Monday, November 16, 2009

ကြ်န္ေတာ္ ေရနံ အလုပ္သမား ဘဝ

( ကြ်န္ေတာ္ႏွင္ ့ မေဟသီ )
............................................

"မင္းကလဲကြာ ... အိုးေတြ မ်ားလိုက္တာ.. တစ္သက္လံုးေနမွာ က်ေနတာပဲ၊သံုးလေလာက္ေလး ပဲဟာကို"
ကြ်န္ေတာ္က ထင္းရႈးပံုးထဲ ၾကီးစဥ္ငယ္လိုက္ေသာဒန္အိုးမ်ားကို ထင္းရႈးေသတၱာပံုးၾကီးထဲသို ့ စီရီကာ ေနရာလပ္
မက်န္ရေအာင္ ထပ္ၿပီးထည္ ့ေနေသာ မေဟသီကို ေၿပာလိုက္တာပါ။
ငရုပ္သီးမႈန္ ့၊ဆႏြင္းမႈန္ ့ကအစ ေထာင္းစရာ ငရုပ္ဆံု၊ငရုပ္က်ဥ္ေပြ ့လက္ႏီုး တို ့ေတာင္ ပါေသး။ ဒါေတာင္ ၾကက္
သြန္တို ့ ငံၿပာရည္၊ဆီ တို ့ပါ အတင္း ထည္ ့ယူသြားမည္လုပ္ေနသၿဖင္ ့ တလမ္းလံုး အေလးခံၿပီး သယ္ရေတာ ့
မယ္... ဟိုက်မွ ေစ်းကားနဲ ့ လိုက္ဝယ္လို ့ရပါတယ္ မယ္မင္းၾကီးမရယ္... ဒါေလးတစ္ခုေတာ ့ ကိုယ္ ့ကို လိုက္ေရာ
ေပးပါကြာ... ဟု သူ ့ကို မနည္းေတာင္းပန္မွ ႏူတ္ခမ္းတို ့ ပြစိ ပြစိ လုပ္၍ အေလွ်ာ ့ေပးေတာ ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္က ေရနံ ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္ပါ။ ေၿခသလံုးအိမ္တိုင္ ဘဝႏွင္ ့ေတာင္ေၿမာက္ သြယ္တန္းေနေသာ
ၿမန္မာၿပည္ေၿမပံုအတိုင္း ကုန္စင္ေအာင္ တာဝန္အရ ေလွ်ာက္သြားေနရ ေပမဲ ့ မေဟသီ ့ကို မေခၚခဲ ့မိ။ တစ္ခါ
တေလ အရွိန္လြန္၍ မုတၱမေကြ ႔ ပင္လယ္ၿပင္ထဲ ပါသြားခဲ ့ရလ်င္ ပိုဆိုးပါသည္။ မိန္းမေခၚခြင္ ့ မရွိေသာေၾကာင္ ့
ပါ ေလ။

ယၡဳ ကြ်န္ေတာ္ ၿပည္ ေအာင္လံ လမ္းေပၚရွိ စကားေတာင္ကိုးေကြ ့အေက်ာ္ ၿမစ္နားဘို ့လယ္ရြာ ေလးမွ ၿမစ္တစ္
ဖက္ကမ္းရွိ ၿပရည္ ေရနံ အစမ္းတြင္း ဆီသို ့ သံုးလတာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္ အလွည္ ့က်လာေတာ ့
တက်ီက်ီ ပူဆာလြန္းေနေသာ သူ ့ကို ေခၚဖို ့ ၿဖစ္လာရေတာ ့သည္။ မေခၚလို ့ကလဲ မၿဖစ္ေတာ ့။ အိမ္ေထာင္
သက္ ႏွစ္ႏွစ္ ၿပည္ ့ေတာ ့မည္။ အၿမဲတန္းပဲ သူ ့ကိုထားခဲ ့၍ အၾကိမ္ၾကိမ္ခြဲထားခဲ ့တိုင္း စကားနာ အထိုးခံခဲ ့ရ
သည္မွာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရွိေနၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင္ ့ပါ။ S.M.E ႏွင္ ့ တြင္းတူး အဖြဲ ႔ တစ္ဖြဲ ့ လံုး၏ ကြ်န္ေတာ္ ့
မိန္းမကို ေတြ ႔ခ်င္လြန္းလွပါသည္ ဟု တစ္ခုတ္တရ ပူဆာလြန္းေသာေၾကာင္ ့သာ ဒီတစ္ေခါက္ မေဟသီ ့ ကို
ေခၚသြားဖို ့ ဆံုးၿဖတ္ရၿခင္းပါ။
အရင္က ဘာေၾကာင္ ့ မေခၚသြားရသနည္းဆိုေသာ္ ၾကမ္းတန္းလြန္းသည္ ့ ေရနံ လုပ္သားတို ့၏ ထံုးစံ အတိုင္း
ေတာေတာင္အႏုံ႔ location ( တူးမည္ ့ဝန္းက်င္ေနရာ ) ရွိသည္ ့ေနရာ အေရာက္ ဗားတိုက္ေတြ၊တဲတန္းေတြ
ထိုးၿပီး စခန္းခ် အိပ္စက္ ေနထိုင္ရလို ့ပါ။ အလုပ္က ပထမ၊ေနဘို ့က ဒုတိယေလ။

