Tuesday, October 6, 2009

သိလား ? ( ၃ )

ၾကယ္ကေလးကို ၾကည္ ့ေတာ ့မည္ဆိုကာမွ.. ရာသီက အရာရာ ေၿပာင္းလဲသြားပါေတာ ့သည္။
မနက္ကတဲက ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ၿမဴ မႈံ တို ့ၿဖင္ ့ ပိတ္ပိတ္ေမွာင္ေနေအာင္ လႊမ္းၿခံဳထားသည္မွာ သိလား ? (၂)
ကိုတင္ခဲ ့ၿပီးသည္ ့ညဦးအခ်ိန္ထိ၊ ဘယ္ကိုၾကည္ ့ၾကည္ ့ စိုစြတ္စြတ္ႏွင္ ့၊ ဘဝင္ႏွင္ ့အၿပင္မွာ ေအးေနေပမဲ ့
အရာရာမွာ မလန္းပဲ၊ ထိုင္းမႈိင္း ေလးလံေနသလိုပါ။ယေန ့ေတာ ့ တၿဖည္းၿဖည္းနိမ္ ့ဝင္သြားေသာ ေနလံုးနီနီၾကီး၊
့စြတ္စြတ္ၿဖဴေသာလမင္းၾကီးႏွင္ ့တလက္လက္ေတာက္ပေနတတ္ေသာ ၾကယ္ကေလးမ်ားကို ၿမင္ႏိူင္ဖြယ္ မရွိ
ေတာ ့ပါ။

ဝါးရံတာေလးတြင္ခဏထြက္ရပ္ေနရင္း တၿဖည္းၿဖည္းစိမ္ ့လာသလို ရွိလာ၍ အခန္းထဲၿပန္ဝင္၊ ေသတၱာပံုးထဲ
သံုးလေလာက္ ေခါက္သိမ္းထားရေသာ အေႏြးထည္ကို ထုပ္ယူဝတ္မိပါသည္။ပရုတ္နံ႔ေမႊးေမႊးေလးက အၿပင္
မွ ၿမဴႏွင္းရနံ႔တို ့ကို အႏိူင္ယူသြားသလိုပါ။

အခန္းထဲၿပန္ဝင္ဆိုေတာ ့လဲ... က်ဥ္းတဲ ့အခန္းထဲမွာ သြားစရာ၊ထိစရာဆိုလို ့ ကြန္ၿပဴတာေလးတစ္လံုးပဲရွိ
ေနေတာ ့တယ္ေပါ ့ဗ်ာ။ ခဏခဏကိုက္လာေသာမ်က္လံုးတို ့ေၾကာင္ ့ သူ႔ကို ေရွာင္ခ်င္၊မသိခ်င္ေရာင္ေဆာင္
ေနေပမဲ ့ သူကၿဖဲစပ္စပ္နဲ ့အခန္းထဲမွာ ခန္ ့ထည္ထည္ေနရာၾကီးယူထားေတာ ့ေနာက္ဆံုး သူ ့ေရွ႔မွာပဲ ဝတ္
ဆင္းရတာေပါ ့ေနာ္...။
သူ ့ေရွ ့ထိုင္ရင္၊ သူ ့ထဲမွာေရးရေတာ ့မွာမို ့..ေရးစရာကလ ဲစ ထားမိသမို ့၊ ေရးရန္ရွိေနေသးေသာ(၃) အတြက္
ေရးရန္ ရင္ဘတ္ၾကီးကိုဖြင္ ့ရၿပန္ပါတယ္လို ့။

ေလာကမွာ သတၱိရွိသူတို ့သာ တစ္ေယာက္ထဲေနၾကပါတယ္တဲ ့၊ ေပ်ာ ့ညံ႔ေနတတ္သူေတြသာ လူေတြၾကားထဲ
တိုးေခြ႔ ခိုဝင္ၿပီး၊ေရာေန ပုန္းခိုေနတတ္တာပါတဲ ့၊ ဘုရားကေဟာခဲ ့တာပါေနာ္။
ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ ့အက်ယ္ပဲေဆြးေႏြးခဲ ့ဘူးပါတယ္၊ကြ်န္ေတာ္က သူ ့ကို
ေဆြးေႏြးခဲ ့တာပါ။

အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အေန ၾကာလာေတာ ့၊ ၿငီးေငြ ့လာတတ္ၿပီး ၾကာလာရင္ကိုယ္ ့အခန္းကိုေတာင္
ကိုယ္မၿပန္ခ်င္၊မဝင္ခ်င္ၿဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ စိတ္ေတြလဲ အလိုလိုေနရင္းတိုလာတတ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြက
ပစၥည္းေတြေတာင္ ဟိုပစ္၊ဒိပစ္ ပစ္မိတဲ ့အထိ ၿဖစ္တတ္လာပါတယ္တဲ ့။
ေလာကရဲ ႔ သဘာဝကိုက ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္သလိုၿဖစ္မလာတတ္ပဲ၊ သူ႔ သေဘာအတိုင္းပဲ တေရြ႔ေရြ႔ ေၿပာင္းလဲၿဖစ္
ေပၚေနတတ္တာေလ၊ ကိုယ္က ကိုယ္ ့ေနရာေလးမွာပဲရပ္ေနရင္းက သူ ့သေဘာအတိုင္းပဲ တရိပ္ရိပ္နဲ ့ခင္းက်င္း
ေၿပာင္းလဲေနတာကို ကိုယ္ ့သေဘာနဲ ့မကိုက္ပဲမတူညီပဲၿဖစ္ပါမ်ားလာေတာ ့ အလိုမက်လာမႈေတြကေန ေဒါသ
ေတြ ေပါက္ကြဲမႈေတြၿဖစ္ၿဖစ္လာတတ္တဲ ့ သေဘာေလးကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ၿမင္မိသလို သူ ့ကိုလဲၿမင္လာေအာင္
ခပ္ေၿဖးေၿဖးပဲေၿပာၿပေနတံုးေတာ ့ သူက အေဝးတစ္ေနရာကိုေငးေနသလိုပါပဲ။
သူက... သူ ့စိတ္ေတြက ဘယ္ေတာ ့မွ မညိမ္တတ္ပဲ တစ္ခုခုကိုပဲ လုပ္ေနခ်င္တာပဲတဲ ့။ သူ.. အဲလိုေၿပာေနတံုး
ပဲ ကြ်န္ေတာ္ အေတြးထဲ ေပၚေနတာက ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါကေတာ ့လူတိုင္းမွာပါလို ့။
သတိၿပဳမိသူနဲ ့မၿပဳမိသူတို ့သာကြာၾကမွာပါ။ လူ ့စိတ္ရဲ ႔ သေဘာ၊သဘာဝကိုက စကၠန္႔ေလးရဲ ႔ အစိပ္အပိုင္းေလး
ထဲမွာကိုပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းလဲၿဖစ္ေပၚေနတတ္တာပါ။
မွတ္ခဲ႔၊နာခဲ႔ ဘူးတဲ႔ ဘုန္းဘုန္းပိုင္းေလာ႔ ဆရာေတာ္ရဲ ့တရားတစ္ပုဒ္မွာ စကၠန္႔ေလးအတြင္းထဲမွာပဲ မတူညီ
ေသာ ၿဒဗ္မႈန္တို ့ အၿခင္းၿခင္းပဲ အၿပန္အလွန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရိုက္ခတ္ လာၿပီးမွ တီဗီဖန္သားၿပင္ေပၚဝယ္ ေရာင္စံု
ရုပ္သံတို႔ ၿဖစ္ေပၚလာခဲ ့ရသလို၊ ဆႏၵတစ္ခု၊ စိတ္တစ္ခု၊ ရုပ္တစ္ခု၊ ပုံရိပ္တစ္ခု တို ့ကလဲ ထိုသေဘာမွ်သာပဲ လို ့
ေၿပာေတာ ့ အေဝးကိုေငးေသာ အ ၾကည္ ့တို ့က ကြ်န္ေတာ္စီ ၿပန္ေရာက္လာပါတယ္။

