Wednesday, January 12, 2011

ေတာမွ အထြက္ ေထာင္သို ့ အဝင္ ( ၄ )

ဤဝတၳဳထဲရွိ အၿဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ လြန္ခဲ ့ေသာဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္က ၿဖစ္ခဲ ့ေသာ္လည္း၊ ႏွစ္ေတြဘယ္
လိုပင္ေၿပာင္းေၿပာင္း ၊ ယေန ့အခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ မေၿပာင္းလဲႏိႈင္ေသးေသာ ကြ်န္ေတာ္တို ့အမိႏိုင္ငံၾကီး၏
ဘဝသရုပ္ကို ထင္ဟပ္ႏိုင္ေနစြမ္းရွိေနတံုးပါပဲဟု ကြ်န္ေတာ္ယူဆမိပါသည္။ ကမၻာအရပ္ရပ္သို ့ နည္းမ်ိဳးစံုၿဖင္ ့
ကစဥ္ ့ကလ်ားေရာက္ရွိ၍ ကိုယ္ ့လမ္းကိုယ္ထြင္ေနၾကရေသာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား.. ဟု ဝတၳဳ စစၿခင္းတြင္
ေၿပာဆိုခဲ ့ဘူးသည္ ့အတြက္၊ နည္းမ်ိဳးစံုဆိုသည္မွာ ဟိုးေအာက္ဆံုးလမ္း ၊ အလယ္လမ္း၊ အေပၚလမ္း တို ့ၿဖင္ ့
ဘယ္လိုပဲထြက္ခဲ ့သည္ၿဖစ္ေစ မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းေတြကိုေတာ ့ စြန္ ့ခြာလာခဲ ့ရတာၿခင္း အတူတူပဲၿဖစ္ပါ
လိမ္ ့မည္။ တစ္ခ်ိဳ ႔က အဆင္မေၿပခဲ ့၊ တစ္ခ်ိဳ ႔က လမ္းစေပ်ာက္သြားခဲ ့သည္၊ တစ္ခ်ိဳ ႔ကေပၚမလာေတာ ့၊တစ္ခ်ိဳ ႔
ကေတာ ့ အခုအခ်ိန္ထိလံုးၿခာလည္ေနတံုး ေနရာမရႏိုင္ေသးတံုး .. ဆိုေတာ ့ ေနာင္လဲ သည္ဝတၳဳေလးက
ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလံုးႏွင္ ့ကာလၾကာရွည္သက္ဆိုင္ေနပါအံုးမည္ဟု ထင္မိပါေတာ ့သည္။

........................................................................................................................


ညေနေလးနာရီေက်ာ္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ၿမန္မာအားလံုးကို နာမည္ေခၚသည္။ ရံုးထုပ္ရန္ၿဖစ္သည္။
အားလံုးေပါင္း ခုႏွစ္ေယာက္။ ငါးေယာက္အုပ္စုကို တစ္တြဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သန္ ႔စင္ တစ္တြဲ ရံုးထုပ္သည္။
တရားသူၾကီးေရွ ႔ေမွာက္ေရာက္လွ်င္ အရိုအေသေပးရမည့္ကိစၥအား ရွင္းၿပသည္။ ဖိနပ္စီးခြင္ ့မၿပဳ၊ လက္ထိပ္
မၿဖဳတ္ေပး၊ တန္းစီေလွ်ာက္ေစၿပီး တရားရံုးအတြင္းေခၚေဆာင္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ေရာက္ၿပီးမၾကာမီ
တရားသူၾကီးဝင္လာသၿဖင့္ မတ္တပ္ရပ္၍ အရိုအေသ ေပးရသည္။ ၿပီးေတာ ့မွ ထိုင္ခြင့္ၿပဳသည္။