ဒါေပမဲ ့ ေရနံသားတို ့ေလာကတြင္ေတာ ့ မိန္းမႏွင္ ့လစာ ပါလ်င္ ဘယ္ေနရာမဆို သြားႏိူင္သည္ ဆိုေသာ စာဆို
ရွိသည္ႏွင္ ့အညီ တၿခားသူေတြ အားလံုး မိန္းေတြ၊ခေလးေတြ တိုးလို ့တြဲေလာင္းႏွင္ ့၁၂ လရာသီ ေနပူမိုးရြာ
မေရွာင္ ေတာအထပ္ထပ္၊ေတာင္အသြယ္သြယ္ကို ဒရြတ္တိုက္ ေခၚေနခဲ ့ၾကေပမဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ ့ သူတို ့
လို အဲဒီ ေတာေတြထဲ မေဟသီ ့ကို ဆြဲမေခၚရက္ခဲ ့ႏိူင္။

ဘာၿဖစ္လို ့ဆို....... ခ်စ္လို ့ပါ။
တန္ဘိုး ထားလြန္လြန္းလို ့ပါလို ့။
ဒါေၾကာင္ ့မို ့ ခ်စ္ရက္နဲ ့ပဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထားခဲ ့၊ခြဲခဲ ့ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ စစ္သား ဘဝ ႏွင္ ့ နဲနဲ ပဲ ၿခား ပါ သည္။
စစ္ မတိုက္ရတာ၊မိုင္းကြင္း မနင္း ရတာ ကလြဲလို ့ပါ။ ဒါေတာင္ တစ္ခါတေလ စစ္သား တို ့ႏွင္ ့ ေၾကာခ်င္းကပ္
အိပ္ရသည္ ့ အခ်ိန္ေတြေတာင္ရွိခဲ ့ရပါသည္။ ဒါေၾကာင္ ့ ဒီ ဘဝအတြက္ေတာ ့ ႏွမ လက္ေလွ်ာ ့ ေနရစ္ေတာ ့
ဟု ရင္နာနာႏွင္ ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ သူ ့ကို ဆိုၿဖစ္ခဲ ့ရပါသည္။ ႏူတ္ဆက္တိုင္း မေဟသီ ငိုခဲ ့ေပမဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ လွည္ ့
မၾကည္ ့ ပဲ ထြက္ခဲ ့မိရသည္ၾကီးပါ။

ယၡဳ တၾကိမ္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ဌာနမႈး S.M.E ဦးသန္ ့ဇင္ ကိုယ္တိုင္ မင္းတို ့ကို အေဆာင္ တစ္ေဆာင္ စီစဥ္ေပးပါ ့
မယ္ကြာ.. ငါ ့မိန္းမနဲ ့လဲ အေဖၚ ရတာေပါ ့.. ဟု ေၿပာလိုက္၍ ကြ်န္ေတာ္ ၾကြတက္ၿပီး မေဟသီ ့ ကို ေခၚရၿခင္းပါ။

