက္၊ ဆံုးရူံးမူေတြ၊ ေၾကကြဲရမူေတြရ၊ရ ၿပန္ေတာ႔မယ္။
....ခရီးဆံုးကို အရင္ဝင္ေရာက္သြားရသူေတြ၊ က်န္ခဲ႔ရေသးတဲ႔သူေတြရဲ ႔ ႏူတ္ဆက္ေၾကကြဲသံေတြဟာ ဒီခဏေလးတြင္းမွာ
ပဲ႔တင္ထက္ရၿပန္ေတာ႔မယ္၊ခ်စ္ခဲ႔ၾကလို႔ သတိတရ ၿဖစ္ၾကရသလို၊ မုန္းခဲ႔ၾကရင္လဲ သတိရမိတိုင္း မုန္းေနၾကအံုးမွာပါ။
ဆံုရတံုးခဏေလးမွာ၊ ကုန္ေအာင္ မခ်စ္ခဲ႔ရသူေတြက ပိုဆိုးမယ္ထင္ပါတယ္။
...............................................................................................................................................................................အဲဒီလို...ဒဏ္ရာရႏုလံုးသားေတြ၊ဆုေတာင္းကတိေတြနဲ႔၊ ဘဝတစ္ခုၿပီးလို႔၊အစြဲၾကီးစြဲခဲ႔တဲ႔ သံေယာဇဥ္ေရာင္စံုတို႔ေၾကာင္႔
ေနာက္ထပ္ေရပြက္ကေလးတစ္ခုနဲ႔ တူတဲ႔ ဘဝခဏေလးတစ္ခု ထပ္မံေပၚေပါက္ရအုံးမယ္ေလ။
....ဘယ္ေတာ႔မွ ၿပီးဆံုးမယ္ မထင္ေတာ႔ပါဘူး၊ မီးပံုထဲ တဝုန္းဝုန္းခံုဆင္းေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပိုးဖလံမ်ိဳးေတြပါလို႔။
...............................................................................................................................................................................ကြ်န္ေတာ္နာခဲ႔ဘူးတဲ႔၊ သံုးေတာ႔သံုးပါ၊ မစြဲပါႏွင္႔ တဲ႔။စြန္႔ပစ္ဖို႔၊ ေၾကာခိုင္းပစ္ဖ္ုိ႔ မဟုတ္ပါ၊သံုးစရာၾကံဳလို႔သံုးရတာ၊
ခ်စ္စရာၾကံဳလာယင္ ခ်စ္ရမွာပါ၊ သံုးေနရင္းနဲ႔ အၿမတမ္း ငါ႔ ဟာလို႔ မစြဲဖို႔၊ ခ်စ္ေနယင္းနဲ႔လဲ စြဲစြဲ လန္းလန္း မတြယ္တာမိဖို႔၊
မုန္းသြားမိယင္လဲ မုန္းတဲ႔ ေနရာေလးမွာရပ္ထားဖို႔၊ ဘဝခဏေလးအတြင္းမွာ အားလံုးဟာ ေရပြက္၊ ေရၿမဴပ္၊ အေငြ႔ ေတြ
လိုပါပဲဆိုတာ သိ၊သိ ေပးႏူိင္ရင္ပဲ၊ ေၾကကြဲမူေၾကာင္႔ ၾကခဲ႔ ရတဲ႔ သမုဒၵရာမ်က္ရည္တို႔ခမ္းေခ်ာက္သြားႏူိင္ၿပီး၊ အဆက္
မၿပတ္္လည္ေနတဲ႔ သံသယာခ်ားရဟတ္ၾကီးလဲ ရပ္တန္႔ သြားမွာပါလို႔......။
.....................................................................................................................................................................
....( အေဟာင္းေလးပဲ ၿပန္တင္မိပါသည္။ အဲဒီ အေဟာင္းေလးကိုပဲ သတိရမိလို ့ၿဖစ္ပါသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ ့တစ္ကိုယ္
ေကာင္းဆန္ဆန္ပဲ ကိုယ္ ့ကိုယ္ကို ေပါ ့သြားေစရန္၊ၿပန္တင္မိပါသည္။ ဒီပို ့(စ)ေလးက၊Edit posts ထဲမွာတၿဖည္းၿဖည္း
ထိန္းမႏိူင္သိမ္းမရစြာပဲ၊ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ၿဖစ္လာ၍ ေလွာင္မထားေတာ ့ခ်င္ေတာ ့ေသာေၾကာင္ ့၊လြတ္လပ္စြာပဲ အစြမ္း
ကုန္ ပ်ံသန္းသြားႏိူင္ေစရန္ရည္ရြယ္ၿပီး ၊ အြန္လိုင္းထဲ လႊင္ ့ထုပ္ေပးလိုက္မိပါသည္ခင္ဗ်ာ။)