ထို ့ေနာက္ရဲဝန္ထန္းက သူစြဲခ်က္တင္ထားသည္ ့ တရားခံ နာမည္မ်ားႏွင္ ့ အမႈကိစၥကို တရားသူၾကီးအား
ေလွ်ာက္ၾကားသည္။ သူေလွ်ာက္ၾကားသည့္အထဲ နာမည္ပါသည္ ့ တရားခံမ်ားအား နံေဘးမွ ရဲက လက္ထိပ္
အတြဲလိုက္ကို ကိုင္ၿပီး အားလံုးမတ္တပ္ရပ္ေစသည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ထ လွ်င္ အကုန္ ထ ရ၏။
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သန္ ့စင္က နာမည္မပါေသး။ တရားသူၾကီးက တရားခံမ်ားကို တစ္ဦးခ်င္း နာမည္ေခၚစဥ္
လက္ထိပ္ခတ္ထားေသာလက္ကို ေၿမွာက္ေၿမွာက္ၿပရသည္။ ေဘးလူလက္ကိုပါ ေၿမွာက္ၿပီးသားၿဖစ္၏။
ထို ့ေနာက္ အမိန္ ႔ခ်သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သန္ ့စင္ကိုလည္း ထိုကဲ ့သို ့ပင္ အမိန္ ့ခ်သည္။ သူတို ့ ငါးဦးစလံုးမွာ
ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေအာက္ဟု ေပးထားသၿဖင့္ ဒဏ္ေငြတစ္ေထာင္ခ်မွတ္၏။ မေဆာင္ႏိုင္ပါက တစ္ရက္လွ်င္ဘတ္၄၀
ႏႈန္းၿဖင္ ့ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေစရမည္ဟု အမိန္ ့ခ်သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ႏွစ္ဦးကိုေတာ ့ .......
“ စီစီဝမ္ .. ” ဟု အမိန္ ့ခ်သည္။
ရက္ေလးဆယ္ ေထာင္ခ်လိုက္ၿပီ။ ေန ႔က ( ၂၀ - ၆ - ၁၉၉၂ )။
တရားရံုးအခ်ဳပ္ကို ၿပန္ေရာက္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ စကားမေၿပာႏိုင္ေတာ ့။
တကယ္ေထာင္က်ရမည္ဆိုေတာ ့ ေထာင္ဝတ္စံုႏွင့္ေထာင္သားမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ေၾကာက္ရြံ ႔လာမိေတာ ့၏။
ဘယ္သူ ့ ဘယ္သူမွ စကားမေၿပာႏိုင္ေတာ ့သလို ကိုယ္စီလည္း အားမေပးႏိုင္ၾကေတာ ့ေပ။
ၿမင္ေနရသည္ ့ ေထာင္သားမ်ား၏ အၿပဳအမႈ၊ အေၿပာအဆို၊ အေနအထိုင္တို ့ကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မခ်မ္းေၿမ ႔ခ်င္
ေတာ ့။ သို ့ေသာ္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထိုေထာင္သားမ်ား ရွိရာသို ့ပင္ သြားရေတာ ့မည္။

ေထာင္ဘူးဝေရာက္သည္ႏွင့္ အစစ္ေဆးခံရန္ တန္းစီရၿပီ။
လက္ကို ေနာက္ပစ္ၿပီး ေခါင္းငံု ႔ကာ တစ္ဦးခ်င္းစီဝင္ရ၏။ ထို ့ေနာက္ ေရွ ႔ေနာက္ေဆာင့္ေၾကာင္ ့ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္
ပစၥည္းကို ကိုယ့္ေရွ ႔မွာ ခ်ထားရ၏။ စစ္ေဆးၿပီးေတာ ့ အဝတ္အစားမ်ားကို ယူခြင့္ၿပဳသည္။ ေငြသားပါလွ်င္
အပ္ထားရၿပီး၊ သံုးစြဲလိုလွ်င္ တာဝန္က်ဝန္ထမ္းအား အေၾကာင္းၾကားခြင္ ့ေပးသည္။ သူကတဆင့္ သံုးစြဲဝယ္ယူ
လိုသည္ ့ပစၥည္းကို ေပးလိမ္ ့မည္။ ကိုယ့္ကိုေပးသည္ ့နံပါတ္စဥ္အား မွတ္ထားရ၏။ ကြ်န္ေတာ္ ့နံပါတ္မွာ
တိုက္ဆိုင္စြာပင္ “ စီစစ္ ” ( ေလးဆယ္ ) ၿဖစ္ေန၏။ ေထာင္ဝတ္စံု မေပး။ ပါလာေသာ အက်ၤ ီကိုပင္
ဝတ္ရသည္။ ေဘာင္းဘီရွည္ၿဖစ္လွ်င္ အတိုၿဖစ္ေအာင္ ၿဖတ္ဝတ္ရ၏။