ခဏၿခင္းပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းလဲေနတဲ ့ စိတ္ကေလးတစ္ခုကို လက္ဖဝါးေပၚတင္ၿပီး သူ ့ကို သရုတ္ခြဲၿပဘို ့ ၾကိဳးစား
ၾကည္ ့မိတာပါ။ ဘာၿဖစ္လို ့ဆိုေတာ ့ မိသားစုကိုပစ္ၿပီး အခ်ိန္အၾကာၾကီး အခုလိုအေဝးမွာအခန္းထဲ တစ္ေယာက္
ထဲ အေနၾကာလာလာလို ့ ၿဖစ္ေပၚလာေနတဲ ့ ခံစားမႈေတြကို စာနာစြာနဲ ့ပဲ အားေပးဘို ့၊ေဖးမေပးဘို ့ ၾကိဳးစား
ၾကည္ ့မိတာပါ။ ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္.. လို ့ ကပ်ာေၿပာမိေတာ ့ သူ ကြ်န္ေတာ္ဆက္ေၿပာလာမွာကို
ငံ႔လင္ ့ေနဟန္၊ေစာင္ ့စားေနဟန္ ၿပဳေတာ ့တာမို ့ စကားစတို ့ဆက္ၿပီးစုစည္းမိပါတယ္။

ေန ့တစ္ေန ့ရဲ ႔ အစကို ဘဝတစ္ခုရဲ ႔ အစတစ္ခုလို႔ ေၿပာလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္၊ မ်က္ေစ ့ႏွစ္လံုး စၿပီးပြင္ ့
လိုက္ကတဲက ကိုယ္ ့ဝန္းက်င္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အာရုံတို႔ဟာ ကိုယ္႔ရဲ ႔ စိတ္ကေလးကို စကၠန္ ့ေလးမွ်ပင္မလပ္
ပဲ လာေရာက္ထိမွန္ကူးစက္ေတာ ့တာပါ။ ၿဖဴေနတာေလးကို၊အေရာင္စြန္းထင္းသြားသလို၊ တည္ညိမ္တဲ ့ကန္
ေရၿပင္ထဲကို ဂဲ တစ္လံုးၿပဳတ္က်သြားသလိုေပါ ့ေနာ္။

အဲလိုနဲ ့ပဲ ဘဝရဲ ႔ေန ့တစ္ေန ့ကို စြန္းထင္းေနတဲ ့အာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေဇာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို ့ ေတြနဲ ့ပဲ ေနကုန္သြားေအာင္
ကိုပဲ ကိုယ္ ့ကိုယ္ကို အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ ့ ေမာင္းႏွင္လာလိုက္တာ၊ တစ္ေနကုန္လာလို ့ ကိုယ္ ့အခန္းကိုယ္ၿပန္လဲ
ေရာက္ေရာ.. ကိုယ္ေၿခလက္တို ့ေတာင္ မသယ္ခ်င္၊မလႈပ္ခ်င္ေတာ ့ေလာက္ေအာင္ကို ၿဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
စိတ္ကေလးက ေနကုန္သြားေအာင္ကိုပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အာရံုတို ့နဲ ့လိမ္းၾကံထားခဲ ့ရေတာ ့ စိတ္ေထာင္းလို ့
ကိုယ္ေၾကဆိုသလို ေပါ ့ေလ။ အဲလိုအခါမ်ားမွာဆိုရင္ေလ ကိုယ္ ့ရဲ ႔ ရင္ဂ်ိဳင္ ့ထဲမွာသာ ၿဖစ္ထြန္းေလ ့ရွိတဲ ့ကိုယ္ ့
ရဲ ႔ ဘဝင္စိတ္ကေလးကို စမ္းၾကည္ ့၊ခံစားၾကည္ ့မိရင္ေလ တေငြ ့ေငြ ့နဲ ့ ပူေနေသးတဲ ့ အပူဓါတ္ေလးကို ခံစား
မိမွာေနာ္၊လုပ္ၾကည္ ့ပါလား..လို ့ဆိုေတာ ့၊ လွစ္ ကနဲ ကြ်န္ေတာ္ ့ကိုလွန္းၿပံဳးၾကည္ ့ေနတယ္။ သူ ့ မ်က္ႏွာေပးက
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ေၿပာတတ္ရန္ေကာ..ဆိုသလိုပါပဲ။ စကားစတို ့ ရပ္ေနလို ့ ဆက္ေၿပာရန္ သူ ေမးေငါ ့ၿပေတာ ့မွ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆက္ရၿပန္ပါတယ္။

ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ဘဝစီမံကိန္းၾကီးေတြ ေၾကာင္ ့ ပံုစံမ်ိဳးစံု၊စြန္႔လႊတ္စြန္ ့စားမႈ မ်ိဳးစံုတို ့နဲ ့ပဲ ၾကိဳးစားရင္း၊တိုက္ပြဲ
ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ဆင္ႏႊဲေနရင္းနဲ ့ပဲ ဘယ္ေတာ ့မွၿပန္မရေတာ ့တဲ ့ ရထားတဲ ့ ဘဝရဲ ႔ တန္ဘိုးရွိလြန္းေသာ အခ်ိန္
ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို ့ သံုးဆြဲကုန္လြန္လာခဲ ့လိုက္တာ ဘဝေတြရဲ ႔ ေနဝင္ေတာ ့မဲ ့ကိုယ္ၿပန္ထြက္သြားရေတာ ့
မဲ ့ အခ်ိန္ေတြနားေတာင္ ေရာက္လာၿပီေလ။
ကိုယ္ဝိုင္းထားတဲ ့ ရည္မွန္းခ်က္၊စီမံကိန္း အဝိုင္းၾကီးေတြ ၿပည္ ့သြားေအာင္ ေၿပးေနရ တဲ ့အခ်ိန္ေတြတံုးကေတာ ့
ၾကာေညာင္းေနခဲ ့သေလာက္ ကိုယ္ရလိုက္၊ခံစားလိုက္ရတဲ ့ အခ်ိန္ကာလေလးက်ေတာ ့ တိုေတာင္းလိုက္တာ၊
ၿမန္လြန္းလိုက္တာေလ။ ခံစားဘို ့ၿပင္တံုး၊ခံစားေနတံုးပဲ တစ္ရိပ္ရိပ္နဲ ့လွ်င္ၿမန္စြာ ကုန္ဆံုးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တာ။

" အမေလး.. ကိုေက်ာ္ေရ.....အေတြးေတြ ေခါင္ေနလိုက္တာ.... ဘာကိုမွစဥ္းစားမေနနဲ ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေနေပါ ့"
သူက ၿငိမ္ေနရာမွ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ၿပန္ေၿပာလာတာပါ။
" အဲလိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနေနလာလို ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ပ်က္လာတာတို ့၊ ပ်င္းလာၿငီးေငြ ့လာတာေတြ ၿဖစ္လာတာၾက
ေရာဗ်ာ..။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေတြဆိုရင္ အေစာၾကီးပဲ ေလာကကို အရႈံးေပးသြားၾကတာ၊တစ္ခ်ိဳ ႔ေတြက်ေတာ ့ တစ္ဖက္စြန္း
ေတြေရာက္ကုန္ၾကတာေတြေလ၊ အရာရာကို ၾကန္ ့ၾကန္ ့ခံ ရင္ဆိုင္ေနခ်င္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တာ၊
ကိုယ္ ့စိတ္ရဲ ႔ ထြက္ေပါက္ကို အထိမ္းအကြတ္မဲ ့လႊတ္ပစ္လိုက္မိတာေတြက်ေ၇ာေတာ ့ေရာဗ်ာ.. ေၿပာပါအံုးဗ်။"
ကြ်န္ေတာ္ ့ စကားေတြ ဆံုးသြားေတာ ့ ခြန္းတံု႔ မၿပန္ပဲ ၿပံဳးပဲ ၿပံဳးၾကည္ ့ေနေတာ ့တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ့ကိုေလ..။
ခဏေလးၾကာသြားေတာ ့မွ... "ဒါဆိုရင္" ဆိုၿပီး သူ စကားေထာက္ေပးေတာ ့ ေၿပာလက္စတို ့ကို ကြ်န္ေတာ္
ဆက္ရပါတယ္။