" အကိုေရ.... လာပါအံုး၊ ၿမန္ၿမန္ ဒီမွာ တိုင္ကီ လာေစာင္းေပးပါအံုး.... "
အဝတ္အိပ္ ၿပင္ေနေသာကြ်န္ေတာ္ ့ကို ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္ မွ မေဟသီ လွန္းေခၚလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ အဝတ္အိပ္ ပစ္ခ်ၿပီး သူ ့ဆီ အေၿပးေရာက္သြားမိေတာ ့ ဆန္တိုင္ကီ ၾကီးကို မႏိူင္မနင္း ႏွင္ ့ မ ေစာင္း
ၿပီး ေငြေရခြံ အိပ္ၿဖဲ၍ ဆန္ အၾကြင္းအက်န္တို ့ ေလာင္းထည္ ့ေနေသာ မေဟသီ ့ကို ေတြ ့လိုက္ရပါသည္။

"ေမာ ပါ ့.. မိန္းမရယ္... မင္းကြာ ေၿပာထားရက္နဲ ့၊ အားလံုး ဟိုမွာဝယ္လို ့ရပါတယ္လို ့၊ ဟသၤာတ ကေန ၿပရည္
ေရာက္တဲ ့အထိ ၿပည္မွာ ကားခ်ိန္းရအံုးမယ္။ အခုပဲ အိပ္ယာပစၥည္းေတြနဲ ့ ေသတၱာတစ္လံုး၊ မီးဖိုေခ်ာင္ပစၥည္း
ေတြက တစ္လံုး ထင္းရႈးေသတၱာၾကီးေတြေနာ္..၊ အဝတ္အိပ္ေတြလဲ ရွိေသး၊ ဟာ.. ဒီဘက္မွာလဲ ေရ ပုလင္းေတြ
ပါလားကြာ .. ဟင္.. မီးေသြး ထုပ္ကလဲ ပါေသး.. ကဲ..ကဲ.. ကိုယ္တို ့ သေဘၤာတစ္စီး ပဲ ငွားလိုက္ေတာ ့မယ္ေဟ ့"
ကြ်န္ေတာ္ ကရားေရလႊတ္ ေတာက္ေရွာက္ ေၿပာလို ့မဆံုးခင္ပဲ ကြ်န္ေတာ္ ့ ဗိုက္ေၾကာဆြဲလိမ္ရန္ သူ ့လက္
ကေလး ထိုးဝင္လာ၍ မနဲပဲ တြန္းဖယ္လိုက္ရပါသည္။
"ကို က ဘာသိလို ့လဲ.. ဆန္က မိုးတြင္း ဆိုေတာ ့ ဒီတိုင္း ထားခဲ ့ရင္ ပိုးထိုး၊ မိႈစြဲ ၿဖစ္ေတာ ့မယ္။ မီးေသြး က နဲနဲ
ေလးက်န္လို ့ နဲနဲေလး ပိုသယ္ရတာမ်ား၊ နဲနဲ သယ္သြားေတာ ့ နဲနဲ သက္သာမသြားဘူးလား၊ ဝယ္ရတာေလ .."
ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကို ဖက္ၿပိဳင္ မေၿပာခ်င္ေတာ ့၍ အိမ္ေရွ ႔ ၿပန္ထြက္လာေတာ ့ ေစာေစာက မီးဖိုေခ်ာင္ ပစၥည္းတို ့
ထည္ ့ထားေသာ ထင္ရႈး ေသတၱာၾကီး ေဘးတြင္ ကပ္ေထာင္ထားၿပန္ေသာ သနပ္ခါးတံုး မ်ားကိုေတြ ့ရၿပန္ေတာ ့
သည္။ မေဟသီက သနပ္ခါး အလြန္ၾကိဳက္တတ္ပါသည္။ မိုးလင္း မ်က္ႏွာ သစ္ၿပီးကတဲက သူ ့ပါးၿပင္ဝယ္ စြဲထင္
ခဲ ့သည္ ့ ပါးကြက္ေလးက ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိ မပ်က္ပ်ယ္တတ္ပါ။