ေထာင္စည္းကမ္းမ်ားကို ေၿပာၿပၿပီးသည္ ့အခါ ထမင္းစားရံုသို ့ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းစီေပး၏။
သို ့ေသာ္ဇြန္းအား ဟင္းခတ္ရာတြင္သံုးရန္အတြက္သာၿဖစ္သည္။ လက္ေဆး၍စားရမည္ဟု သန္ ့စင္ကရွင္းၿပ
သည္။ ထမင္းစားရံုက အေတာ္ၾကီးမား၏။ ခံုတန္းလ်ားမ်ားကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ပါက ဆယ္ဦးစီထိုင္ႏိုင္မည္။
တတန္းလွ်င္သံုးခံုစီပါရွိၿပီး စုစုေပါင္းလူႏွစ္ေထာင္နီးပါး စားႏိုင္သည္ ့ရံုၾကီးၿဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ဝင္
ထိုင္ရ၏။ ဟင္းခြက္ကိုလည္း ႏွစ္ေယာက္တစ္ခြက္ခ်ေပးထား၏။ ထမင္းမေကြ်းခင္ သစၥာအဓိ႒ာန္ဆိုရသည္။
ၿပီးမွစားခြင့္ၿပဳ၏။

“ ထမင္းစားေနတံုး စကားေၿပာခြင္ ့မၿပဳဘူး ကိုေထြး၊ ထမင္းလိုခ်င္ရင္ လက္ေထာင္လိုက္ ”
ထမင္းကေတာ ့ လိုခ်င္ဖြယ္မရွိပါ။ ဆန္နီၾကမ္းၿဖစ္၍ ႏွစ္လုပ္မွ် ဝါးၿပီးသည္ႏွင္ ့မ်ိဳခ်လိုစိတ္မရွိေတာ ့။ ေထာင္
ထမင္းေပကိုး။ ဟင္းက အသီးအရြက္ၿပဳပ္ထဲမွာ ဝက္နံရိုးအနည္းငယ္ထည္ ့ထားသည္။ ဟင္းလိုက္ပြဲမရ။ စားၿပီး
လွ်င္ပန္းကန္ထားခဲ ့၊ အၿပင္မွာ လက္ေဆးၿပီးမွ ေရေသာက္၊ ၿပီးမွ က်န္အေဖာ္မ်ားကို ေစာင္ ့ရသည္။ ေထာင္
ဝန္ထန္းက အုပ္စုခြဲကာ ကိုယ္သြားရမည္ ့အခန္းနံပါတ္ႏွင္ ့ ကိုယ္ ့နံပါတ္ကို ရြတ္ဆိုၿပသည္။ သန္ ့စင္က
“ မိုင္ေလးဟမ္း ” ကို “ အခ်ဳပ္ေဆာင္ငါး ” ဟု ဘာသာၿပန္ေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ၿမန္မာ ခုႏွစ္ေယာက္စလံုး
အခ်ဳပ္ေဆာင္ငါးမွာအတူက်သည္။