" သိလား " သိၾကရဲ ႔လား.. ထြက္ေပါက္ဆိုတာ၊ ေပ်ာ္ရတံုးခဏ၊အၿမဲတရစ္ရစ္နဲ ့ညစ္ညစ္ေနရတဲ ့ ကိုယ္ ့စိတ္
ကေလးရဲ ႔ ထြက္ေပါက္ေလး၊ ေၿဖေပါက္ ကေလးကိုေလ.. လို ့။

ကြ်န္ေတာ္ ့စကားေလးခဏရပ္မိတံုး သူ တပ္ထားေသာ မ်က္မွန္ကို ခြ်တ္၍ အိပ္ထဲ ေခါက္ထည္ ့ ေနပါသည္။
" ေဟ ့..ေဟ ့.. ခင္ဗ်ားက ဒီမ်က္မွန္ေလးနဲ ့လိုက္ပါတယ္..ဗ် ၊" လို ့ေၿပာေတာ ့.." ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေန႔လံုး ေက်ာင္း
မွာ တပ္ခဲ ့ရလို ့ပါ "လို ့ သူၿပန္ေၿပာပါတယ္။

မ်က္ႏွာၿခင္းဆိုင္ရွိ အထပ္ထပ္ေသာ ေတာင္ေၾကာတို ့ေပၚမွ အုန္ ့ဆိုင္းေနေသာ တိမ္ခိုးၿမဴမႈန္တို ့သည္ မိုးစက္
မႈန္မႊားတို ့အၿဖစ္တၿဖည္းၿဖည္းေၿပာင္းလဲလာၿပီး ေဖ်ာက္ဆိပ္မိုးတို ့ အၿဖစ္ ညင္သာစြာ ခုန္ဆင္းလာ၍ ကြ်န္ေတာ္
တို ့ကိုထိမွန္ေနပါေတာ ့သည္။

သူကြ်န္ေတာ္ ့ကို လွန္းၾကည္ ့ေနေသာ္လည္း သူ ့ကို မၾကည္ ့ပဲ မိုးစက္မႈန္တို ့သာၾကည္ ့၍ ေၿပာလိုက္မိပါသည္။
" အသက္ရႈ ေနေပါ ့ဗ်ာ..."
" ............"
သူ ့ဆီမွ အံ႔ၾသ သြားသည္ ့ မ်က္ႏွာကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကည္ ့ပဲႏွင္ ့ ၿမင္ေနရပါသည္။

......................................................................................................................................................................

( ဆက္ရန္ )

6 comments:

kiki said...

အင္းးးး
ကိုေက်ာ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ ၊ သူဆိုတဲ့ လူတေယာက္ရယ္ ။။
ခက္ေတာ့ ခက္ေနၾကျပီ ။
စိတ္ကူးထဲမွ စကားသံမ်ားလား ...
သိစိတ္ နဲ ့ မသိစိတ္ တို့ ဆက္သြယ္ေရးလား...

ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ သလို ျဖစ္သြားတယ္ ..သိလားေရ ..

တေယာက္တည္းေန ၊ တစိတ္တည္း ထား ။။ လိုရင္းကေတာ့ ဒါပါဘဲ ။။
ဒါေပမဲ ့ အေတြးေတြေတာ့ သိပ္မလြန္ေစခ်င္ဖူးေနာ္ အျဖဴေလးေရ ...
ေတြးတာေတာ့ ေတြးေပါ့ ...
မလြန္ေစ နဲ ့ ။။ မလြတ္ ေစ နဲ့ ။
အခန္းထဲ မွာ တခ်ိန္လံုး ပိတ္မေနပါနဲ ့ ။ ထြက္ေပါက္ေတြ အမ်ားၾကီးရယ္ ...
ဗမာျပည္ က လူေတြ ထက္စာရင္ ခု ေနရတဲ ့ ဘဝေလးေတြက အမ်ားၾကီး ေနေပ်ာ္ပါတယ္ ေလ...
ဟုတ္ တယ္ ဟုတ္ .. သိတယ္ဟုတ္
( မသိဘဲ ဆရာ လုပ္သြားပါတယ္ ... )

ခင္တဲ ့ မကိ

thawzin said...