သူၾကိဳက္လြန္းသည္ ့ သနပ္ခါးတံုး တို ့ကို ဒီေသတၱာၾကီးထဲ ရႈပ္ေထြးေသာ ပစၥည္းတို ့ၾကား ေလခို၊ေလေပါက္တို ့
မွ် မက်န္မရွိေအာင္ သူထည္ ့ေတာ ့မွာမို ့ ထည္ ့သေလာက္ ေလးေတာ ့မည္ ့ ခါးက်ိဳးေအာင္ကို မ ရ ေတာ ့မည္ ့
ေသတၱာၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့ၿပီး သက္ၿပင္းခ်ၿဖစ္ပါသည္။

မိဘ တို ့လက္ေအာက္ ဗိုင္းေကာက္ေက်ာက္ပိ တစ္သက္လံုးေနခဲ ့ရေသာ ကြ်န္ေတာ္ ့မိန္းမ၊ ေရနံသား
ကြ်န္ေတာ္ ငေပြး ႏွင္ ့ အေၾကာင္းပါေတာ ့မွ အိမ္ၿပင္ထြက္ ေတာထဲ ေရာက္ရေတာ ့မွာမို ့အင္း သူ အေတြ ့အၾကံဳ
မရွိေသးလို ့ပါ၊ ေနာက္ သူ ့ဖာသာ သူသိလာမွာပါ ဟု ေတြးရင္း ေသတၱာၾကီးႏွစ္လံုး၊ အဝတ္အိပ္ႏွစ္လံုးႏွင္ ့
မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို မိုးေရထဲမွာ ဗြက္နင္း၍ ေတာထဲ အပါေခၚရေတာ ့မည္ ့မဟာ ့မဟာတာဝန္ၾကီးကို စဥ္းစား
မိရင္း စြန္ပ်ံ ေဆးေပါ ့လိပ္ ကို ထုပ္ၿပီး မီးညိွ ဖြာရိႈက္လိုက္ၿဖစ္ပါေတာ ့သည္။

..............................................................................................................................................................

( ဆက္ရန္ )

12 comments:

သီဟသစ္ said...

စိတ္ဝင္စားစရာပဲ ကုိအျဖဴေလးရ

ဆက္ပါအုံး

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

kiki said...

ဪ ...ခုေတာ့လည္း ေရနံ အလုပ္သမားၾကီး ငေပြး ဘဝ ေျပာင္းျပန္ျပီလား ..
မိန္းမ တေယာက္ ကို ေတာထဲ အပါေခၚရတဲ့ သတၱိ က မနည္းဘူး ေနာ္ .. အဲ.. မေဟသီ လိုက္ရဲတဲ့ သတၱိကိုေျပာတာပါ ။။

ေမာင္ တထမ္း ၊ မယ္ တရြက္ တဲ့ ငေပြး ..ေရ ..
ၾကိတ္ထား ကြ ..
( အံ ၾကိတ္ ခိုင္းတာေနာ္ .. )

ဆက္ဆြဲ ရဲေဘာ္ ေရ ... ေရပုံး ဆြဲ ခိုင္းတာဗ်ိဳးးး
မိန္းမ ေရခ်ိဳး ဖို ့ ...

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ေရနံလုပ္သားလား တို ့အကိုက။
အကိုညီမကေတာ့ ေရေမႊးလုပ္သားေလ။
အဟီးးးးးးးးးးးး

ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ့္။
စိတ္၀င္စားစရာေလးဘဲ။ အေရးသားေကာင္းတယ္ေတာ့။

တတ္တာ အကို
အိပ္ေတာ့မယ္

သုေျဒၷ said...

စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေအာင္ ေရးတတ္လာ တယ္ ဘ၀တခုအတြက္ျဖတ္သန္းဘို ့ ေပးဆပ္ ရတာေတြမနဲ မေနာ ကိုယ္ေတြ ့ေတြကိုေရး တာဟာ စာဖတ္သူ အတြက္ ဗဟုသုတရေစခဲ ့ သလို ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ စံ နမူနာတခုျဖစ္ေစတာေပါ ့ ပို ့စ္ တခုကိုတင္ တဲ ့အခါတိုင္း စကားေျပကိုျပန္စစ္သင္ ့တယ္ လို ့အျကံေပးခ်င္ပါတယ္ (ဥပမာ)ျပည္ျမိဳ ့ ေ၇း ၇ာမွာျပရည္ဆိုတာမ်ိဳး ဒီလိုအေရးသားေတြ သတိထားျပင္ဆင္လိုက္ရင္ ပိုျပီးျပည္ ့စံုေကာင္း မြန္တဲ ့စာေကာင္းေပေကာင္းျဖစ္သြားတာေပါ ့ ဆက္လက္အားေပးေနဦးမည္ ့ သုေျဒၷ

thawzin said...

