ငယ္ဘဝအစိတ္အပိုင္းမ်ား ( ၁ )

......မနက္ၿဖန္ ေက်ာင္းမွာ ကထိန္ ခင္းေတာ ့မည္။
ခုႏွစ္တန္း( စီ ) ကို ကိုယ္စားၿပဳသည္ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ငေပြးအဖြဲ ့ႏွင္ ့၊မသန္းသန္းတို ့ ငစြာအဖြဲ ့၊
ညခုႏွစ္နာရီထိုးထိေအာင္ မၿပန္ႏူိင္ၾကေသးပါ။
......ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္ ့ပေဒသာပင္ကို ၾကည္ ့၍ တစ္ခုသြားသတိရမိသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ့ ဘၾကီး ဦးဘိုၾကည္ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို အေမြေပးထားခဲ ့သည္ ့အထုပ္တစ္ထုပ္ၿဖစ္သည္။
ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္တိုင္း ထိန္းေက်ာင္းရခက္ေသာ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို အေဖႏွင္ ့အေမက
ဟသၤာတၿမိဳ ့သို ့ ပို ့ထားေလ ့ရွိ၏
......ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သည္ဟု ၾကားသည္ႏွင္ ့ ဘၾကီးက ကြ်န္ေတာ္ ့ကိုေခၚၿပီး ထန္းလ်က္ေၾကြး၍
ကိုက္ေလ ့ရွိသည္။ ခ်စ္လို ့တဲ ့။ မနာပါ၊ တ ံေတြးေစာ္ေတာ္ ့နံပါသည္။ အခုေတာ ့ မရွိေတာ ့ပါ။
ဆံုးသြားရွာၿပီ၊
......ဘုန္းဘုန္းေတြ ခဏခဏ ေဟာဘူးသည္၊ လႉခ်င္စိတ္ရွိဖို ့ကအဓိကတဲ ့။
ဒါေၾကာင္ ့ တမလြန္မွ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိေသာ ဘၾကီးကို ေမွ်ာ္မွန္းရည္စူး၍
ထိုအထုပ္ကေလး လႉပစ္လိုက္ရန္ဆံုးၿဖတ္လိုက္ေတာ ့သည္။
.......................................................................................................................................
......အထုပ္ကေလးက သတင္းစာစကၠဴႏွင္ ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ထားပါသည္။
အဝတ္ပံုေအာက္ဆံုးမွာထိုးထည္ ့ထားမိ၍ ၿပားခ်ပ္ ေနသည္၊ဆြဲထုပ္လိုက္ေတာ ့
ပရုပ္နံ ့သင္းသင္းေလး ထြက္လာသည္။
စကၠဴေခါက္ကို ဆြဲလွန္လိုက္ေတာ ့ ပုဆိုးႏွစ္ထည္၊တထည္က ဘန္ေကာက္ပုဆိုး၊
ေခါက္ရုိးက ၾကိဳးလြန္းေတာ ့ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းဆြဲခြာရသည္၊ တိုက္ေဆြးၿဖစ္ေသာၾကာင္ ့
ေခါက္ရုိးေဒါင္ ့စြန္းေတြမွာ အကြက္လိုက္ အေပါက္ကေလးေတြၿဖစ္ေနသည္။
.....ေနာက္တစ္ထည္ကေတာ ့ ခ်ဥ္ၾကမ္းပုဆိုး၊အဝါေရာင္ေၿဖာ ့ေၿဖာ ့ေပၚမွာ အနီနဲ ့အၿပာ
ႏွစ္လိုင္းကြက္၊ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဒါေတာ ့သံုးလို ့ရမည္ ဟုဆံုးၿဖတ္ၿပီး လြယ္အိပ္ထဲ
ထိုးထည္ ့၍ ေက်ာင္းဘက္သို ့ သုတ္ေခ်တင္ခဲ ့ေတာ ့သည္။
.........................................................................................................................................