အေတြးေတြမ်ားလိုက္တဲ့ ပုိ႔စ္ပဲဗ်ာ..... အဲေလာက္ၾကီး ေတြးမေနနဲ႕ဗ် ေဂါက္သြားမယ္.... ေပါ့ေပါ့ေလးျပဳံးျပီး ေလးေလးၾကီးေတြးေနတဲ့သူအခ်ဳိ႕က်ေတာ့ တည္ျငိမ္ရင့္ၾကပ္တယ္ေပါ့ တခ်ဳိ႔က်ေတာ့လဲ ငေဂါတ္ပဲကြာလို႔ ေျပာခံရမယ္အကိုေရ.. အကိုပုိ႔စ္ဖတ္တုိင္း ေဂါတ္ခ်င္လာတယ္... အရာအားလုံးကို အဲလုိၾကီး ၾကည့္ျပီး ေတြးေနရင္ ေသခ်ာတယ္ ေဂါက္မွာ.... ေရးတဲ့အခါပဲ ေတြးရင္ေတာ့ စာဖတ္လာတဲ့သူ ေဂါက္ေလာက္တယ္

Beauty Studio USA Branded Store said...

အစအဆံုးတထိုင္ထဲဖတ္လိုက္တယ္။စာအေရးအသားက စြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ဗ်ာ။ အေရးအသားအဖြဲ႔ေတြက ပီျပင္တယ္။စာအေရးေကာင္းတယ္လို႔ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ဗ်ာ။ဒႆနစာေတြအေတာ္ဖတ္ပံုရတယ္။အေတြးေကာင္းေလးေတြလဲ ရသြားတယ္ဗ်ာ။ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္ ျပန္ေတြးရေတာ့မလိုလိုျဖစ္သြားတယ္။လင့္ယူသြားပါရေစဗ်ာ။ေနာက္ဆက္တြဲေတြရွိရင္လဲ လာအားေပးမယ္ဗ်ာ။:)ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။

အေနာ္ said...

အကုိ အျဖဴေလးေရ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ရစ္ပတ္ယူရတာဆုိေတာ့ အေလးအနက္ထားလြန္းရင္ ကုိယ္ပဲ စိတ္ေသာက ခံစားရမွာ အကုိရ
သံေယာဇဥ္ဆုိတာ အျဖဴေရာင္ပဲျဖစ္ခ်င္တဲ့ အကုိအျဖဴေလး အတြက္ သံေယာဇဥ္အျဖဴေရာင္ေလးေတြခ်ည္း ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ အကုိေရ စိတ္ထဲ သိပ္ပီး ေလးေလးနက္နက္ႀကီး မထားပါနဲ႔ အကုိေရ ဘဝဆုိတာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ အေကာင္းခ်ည္းပဲျဖစ္ေနမွာေပါ့
အလြမ္းေတြ အမုန္းေတြ ခဲြခြာရျခင္းေတြ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ
ကုိယ္က သံေယာဇဥ္ႀကဳိး ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္မႈကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေလွ်ာ့ထားမွ ကုိယ့္ကုိ တုပ္ေႏွာင္မယ့္ႀကဳိးေတြ ေလ်ာ့နည္းမွာ မဟုတ္လား

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

ထြက္ေပါက္ဆိုတာ၊ ေပ်ာ္ရတံုးခဏ၊အၿမဲတရစ္ရစ္နဲ ့ညစ္ညစ္ေနရတဲ ့ ကိုယ္ ့စိတ္
ကေလးရဲ ႔ ထြက္ေပါက္ေလး၊ ေၿဖေပါက္ ကေလးကိုေလ...... ဆိုတာ ေလး
က ေတာ္ေတာ္ မွန္တယ္ထင္မိပါတယ္...
ဆက္လက္ေအာင္ျမင္ ေပ်ာ္ပါေစခင္ဗ်ာ
ေလးစားစြာ

ေရႊ ယြန္း ဝါ said...

လာတာေနာက္က်သြားတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ဖတ္တုန္းကေတာ့ဟုတ္ေနတာဘဲ။ ကိုအျဖဴေလးသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ေဆြးေႏြးေနတာဆို။ မကိကိ ေျပာမွဘဲ အေတြးထဲကလူလားလို႕ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆက္ရန္ကိုလဲေစာင့္ေနပါတယ္။ ဘာေတြမ်ားဆက္ေရးလာမလဲလို႕ ။