ေရနံတူးတဲ့လူေတြ မိန္းမကိုလဲ အတူးမလြန္ေစဖုိ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းေနတာေကာင္းမွာပါ။ မေဟသီတုိ႔ကေတာ့ ကိုေရနံသမားကိုခ်စ္ယူျပီးမွေတာ့ ေရာင္ေနာက္ဆံထုံးပါေပးအုံးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္မေလးကိုေမးတယ္။ ငါ့ကိုခ်စ္ပဲခ်စ္ မယူနဲ႕လို႔။ စစ္သားမိန္းမက ဘယ္အခ်ိန္မုဆုိးမျဖစ္မယ့္မွန္းမသိေတာ့ သူတုိ႔ကို စာနာမိလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူပဲထားမယ္။ မိန္းမ မထားဘူးလို႔။ အေရးသား ဂြတ္ေနဆဲပဲဗ်ဳိ႕ ဆက္ထိန္း အကိုေရ။

ေျခလွမ္းသစ္ said...

ေရနံအလုပ္သမားေတြရဲ ႔ ဘ၀ က တျခား ေ႐ႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြလို ပါပဲေနာ္ ... ဖတ္ရတာ သိသာထင္ရွားေပၚလြင္လိုက္တာဗ်ာ ...

ahphyulay said...

စာဖတ္သူမ်ားသို ့....
ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ ့ေသာ ၿပရည္ႏွင္ ့ၿပည္က သတ္သတ္စီ တည္
ရွိေနေသာ ၿပည္ၿမိဳ ့ႏွင္ ့ ၿပရည္ရြာ တို ့ၿဖစ္ပါသည္။
အေရးအသားကေတာ ့ မမွားရရင္ မေနႏိူင္ေအာင္ကလြဲလို ့
ဆိုသည္ ့အတိုင္း ၿပင္ရင္းနဲ ့ကို မွားေနေတာ ့တာပါ။
ေဝဖန္ေရးမ်ားကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ပဲ အၿမဲ ၾကိဳဆိုေနမွာပါ။
ေဝဖန္သေလာက္လဲ ၿပင္ဘို ့ၾကိဳးစားေနပါေၾကာင္းၿဖင္ ့....။
ေက်းဇူးတင္ေနလ်က္က..

မိုးခါး said...

စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းတယ္ ကိုအျဖဴေလးေရ
ေနာက္ဆက္တြဲေတြ ဖတ္ဖို႕ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ .. း))
ခုတေလာ မအားတာနဲ႕ တခ်ိဳ႕ စာေတြ မဖတ္ရေသးဘူး .. း))

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ပိုင္ခ်က္ဗ်ာ

အိမ္က ထြက္ဖို႔တင္ တပုဒ္ဆိုေတာ့ ၄ ပိုင္း ေလာက္သြားမယ့္သေဘာမွာ ရိွေနတယ္။

စာမ်ားေပမယ့္ ဆြဲေခၚျပီးေရးရင္ ဖတ္ရတဲ့သူ ပိုၾကိဳက္ တာပါပဲ...။စာဖတ္သူဆိုတာ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ခ်င္တာေလ

ေရနံေျမ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ထည့္ေရးရင္ ဖတ္တဲ့ ဗဟု သုတ ရတာပါပဲ

Beauty Studio USA Branded Store said...

ေရနံေျမအလုပ္သမားဆိုလို႔ သံၾကိဳးဝတ္ထားတဲ့ သခင္ဖိုးလၾကီးကို သြားေျပးျမင္မိတယ္ဗ်ာ။ စာအေရးေကာင္းလို႔ အပိုင္းႏွစ္ကေလးဆက္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။

^^Winnie Pooh Lovers said...

ဟားဟား ထမ္းေပအံုးေတာ့

^^Winnie Pooh Lovers said...

www.winniepoohgallery.co.cc ကဘဲေနာ္