“ ပံုစံ .... ”
ဟူေသာ ၿမန္မာလို ေခၚလိုက္သည္ ့ အသံၾကီးကို ၾကားရသၿဖင္ ့ အခ်ဳပ္ေဆာင္အဝမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္တို ့တုန္လႈပ္
ကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္မိၾကပါသည္။
“ ဝါး...” ခနဲ ရယ္သံၾကီး ထြက္လာေတာ ့သည္။ ၿမန္မာတစ္ဦးက လွန္း စ လိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ရယ္သံမ်ားၿဖင္ ့
ဝိုင္းၾကည္ ့ေနေတာ ့မွ သေဘာေပါက္ကာ သက္ၿပင္းခ်ၿဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေနာက္တဲ ့ လူေတြပဲ။ ခဏေန
ေတာ ့ အသက္ၾကီးၾကီးမြန္ၾကီးတစ္ေယာက္လာေခၚကာ၊ တန္းစီး ထံတြင္ နာမည္ေတြေပးၾက၏။ က်ခံရသည္ ့
ေထာင္က် ကာလကို ေၿပာၿပရသည္။ တန္းစီးက အိပ္ရမည္ ့ေနရာႏွင္ ့ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ရမည္ ့ေန ့တို ့ကိုေၿပာ
ၿပသည္။ သန္ ့ရွင္းေရးက ဘာမွမဟုတ္။ တာဝန္က်သည့္ေန ့တြင္ အခ်ဳပ္ေဆာင္ၾကမ္းၿပင္ကို ေရပတ္တိုက္၊
အိမ္သာခန္းကို သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္၊ အမိႈက္ပံုးကို အေပါက္ဝ ခ်ေပးရံုသာ။ အားလံုး ေန ႔အလိုက္ တာဝန္ေပးထား
သည္ဟုရွင္းၿပသည္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင္ ့ သန္ ့စင္ကို မြန္ၾကီးကေခၚထားၿပီး၊ သူတို ့နားမွာပင္ေနရာေပး၏။ အခ်ဳပ္ေဆာင္ဖြဲ ႔စည္းပံုမွာ
ရွင္းပါသည္။ ေပငါးဆယ္၊ ေပသံုးဆယ္ ေဟာအေဆာင္ၾကီးၿဖစ္ၿပီး ဝင္ေပါက္မွာ၊ အထူးအခ်ဳပ္ခန္းႏွစ္ခုႏွင္ ့၊
အိမ္သာ တြဲထားသည္။ သံမံတလင္းခင္းထားသည္။ မီးေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းထြန္းေပးသည္။ ဖိနပ္မ်ားကို ေအာက္
ထပ္မွာပဲ ခြ်တ္ထားခဲ ့ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့အေဆာင္ေအာက္၌ အခ်ဳပ္ေဆာင္နံပါတ္ ၄ ရွိသည္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သန္ ့စင္အား ေထာင္က်ကာလနည္းသူမ်ားၿဖစ္၍ အလယ္တန္းမွာပင္အိပ္ရန္ေနရာေပးသည္။
စုစုေပါင္းလူတစ္ရာ ့ငါးဆယ္နီးပါးရွိ၍ ေဘးခ်င္းကပ္ တစ္တန္းလွ်င္ လူေလးဆယ္ခန္ ့ အိပ္ရသည္။ တစ္တန္း
ႏွင္ ့တစ္တန္းေၿခကန္၍အိပ္ရၿပီး၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့က ထိုေၿခကန္ထားသည္ ့ အလယ္တန္း ( လူသြားရန္လမ္း) ၌
အိပ္ရ၏။ ႏွစ္ၾကီးသမားမ်ား မဟုတ္၍ ၿဖစ္သည္။
“ ငါ ့ညီတို ့ ဘယ္မွာဖမ္းတာလဲ ”
အသက္သံုးဆယ္ ့ငါးႏွစ္ရွိ အကိုၾကီးတစ္ဦးက ႏႈတ္ဆက္ေမးခြန္းထုပ္လာ၏။
“ ဝမ္းဖိုးဂိတ္မွာ ဖမ္းတာအကို ”
“ ဘယ္ႏွစ္ရက္က်လဲ ”
“ ရက္ေလးဆယ္ ”
“ ေၾသာ္ .. မင္းတို ့အသက္ေလွ်ာ ့မေၿပာမိဘူးနဲ ့တူတယ္ ”
“ ဟုတ္တယ္အကို.. အမွန္အတိုင္းေၿပာလိုက္တယ္ ”
“ ေရာ ့ ..... ေဆးလိပ္ေသာက္ ”
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္စား သန္ ့စင္က ေဆးထုပ္ကို ဝင္ယူ၏။ သူတို ့ ေဆးလိပ္က“ ပြတ္ခြ်န္း ” ဟုေခၚသည္ ့ ကိုယ္ ့
ဖာသာလိပ္၍ ေသာက္ရေသာ ေဆးလိပ္ၿဖစ္သည္။ ေဆးသားကသတ္သတ္၊ စကၠဴကသတ္သတ္ကို ေရာစပ္
ေသာက္ရသည္။
“ ညီေလးတို ့က ဘယ္သြားၾကမွာလဲ ”
“ ဘန္ေကာက္ထဲ ဝင္မလို ့၊ သူက ကြ်န္ေတာ္ ့ညီ ဝမ္းကြဲ သန္ ့စင္၊ ကြ်န္ေတာ္ ့နာမည္ ကိုေထြးပါ။ အစ္ကိုဒီကို
ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား ”
“ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ရွိၿပီ ”
သူက ေၿခက်င္းကို အသာဆြဲလွည္ ့ရင္းေၿဖ၏။ သန္ ့စင္က ဘာအမႈလည္းဟုေမးသည္။ သူက လက္ညိွဳးေလး
ေကြးၿပသည္။ လက္နက္မႈေပါ ့။ ထိုင္းမွာ လက္နက္မႈသည္ တရားမမႈ အၾကီးစားထဲ၌ ပါဝင္သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့စကားေကာင္းေနစဥ္ ဘာရာတစ္ဦး၏ အသံၾကားရလိုက္ရသည္။ သန္ ့စင္က ဘုရားရွိခိုးမည္ဟု
ရွင္းၿပ၏။ အားလံုးသံတိုင္မ်ားဖက္လွည္ ့ကာ ေဆာင္ ့ေၾကာင္ ့ထိုင္၍ လက္အုပ္ခ်ီၾကသည္။ ထို ့ေနာက္ ေရွ ႔လူက
ဘုရားစာတိုင္ေပးသည္ကို လိုက္ဆိုၾကရ၏။ ဗုဒၶဘာသာဘုရားဝတ္ၿပဳၿခင္းၿဖစ္ၿပီး အသံထြက္မ်ားကေတာ ့ ၿမန္မာ
ႏွင့္ကြဲၿပားသည္။ ဝတ္ၿပဳၿပီးေတာ ့ တရားထိုင္ရ၏။ ထို ့ေနာက္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းႏွင္ ့ ဘုရင္မင္းၿမတ္ကို ခ်ီးၾကဴး
ပူေဆာ္သည့္ သီခ်င္းတို ့ကို ရြတ္ဆိုၾကရ၏။ ၿပီးေတာ ့မွ ကိုယ့္ေနရကိုယ္ၿပန္ေနရသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ေထာင္
ပိုင္ၾကီးႏွင္ ့ ေထာင္ဝန္ထမ္းမ်ားလူစစ္သည္။ လူစစ္သည္ ့အခါတန္းစီထားရၿပီး အစဥ္လိုက္နံပါတ္မ်ားေအာ္ရ၏။
ၿမန္မာမ်ားကို နံပါတ္မေအာ္တတ္သူမ်ားအတြက္ သီးသန္ ့ခြဲထားၿပီး၊ ေအာ္တတ္သည့္သူက အားလံုးကိုယ္စား
အစဥ္လိုက္ေရွ ႔မွ လက္ညွိဳးထိုးၿပကာ၊ ေအာ္ေပးသြားသည္။