......ကြ်န္ေတာ္ ့ဘၾကီး၏ ပုဆိုးကြက္ၾကီးကို အလ်ားလိုက္ၿဖန္ ့ခ်ၿပီး ပေဒသာပင္ထိပ္ဖ်ားတြင္
စားပြဲခု၍ တက္ခ်ိတ္ေနတံုး ငေပြးႏွင္ ့ငစြာတို ့အုပ္စု တစ္ေယာက္ႏွင္ ့တစ္ေယာက္
မ်က္စပစ္ေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကည္ ့ပဲႏွင္ ့ ၿမင္ေနရပါသည္။
......လုပ္ခ်င္တာကို တစြတ္ထိုး လုပ္တတ္သည္ ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ေသာက္က်င္ ့ကိုသူတို ့သိသည္ေလ။
......ဒီတစ္ခါလဲ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းၾကည္ ့ရေတာ ့မည္ဟု....။
.........................................................................................................................................
...... ကြ်န္ေတာ္တို ့ ခုႏွစ္တန္း ( c ) ၏ ပေဒသာပင္က ဘုန္းၾကီးထီးႏွစ္လက္လက္ယွက္ထိုးထား
သည္ ့ေအာက္တြင္ ဘၾကီးပုဆိုးကြက္ၾကီးၿဖန္ ့ခ်ိတ္ထားေသာေၾကာင္ ့ ရန္ကင္းအ.ထ.က (၁ )
၏ ကထိန္ခင္းတေလွ်ာက္ အထူးၿခားဆံံုး ၿဖစ္ေနေတာ ့သည္။
.......ေပါက္ၾကီးတို ့ကလည္း ပေဒသာပင္ကိုပို၍ အသက္ဝင္သြားေအာင္ သူတို ့ေခ်လွမ္းအတိုင္း
ညိမ္ ့ကနဲ၊ ညိမ္ ့ကနဲ လႉပ္ခါၿပီး သယ္လာၾကသည္။ေပါက္ၾကီးက သူတို ့အထဲမွာ အၿပံဳးဆံုး။
ကြ်န္ေတာ္ဂရုမစိုက္ပါ။ ဘၾကီးကုသိုလ္ရဘို ့သာအဓိကပါ။
........................................................................................................................................
....... ရုိက္ေနၾကအခ်စ္ေတာ္ဆရာဦးေက်ာ္ၿမင္ ့ရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ေပါက္ၾကီးတို ့အဖြဲ ့ရယ္
ဘုန္းဘုန္း ဦးပညာသီရိ ထံ ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားေနၾကသည္။ပေဒသာပင္မွာပုဆိုးလႉ
သည္ ့ကိစၥ။က်န္တဲ ့အတန္းေဖၚေတြက သိမ္အၿပင္ဘက္မွာ။တရားရုံးေရာက္ေနသလို
ဝိုင္းအံုေနၾကသည္။
........................................................................................................................................
...... " ဒကာေလး၊ မွန္မွန္ေၿဖပါ၊ အခုကိ္စၥက...ေနာက္တာလား၊တကယ္ပဲ..သန္ ့သန္ ့ရွင္းရွင္း
လႉခဲ ့တာလား "
......" မွန္လွပါ...ဘုန္းဘုန္းဘုရား၊တပည္ ့ေတာ္..ဘၾကီးအတြက္ရည္စူးၿပီး..တကယ္ပဲလႉခဲ ့
တာပါဘုရား "
......" ဒါနဲ ့....ဘုန္းဘုန္းတို ့ကဘယ္မွာ..သံုးရမွာတဲ ့တံုး "
......" စားပြဲခင္းပါဘုရား.....၊ စားပြဲခင္းအၿဖစ္..သံုးလို ့ရပါတယ္ဖရာ ့။"
......."အေဟးေဟး.....ေအးလကြယ္..ဟုတ္ေပသားပဲ..၊သာဓုဗ်ာ...သာဓု...သာ.....ဓု.."
......ဆရာဦးေက်ာ္ၿမင္ ့ မ်က္ႏွာတဖက္လွည္ ့ၿပီးရယ္၏
အတန္းသားေတြ ၿပံဳးကုန္ၾကသည္။
....... ကြ်န္ေတာ္ ့မ်က္ဝန္းတြင္ မ်က္ရည္တို ့ၿပည္ ့တက္လာ၍ မ်က္ႏွာေအာက္ငံု ့လိုက္ရသည္။
.......ကြ်န္ေတာ္ ့ဘၾကီးအတြက္ က်သည္ ့မ်က္ရည္လား၊ ကြ်န္ေတာ္ ့ေအာင္ပြဲအတြက္လား မသိေတာ ့ပါ။