ၿပီးလွ်င္အိပ္လို ့ရၿပီ။
မအိပ္ခ်င္လွ်င္ စကားမေၿပာရ၊ စာေရးခ်င္လွ်င္ေရး၊ အသံမထြက္ရ။ က်ားကြက္ေရႊ ႔ ႏိုင္သည္။ အေပါ ့အပါးသြား
လိုလွ်င္ အလွည္ ့က် အခ်ဳပ္ေစာင့္အား လက္ညွိဳးေထာင္ၿပ၍ သြားရသည္။ ႏွစ္ၾကီးသမားမ်ားက ညစဥ္ အခ်ဳပ္
ေစာင္ ့တာဝန္ကို အလွည္ ့က် ခြဲေဝယူထားၾကသည္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဆရာမန္( ေတာင္လံုးၿပန္ ) ၏ ဝတၳဳၿဖစ္ပါသည္။

...........................................................................................................................

( ဆက္ရန္ )

8 comments:

sosegado said...

ကုိေထြးနဲ႔သန္႔စင္အျဖစ္ေလး ဖတ္သြားပါၿပီ

အဂၤါဟူး said...

အင္း ေထာင္အေတြ႕ အႀကံဳးေလးေတြက မွတ္သားစရာပဲ..

Beauty Studio USA Branded Store said...

ဇတ္လမ္းေလးကို ေစာင့္ဖတ္ရၾကိဳးနပ္တယ္။ ဇာတ္ရွိန္တက္လာျပီ။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

သူမ်ားႏိုင္ငံကေတာ႕ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဘုရင္ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးလိုက္ၾကတာ ေလးစားလိုက္ၾကတာ
ကၽြန္မတို႕ ျပည္ၾကီးမွာေတာ႔ ..................

zue said...

ဖတ္ခြင္႔ရလို႔ ေက်းဇူးပါ...

ျမတ္မြန္ said...

အကို လာဖတ္သြားတယ္။
စုဖတ္လိုက္တယ္။

SHWE ZIN U said...

ေမ႕သြားလို႕ ျပန္ဖတ္တယ္ အျဖဴေလးေရ

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

blackcoffee said...

ဇာတ္ရွိန္ကေတာ့ တက္လာျပီ အစ္ကိုေရ...
ေနာက္ေန ့ေတြေတာ့ ပံုမွန္လာဖတ္ျဖစ္ေတာ့မယ္။